ναυσιφθόρος

English (LSJ)

ον, ship-destroying, αὖραι Tim.Pers.144.

Greek Monolingual

ναυσιφθόρος, -ον (Α)
αυτός που φθείρει πλοίο.
[ΕΤΥΜΟΛ. < δοτ. πληθ. ναυσί του ναῦς «πλοίο» + -φθόρος (< φθείρω), πρβλ. ανδροφθόρος.