εἰμί

English (LSJ)

(
A sum), Aeol. ἔμμι Sapph.2.15, Theoc.20.32; Cret. ἠμί GDI 4959a; 2sg. εἶ, Ep. and Ion. εἰς Od.17.388, al., Aeol. ἔσσι, Ep. and Dor. ἐσσί Il.1.176, Pi.O.6.90, Sophr.134; ἐσί GDI4959a; 3sg. ἐστί, Dor. ἐντί IG12(1).677 (Rhodes), Theoc.1.17, etc.; 3dual ἐστόν Th.3.112; 1pl. ἐσμέν, Ep. and Ion. εἰμέν (also in Pi.P.3.60), ἐμέν Call.Fr. 294, Dor. εἰμές Theoc.15.73, but ἠμέν GDI5178.34; 3pl. εἰσί (-ίν), Ep. and Ion. ἔασι (-ιν) Il.7.73, Xenoph.8.1, Antim.29, Herod.4.84, Dor. ἐντί Pi.N.1.24, Theoc.11.45, IG9(1).32.22 (Phocis), etc.: imper. ἴσθι (ἔσθι Hecat.361 J.), Ep. and Lyr. also in Med. form ἔσσο Od.3.200, Sapph.1.28, Maced.Pae.31, late Prose ἔσο Plu.2.241d, M.Ant.3.5, Hld.5.12, Porph.Marc.34; 3sg. ἔστω (ἤτω LXX Ps.103.31, and late Inscrr., CIG2664, al.; but in Pl.R.361c leg. ἴτω), Dor. εἴτω, ἤτω, Heraclid. ap. Eust.1411.21, Elean ἤστω Schwyzer 424; 3pl. ἔστωσαν, but ἔστων Hom., Pl.R.502a, ὄντων Id.Lg.879b, and early Att. Inscrr., IG12.22, etc. (ἔστωσαν first in ii B. C., ib.22.1328), Dor. ἐόντων ib.1126: subj. ὦ, ᾖς, ᾖ, Ep. ἔω Od.9.18; 3sg. ἔῃ Il.12.300,al. (also ἔῃσι 2.366, al., ᾖσι (ν) 19.202, Hes.Op.294), also Boeot. ἔνθω IG7.3172.165, μετείω Il.23.47 and perhaps εἴῃ 9.245, etc.; Dor. 3pl. ὦντι SIG940.3 (Crete), ἔωντι GDI5040.14 (Hierapytna), Boeot. ἴωνθι IG7.3171.46 (iii B. C.): opt. εἴην, -ης (εἴησθα Thgn.715), -η, also ἔοις, ἔοι, Il.9.284, 142, al., cf. Hdt.7.6; 3pl. εἴοισαν Ἀρχ. Ἐφ. 1911.133 (Gonni); 3dual εἴτην Pl. Prm.149e, Sph.243e; 1pl. εἶμεν E.Alc.921 (lyr.), Pl.; 2pl. εἶτε Od. 21.195; 3pl. εἶεν Il.2.372, etc., εἴησαν Hdt.1.2, etc.; Elean ἔα, = εἴη, SIG9 (vi B. C.), and σύν-εαν, = συνεῖεν, GDI1149 (vi B. C.): inf. εἶναι, Arc. ἦναι SIG306.9 (Tegea, iv B. C.); Ep. ἔμμεναι (also Aeol. ἔμμεν' Sapph.34), ἔμμεν (also Pi.P.6.42, S.Ant.623 (lyr.)), ἔμεναι, ἔμεν, also ἔμειν SIG1166 (Dodona); Dor. εἶμεν Foed. ap. Th.5.77,79, IG7.1.7 (Megara), ἦμεν Test.Epict.5.16, Tab.Heracl.1.75, Cret. ἦμεν or ἤμην Leg.Gort.1.15, al., GDI4998i 2, al., Megar. εἴμεναι Ar.Ach. 775, εἴμειν IG12(1).155.100 (Rhodes), 14.952 (Agrigentum); εἶν ib. 12(9).211.10 (Eretria), SIG135.4 (Olynthus), etc.: part. ὤν, Ep. ἐών, ἐοῦσα, ἐόν, Cypr. ἰών Inscr.Cypr.135.23 H.; Boeot. fem. ἰῶσα IG 7.3172.116 (Orchom.), Aeol. and Dor. fem. ἔσσα Sapph.75.4, IG4.952.2 (Epid.), Theoc.28.16, ἐοῖσα Pi.P.4.265, ἔασσα Lyr.Alex.Adesp. 