ἐπίελπτος

English (LSJ)

ον, to be hoped or expected, Archil.74.5, Opp.H.4.311.

Greek (Liddell-Scott)

ἐπίελπτος: -ον, ὃν δύναταί τις νὰ ἐλπίζῃ ἢ νὰ περιμένῃ, ἐλπιστός, Ἀρχίλ. 69, Ὀππ. Ἁλ. 4. 311.

Greek Monolingual

ἐπίελπτος, -ον (Α)
αυτός τον οποίο μπορεί κανείς να ελπίζει.

German (Pape)

(ἐπιέλπομαι) erwartet, Archil. frg. 30; Opp. H. 4.311