θανατήσιος

English (LSJ)

ον,= θανάσιμος, rejected by Poll.5.132 (cod.C; -ήσιμος cett.), but found in Afric.Cest.14,16,17 (Math.Vett.p.294 Thévenot); cf. θανατήσιον, οὐ θανάσιμον λέγουσιν, Phot.; θανατήριον ἀξιοῦσιν οὐ θανάσιμον λέγειν AB99 (quoting Pl.R.Bk.ii, E.Med.).

German (Pape)

[Seite 1186] dasselbe, Sp., s. das Vor.

Greek Monolingual

θανατήσιος, -ον (Α)
θανάσιμος.
[ΕΤΥΜΟΛ. < θάνατος + επίθημα -ήσιος (πρβλ. βιοτήσιος, καμπήσιος)].