9, Diotog. ap. Stob.4.7.62, εὖσα Erinn.5.5 (also Ion., Herod.5.16, εὔντων 2.85), ἐᾶσα Ti.Locr.96d, IG5(1).1470.8 (Messene), ἴαττα Leg.Gort.8.47; acc. sg. εὖντα Theoc.2.3; nom. sg. εἴς in Heraclid. ap. Eust.1756.13, pl. ἔντες Tab.Heracl.1.117; dat. pl. ἔντασσι ib.104; gen. pl. παρ-έντων Alcm. 64: impf. ἦν Il.2.77, etc., Ep. ἔον (also Aeol., Alc.127, Sapph.Oxy.1787 Fr.3 ii 21), in Att. ἦ (dub. in Aeol., Alc. Supp.14.9), Ar.Pl.77, Pl.Phd.61b, etc., but usually altered to ἦν in codd. (and ἦν is required by metre in E.Ion280), contr. from Ep. and Ion. ἦα (Il.5.808, al., IG12(8).449.2 (Thasos), whence Hom.and later Ion. ἔᾱ Il.4.321, al., ἔας Hdt.1.187, ἔατε Id.4.119); Ep. 3sg. ἦεν, always with ν in Hom.; ἔην as 1sg., only Il.11.762 (s. v.l., al. ἔον), freq. as 3sg. (generally before a consonant, so that ἔεν is possible), sometimes also ἤην; 2sg. ἦσθα, later ἦς (wh. is v.l. in Pi.I.1.26), sometimes in LXX (Jd. 11.35, Ru.3.2,al.), cf. Pl.Ax.365e, Erinn.4.4, Ev.Matt.25.21, al., ἦσθας Men.Epit. 156, Ep. ἔησθα; 3sg. ἦν, Ep. ἔην, ἤην, ἦεν (v. supr.), Dor. and Aeol. ἦς Alc.Supp.30.1, Epich.102, Sophr.59, Theoc.2.90, SIG241.145 (Delph.); 3dual ἤστην Il.5.10, E.Hipp.387, Ar.Eq.982, Pl.Euthd.272a, al.; Dor. 1pl. ἦμες Plu.Lyc.21; 2pl. ἦτε Pl.Euthd. 276c, ἦστε Ar.Pax821, Ec.1086; 3pl. ἦσαν, Ion. and Poet. ἔσαν (in Hes.Th.321,825, ἦν is not pl. for ἦσαν, but is rather a peculiarity of syntax, v. infr. v, but is 3pl. in Epich.46, al., SIG560.15 (Epidamnus, iii B. C.)); Aeol. ἔον Schwyzer 644.12; later ἤμην PSI4.362.21 (iii B. C.), SIG527.46 (Crete, iii B. C.), IGRom.4.1740 (Cyme), always in LXX as Ba.1.19, cf. Ev.Matt.23.30, Plu.2.174a, etc., and sometimes in codd. of earlier writers, Lys.7.34, Trag.Adesp.124 (cited from E. Hel.931 by Choerob. and from Id.Tr.474 by Aps.), X.Cyr.6.1.9, Hyp.Ath.26, 2sg. ἦσο Epigr.Gr.379 (Aezani), 3sg. ἦστο Supp.Epigr. 1.455.7 (Phrygia), 1pl. ἤμεθα PPetr.2p.11 (iii B. C.), LXX Ba.1.19, 1 Ki.25.16, Ep.Eph.2.3; subj. ὦμαι PBaden 48.12 (ii B. C.), ἦται GDI 1696, ἦνται prob. in IG5(1).1390.83 (Andania); Ion. and Ep. also ἔσκον, used by A.Pers.656 (lyr.): fut. ἔσομαι, ἔσται, Ep. and Aeol. also ἔσσομαι, ἔσεται, ἔσσεται; Aeol. 2sg. ἔσσῃ prob. in Alc.67,87; Dor. 2 and 3sg. ἐσσῇ, ἐσσεῖται, Il.2.393, 13.317, Theoc.10.5, 3pl. ἐσσοῦνται Foed. ap. Th.5.77 codd. (but ἔσσονται Tab.Heracl.1.113), inf. ἐσσεῖσθαι Sophr.57.—All forms of the pres.ind. are enclitic (exc. 2sg. εἶ and 3pl. ἔασι); but 3sg. is written ἔστι when it begins a sentence or verse, or when it immediately follows οὐκ, καί, εἰ, ὡς, ἀλλά, or τοῦτ', Hdn.Gr.1.553 (also μή acc. to EM301.3); later Gramm. wrote ἔστι as substantive Verb, Phot., Eust.880.22.
