ὀλοεργός

English (LSJ)

όν, = ὀλοεργής (ruinous, destructive), Nic. Th. 828, Doroth. ap. Heph.Astr. 3.20.

German (Pape)

[Seite 325] dasselbe, Nic. Th. 828.

Greek Monolingual

ὀλοεργός, -όν (Α)
1. ολοεργής
2. (κατά τον Ησύχ.) «κακοῡργος».
[ΕΤΥΜΟΛ. < ὀλοός (Ι) «καταστρεπτικός» + -εργός (< ἔργον)].