ὀρθοπύγιον

English (LSJ)

[ῡ], τό,    A = ὀρροπύγιον, Eratosth. Cat.25,41, Vett.Val.10.3, Sch.Arat.276.

German (Pape)

[Seite 375] τό, = ὀῤῥοπύγιον, zw.

Greek (Liddell-Scott)

ὀρθοπύγιον: τό, = ὀρροπύγιον, Ἐρατοσθ. Καταστ. 25 καὶ 41. = ὀρθόπῡγος, ον, ὁ ἔχων τὴν πυγὴν ὀρθήν, ἐκ τοῦ Θησ. Στεφάνου.

Greek Monolingual

ὀρθοπύγιον, τὸ (Α)
το ορροπύγιο.
[ΕΤΥΜΟΛ. < ορθ(ο)- + -πύγιον (< πυγή «οπίσθια»), πρβλ. ορρο-πύγιον].