A as the Subst. Verb,
I of persons, exist, οὐκ ἔσθ' οὗτος ἀνήρ, οὐδ' ἔσσεται Od.16.437; ἔτ' εἰσί they are still in being, 15.433, cf. S.Ph.445, etc.; τεθνηῶτος… μηδ' ἔτ' ἐόντος Od.1.289; οὐκέτ' ἐστί he is no more, E.Hipp. 1162; οὐδὲ δὴν ἦν he was not long-lived, Il.6.131; ὁ οὐκ ὤν, οἱ οὐκ ὄντες, of those who are no more, Th.2.45,44; οἱ ὄντες the living, Plb.9.29.2; ὁ ὤν the Eternal, LXX Ex.3.14, al., Ph.1.289; θεοὶ αἰὲν ἐόντες Il.1.290; ἐσσόμενοι posterity, 2.119; κἀγὼ γὰρ ἦ ποτ', ἀλλὰ νῦν οὐκ εἴμ' ἔτι E.Hec.284; ὡς ἂν εἶεν ἅνθρωποι might continue in being, Pl.Smp.190c; ζώντων καὶ ὄντων Ἀθηναίων D.18.72, cf. Arist.GC318b25; of things, εἰ ἔστι ἀληθέως [ἡ τράπεζα] Hdt.3.17, etc.; of cities, ὄλωλεν, οὐδ' ἔτ' ἐστὶ Τροία E.Tr.1292, cf. Heracl.491; δοκεῖ μοι Καρχηδόνα μὴ εἶναι censeo Carthaginem esse delendam, Plu.Cat.Ma.27; ἂν ᾖ τὸ στράτευμα be in existence, D.8.17; of money, to be in hand, τῶν ὄντων χρημάτων καὶ τῶν προσιόντων IG12.91.25; τὰ ὄντα property, Pl.Grg. 511a, Plu.Ant.24, etc.; τὸ ἐσόμενον ἐκ… future revenue from... BCH46.420 (Olymos, i B. C.); of place, τὴν οὖσαν ἐκκλησίαν the local church, Act.Ap.13.1; of time, τοῦ ὄντος μηνός in the current month, BGU146.4, etc.; in office, ἱερέων τῶν ὄντων PPar.5.4(ii B. C.); αἱ οὖσαι [ἐξουσίαι] the powers that be, Ep. Rom.13.1.
II of the real world, be, opp. become, γίγνεται πάντα ἃ δή φαμεν εἶναι Pl.Tht. 152d, etc.; τὸ ὄν Being, Parm.8.35, Protag.2, Pl.Ti.27d, etc.; opp. τὸ μὴ ὄν, Gorg.Fr.3 D., etc.; οὐδὲν γίνεται ἐκ τοῦ μὴ ὄντος Epicur.Ep. 1p.5U.; ἐξ οὐκ ὄντων ἐποίησεν αὐτὰ ὁ θεός LXX 2 Ma.7.28; τὰ ὄντα the world of things, Heraclit.7, Emp.129.5, etc.; ὄν indecl., τῶν ὂν εἰδῶν species of Being, Plot.6.2.10.
