μεγιστότιμος

English (LSJ)

ον, most honoured, Δίκα A.Supp.709 (lyr.).

Greek (Liddell-Scott)

μεγιστότῑμος: -ον, ὁ τὰ μέγιστα τετιμημένος, ἔντιμος, Δίκη Αἰσχύλ. Ἱκέτ. 709.

French (Bailly abrégé)

ος, ον :
très honoré.
Étymologie: μέγιστος, τιμή.

Greek Monolingual

μεγιστότιμος, -ον (Α)
πάρα πολύ τιμημένος, εντιμότατος («τόδ' ἐν θεσμίοις Δίκας γέγραπται μεγιστοτίμου», Αισχύλ.).
[ΕΤΥΜΟΛ. < μέγιστος + -τιμος (< τιμή), πρβλ. μεγά-τιμος].

Russian (Dvoretsky)

μεγιστότῑμος: окруженный величайшим почитанием (Δίκη Aesch.).