περιτροπάδην

English (LSJ)

[ᾰ], Adv.    A by rounding up, A.R.2.143.

German (Pape)

[Seite 597] adv., umwendend, wegtreibend, Ap. Rh. 2, 143.

Greek (Liddell-Scott)

περιτροπάδην: [ᾰ], Ἐπίρρ., ἤδη δ’ ἄσπετα μῆλα περιτροπάδην ἐτάμοντο, «περιτρέποντες, ἐπὶ τὴν ναῦν ἐλαύνοντες» (Σχόλ.), Ἀπολλ. Ρόδ. Β. 143.

Greek Monolingual

Α
επίρρ. με περιτροπή, με αναστροφή.
[ΕΤΥΜΟΛ. < περιτροπή + επιρρμ. κατάλ. -άδην (πρβλ. τροχ-άδην)].