inf. prés. dor. de εἰμί;1ᵉ pl. opt. de εἰμί (par contr. att. p. εἴημεν).
εἶμεν: (= ἰέναι) ἐφ’ ᾧ αὐτὰν ἐλευθέραν εἶμεν ποιεῖν ὃ κα θέλῃ, εἶμεν εἶ κα θέλῃ Ἐπιγρ. Δελφῶν W. et F. 336.
εἶμεν:1 дор. inf. к εἰμί;2 (= εἴημεν) 1 л. pl. opt. к εἰμί.
att. = εἴημεν.