σύνθωκος

English (LSJ)

ον,    A = σύνθακος, Jul. Or.5.166b.    II Subst. σύνθωκος, ὁ, public seat, Sophr.153.

German (Pape)

[Seite 1025] = σύνθακος, Oenom. Euseb.

Greek (Liddell-Scott)

σύνθωκος: -ον, = σύνθακος, Οἰνόμαος ἐν Εὐσ. Εὐαγγ. Προπ. 223C. ΙΙ. κάθισμα, ἕδρα, «θῶκοι καὶ ὡς Σώφρων φησὶ σύνθωκοι» Πολυδ. Θ΄, 46.

Greek Monolingual

και σύνθακος, -ον, ΜΑ
1. παρακαθήμενος, συγκάθεδρος
2. το αρσ. ως ουσ. ὁ σύνθωκος
το κάθισμα, η έδρα.
[ΕΤΥΜΟΛ. < συν- + θῶκος / θᾶκος «έδρα, κάθισμα»].