κακκῆαι: Ἐπικ. ἀπαρ. τοῦ κατακαίω.
inf. ao. épq. (avec sync. et assimil.) de κατακαίω.
κακκῆαι: βλ. κακκεῖαι.
κακκῆαι: эп. (= κατακῆαι) inf. aor. к κατακαίω.