φρικοποιός

English (LSJ)

όν,

   A causing a shuddering, Diph.Siph. ap. Ath.3.74c.

German (Pape)

[Seite 1306] Schauder machend, erregend, Ath. III, 74 c.

Greek (Liddell-Scott)

φρῑκοποιός: -όν, ὁ ἐμποιῶν φρίκην, φρικίασις, Δίφιλος Σίφν. παρ’ Ἀθην. 74C.

Greek Monolingual

-όν, Α
αυτός που προκαλεί ρίγος, ανατριχίλα.
[ΕΤΥΜΟΛ. < φρίξ, φρικός «ανατρίχιασμα, ρίγος» + -ποιός].