ἐναντιόφημος

English (LSJ)

ον, contradicting oneself, gloss on παλίγγλωσσος, Sch.Pi.N.1.88.

Spanish (DGE)

-ον
que contradice, desmiente o se contrapone (ῥῆσις) Sch.Pi.N.1.88.

German (Pape)

[Seite 827] Widersprechendes sagend, Schol. Pind. N. 1, 88.

Greek (Liddell-Scott)

ἐναντιόφημος: -ον, ὁ πρὸς ἑαυτὸν ἀντιφάσκων, Σχόλ. εἰς Πινδ. Ν. 188 Böckh.

Greek Monolingual

ἐναντιόφημος, -ον (Α)
αυτός που αντιφάσκει, που μιλά αντιφατικά.