σταιτουργός

English (LSJ)

ὁ,    A one who makes dough of spelt, Ostr.Bodl. iii 334 (misspelt στετ-).

Greek Monolingual

ὁ, ἡ Α
αυτός που φτειάχνει σταιτήϊα
[ΕΤΥΜΟΛ. < σταῖς, σταιτός «ζυμάρι» + -ουργός (< ἔργον)].