καταπάλτης

English (LSJ)

ου, ὁ, (πάλλω) A engine of war for hurling bolts, catapult, IG22.120.37, 554.15, 12(5).647.36 (Ceos):—freq. written καταπαλτ-πέλτης in literary texts, Mnesim.7.10, Timocl.12.5, Onos.42.3, etc.; καταπάλτην ἀφιέναι Arist.Ath.42.3, EN1111a11, cf. Aud.800b13, Ath. Mech.8.7, Ael.VH6.12; used as an instrument of torture, D.S.20.71, Charito 3.4, LXX 4 Ma.8.13. 2 bolt, shot, (-πέλτης) Hp.Epid.5.95, 7.121, (-πάλτης) Hsch.:—hence καταπαλτ-ικός, ή, όν (in literary texts -πελτ-), of or belonging to catapults, βέλη IG22.1487.102; ὄργανα καὶ βέλη Plb.11.11.3, cf. Str.17.3.15, Bito62.4; τὰ κ., = καταπάλται, Plb.9.41.5; τὸ κ. artillery, D.S.14.42.

French (Bailly abrégé)

mieux que καταπέλτης;
ου (ὁ) :
catapulte, machine à lancer des traits.
Étymologie: καταπάλλω.

Greek (Liddell-Scott)

καταπάλτης: -ου, ὁ, = καταπέλτης, Ἀριστ, Ἀθην. Πολιτ. 64. 4 (ἔκδ. Blass), Ἡσύχ., πρβλ. Κόντον ἐν Ἀθηνᾶς Τόμ. Δ΄, σ. 111.

Greek Monolingual

καταπάλτης, ὁ (Α)
επιγρ. βλ. καταπέλτης.

Dutch (Woordenboekgrieks.nl)

καταπάλτης -ου, ὁ, ook καταπέλτης [καταπάλλομαι] katapult. worp. Hp.