καπύω

English (LSJ)

A breathe forth, Ep.aor.1 κάπυσσεν Q.S.6.523; cf. κεκαφηώς.

German (Pape)

[Seite 1324] athmen, hauchen; ἀπὸ δὲ ψυχὴν ἐκάπυσσε, s. unter ἀποκαπύω; danach sagt Qu. Sm. 6, 523 ψυχὴν οὔτι κάπυσσεν, die Seele aushauchen. Hiezu gehört Hesych. Glosse καπυκτά, πνέοντα. Vgl. κάπω, κάπος.

Greek (Liddell-Scott)

κᾰπύω: ἐκπνέω, ψυχὴν οὔτι κάπυσσεν Κόϊντ. Σμ. 6. 523· ἴδε ἀποκαπύω. - Καθ’ Ἡσύχ: «ἐκάπυσ(σ)εν· ἐξέπνευσεν· κάπυς γὰρ τὸ πνεῦμα».

French (Bailly abrégé)

ao. 3ᵉ sg. poét. κάπυσσε;
exhaler.
Étymologie: cf. καπνός.

English (Autenrieth)

only aor., ἀπὸ (adv.) δὲ ψῦχὴν ἐκάπυσσεν, breathed forth (in a swoon), Il. 22.467†.

Greek Monolingual

καπύω (Α) κάπυς
(κατά τον Ησύχ.) εκπνέω.

Russian (Dvoretsky)

καπύω: Hom. см. ἀποκαπύω.