ἀσελγέω

English (LSJ)

late form of ἀσελγαίνω, Sch.Ar.Pl. 1093.

German (Pape)

[Seite 369] = ἀσελγαίνω, τὰ ἠσελγημένα, aus Frechheit verübte Thaten, Dem. 21, 19.

French (Bailly abrégé)

-ῶ :
être déréglé ou impudent.
Étymologie: ἀσελγής.

Spanish (DGE)

ser de costumbres depravadas Sch.Ar.Pl.1093.

Russian (Dvoretsky)

ἀσελγέω: бесчинствовать: τὰ ἠσελγημένα Dem. бесчинства.