2 of circumstances, events, etc., to happen, τά τ' ἐόντα, τά τ' ἐσσόμενα, πρό τ' ἐόντα Il.1.70; ἡ ἐσβολὴ ἔμελλεν ἔσεσθαι Th.2.13, etc.; τῆς προδοσίας οὔσης since treachery was there, Id.4.103; ἕως ἂν ὁ πόλεμος ᾖ so long as it last, Id.1.58; αἱ σπονδαὶ ἐνιαυτὸν ἔσονται Id.4.118; τί ἐστιν; what is it? what's the matter? Ar.Th.193; τί οὖν ἦν τοῦτο; how came it to pass? Pl.Phd.58a: repeated with a relat. to avoid a positive assertion, ἔστι δ' ὅπῃ νῦν ἔ. things are as they are, i.e. are ill, A.Ag.67.
III be the fact or be the case, διπλασίαν ἂν τὴν δύναμιν εἰκάζεσθαι ἤ ἐστιν twice as large as it really is, Th.1.10; αὐτὸ ὅ ἐστι καλόν beauty in its essence, Pl.Smp. 211c, cf. Phd.74b; freq. in part., τὸν ἐόντα λόγον λέγειν or φαίνειν the true story, Hdt.1.95,116; τῷ ἐόντι χρήσασθαι tell the truth, ib. 30; τὰ ὄντα ἀπαγγέλλειν Th.7.8; σκῆψιν οὐκ οὖσαν, λόγον οὐκ ὄντα, S.El.584, Ar.Ra.1052; τῷ ὄντι in reality, in fact, Pl.Prt.328d, etc.; to apply a quotation to a case in point, τῷ ὄντι κλαυσίγελως real 'smiles through tears' (with allusion to Il.6.484), X.HG7.2.9, cf. Pl. La.196d; κατὰ τὸ ἐόν according to the fact, rightly, Hdt.1.97; πᾶν τὸ ἐόν the whole truth, Id.9.11; τοῦ ἐόντος ἀποτεύξεται Hp.VM 2.
IV followed by the relat., οὐκ ἔστιν ὅς or ὅστις no one, οὐκ ἔσθ' ὃς… ἀπαλάλκοι Il.22.348; οὐκ ἔ. οὐδεὶς ὅς E.El.903; οὐκ ἔ. ὅτῳ, = οὐδενί, A.Pr.293 (anap.), cf. 989: freq. in plural, εἰσὶν οἵ, = Lat. sunt qui, used exactly like ἔνιοι, Th.6.88, 7.44, Pl.Men.77d, Grg.503a, etc. (εἰσί τινες οἵ… Th.3.24); ἐστὶν ἃ χωρία, πολίσματα, Id.1.12,65; ἐστὶν ἃ εἰπεῖν Id.2.67; ἦσαν οἵ X.An.5.2.14; the sg. Verb is used even with masc. and fem. pl., ἐστὶν οἵ, αἵ, Hp.Fract.1, VC4, X.Cyr.2.3.16; more freq. in oblique cases, ποταμῶν ἐστὶ ὧν Hdt.7.187; ἐστὶν ἀφ' ὧν Th.8.65; ἐστὶ παρ' οἷς, ἐστὶν ἐν οἷς, Id.1.23, 5.25: in questions ὅστις is used, ἔστιν ἥντινα δόξαν… ἀπεκρίνατο; Pl.Men.85b: with relat. Particles, ἐστὶν ἔνθα, = Lat. est ubi, X.Cyr.7.4.15, etc.; ἐ. ὅπῃ, ἔσθ' ὅπου, some how, somewhere, Pl.Prt.331d, A.Eu.517, S.OT448, etc.; in questions expecting a neg. answer, ἐ. ὁπόθεν, ὅπως; Pl.Phlb. 35a, R.493e, etc.; οὐ γάρ ἐσθ' ὅπως Pi.Fr.61, cf. Hdt.7.102, A.Ag. 620; οὐκ ἔ. ὅπως οὐ in any case, necessarily, Ar.Pax188; οὐκ ἔ. ὡς Pl. Men.76e, etc.; ἐ. ὅτε, ἔσθ' ὅτε, sometimes, Pi.Fr.180.2, S.Aj.56, Th. 7.21, etc.
