v. ἐραμαι.
ao. de ἀράομαι;ao. épq. de ἔραμαι.
ἠρασάμην: ἴδε ἐν λ. ἔραμαι.
ἠρᾰσάμην: αόρ. αʹ του ἔραμαι· Επικ. γʹ ενικ. ἠράσσατο — Παθ. με Μέσ. σημασία, ἠράσθην.