ἀοῖος: Αἰολ. καὶ Δωρ. ἀντὶ ἠοῖος = ἑῷος, Ἀοῖον αὐτὸν πάντες ἐκάλουν ἀστέρα Ἀριστοφ. Εἰρ. 837. - «ἀοῖα· δένδρα κοπτόμενα καὶ ἀνατιθέμενα τῇ Ἀφροδίτῃ, ὡς ἱστορεῖ Νάσσανδρος [Νικ.;], πρὸς ταῖς εἰσόδοις» Ἡσύχ.
ἀοῖος: ион. Arph. = ἠοῖος.