ζητηματικός

English (LSJ)

ή, όν,    A = ζητητικός 2, Sch.Pl.p.212H.

Greek Monolingual

ζητηματικός, -ή, -όν (Α)
αυτός που ανήκει ή αναφέρεται στην αναζήτηση της αλήθειας.
[ΕΤΥΜΟΛ. < ζήτημα, -τος + καταλ. -ικός. Η λ. μαρτυρείται από το 1766 στον Ευγένιο Βούλγαρη].