contemplator

Revision as of 17:35, 27 February 2019 by Spiros (talk | contribs) (2)

Latin > English (Lewis & Short)

contemplātor: ōris, m. id.. *
I An observer, surveyor: peritissimus, a marksman, Amm. 19, 1, 7.—
II A contemplator, an observer (very rare): caeli ac deorum, * Cic. Tusc. 1, 28, 69: mundi animus, Sen. Cons. ad Helv. 8, 4: astrorum, App. Flor. 4, n. 18, p. 361, 4.

Latin > French (Gaffiot 2016)

(1) contemplātŏr,¹⁶ ōris, m. (contemplor),
1 celui qui contemple, contemplateur, observateur : Cic. Tusc. 1, 69 ; Sen. Helv. 8, 4
2 viseur, tireur : Amm. 19, 1, 7.
(2) contemplātor, impér. fut. de contemplor : Virg. G. 1, 187.

Latin > German (Georges)

contemplātor, ōris, m. (contemplor), I) der Zieler, Amm. 19, 1, 7. – II) der Betrachter, c. caeli, Cic.: astrorum peritissimus c. (v. Thales), Apul.: animus c. admiratorque mundi, Sen.

Latin > English

contemplator contemplatoris N M :: observer, surveyor; one who observes/studies/examines/ponders/contemplates