V ἦν is sometimes used with pl. masc. and fem., usually at the beginning of a sentence, there was, τῆς δ' ἦν τρεῖς κεφαλαί Hes.Th. 321; (but in ἦν δ' ἐρῳδιοί τε πολλοί Epich.46, cf. 59, al., it may be taken as Dor. 3pl.); ἦν δ' ἀμφίπλεκτοι κλίμακες S.Tr.520 (lyr.); ἦν ἄρα κἀκεῖνοι ταλακάρδιοι Epigr. ap. Aeschin.3.184; less freq. ἔστι, ἔστι δὲ μεταξὺ… ἑπτὰ στάδιοι Hdt.1.26, cf. 7.34; ἔστι… ἄρχοντές τε καὶ δῆμος Pl.R.463a; before dual Nouns, Ar.V.58, Pl.Grg.500d.
VI ἔστι impers., c. inf., it is possible, ἔστι γὰρ ἀμφοτέροισιν ὀνείδεα μυθήσασθαι Il.20.246; ἔστι μὲν εὕδειν, ἔστι δὲ τερπομένοισιν ἀκούειν Od. 15.392; εἴ τί πού ἐστι (sc. πιθέσθαι) 4.193; τοιάδε… ἐστὶν ἀκοῦσαι A. Pr.1055 (anap.); ἔστι τεκμήρια ὁρᾶν X.An.3.2.13, cf. Ar.Ra.1163, Aeschin.3.105, D.18.272, Arist.Ath.53.6, etc.; so in imper., opt., and subj., ἔστω ἀποφέρεσθαι τῷ βουλομένῳ IG12.10.7; μυρία ἂν εἴη λέγειν Pl.Plt.271e; ὅπως ἂν ᾖ δρᾶν IG2.1054.91: more freq. in neg. clauses, Il.6.267, etc.; followed by ὥστε c. inf., S.Ph.656: c. acc. et inf., ἁδόντα δ' εἴη με τοῖς ἀγαθοῖς ὁμιλεῖν Pi.P.2.96; ἔστιν ἐκπεσεῖν ἀρχῆς Δία A.Pr.757: sometimes not impers. in this sense, θάλασσα δ' οὐκέτ' ἦν ἰδεῖν Id.Pers.419.
b ἔστω in argument, let it be granted, ἔστω τοῦτο ἀληθὲς εἶναι D.H.Comp.25; ἔστω σοι τοῦθ' οὕτως Plu.2.987b; ἔστω εἶναί τινα τοιοῦτον D. Chr.74.24.
B most freq., to be, the Copula connecting the predicate with the Subject, both being in the same case: hence, signify, import, τὸ γὰρ εἴρειν λέγειν ἐστίν Pl.Cra.398d; especially in the phrase τοῦτ' ἔστι, hoc est; Σκαιόλαν, ὅπερ ἐστὶ Λαϊόν Plu.Publ.17: with numerals, τὰ δὶς πέντε δέκα ἐστίν twice five are ten, X.Mem.4.4.7; εἶναί τις or τι, to be somebody, be something, be of some consequence, v. τις; οὐδὲν εἶναι Pl.R.562d, etc.
2 periphrasis with the Participle to represent the finite Verb: with pf. part. once in Hom., τετληότες εἰμέν, for τετλήκαμεν, Il.5.873; so in Trag. and Att., ἦν τεθνηκώς, for ἐτεθνήκει, A. Ag.869; ἔσται δεδορκώς ib.1179; εἰμὶ γεγώς S.Aj.1299; πεφυκός ἐστι Ar.Av.1473; δεδρακότες εἰσίν Th.3.68; κατακεκονότες ἔσεσθε X.An.7.6.36: with aor. part., once in Hom., βλήμενος ἦν Il.4.211; so προδείσας εἰμί, οὐ σιωπήσας ἔσει; S.OT90,1146, cf. A.Supp.460: with pres. part., ἦν προκείμενον Id.Pers.371; φεύγων Ὀρέστης ἐστίν Id.Ch.136; εἴην οὐκ ἂν εὖ φρονῶν S.Aj.1330; τί δ' ἐστί… φέρον; Id.OT991, cf. 274,708; λέγων ἐστίν τις E.Hec.1179; ἦν τίς σ' ὑβρίζων Id.HF313; πόρρω ἤδη εἶ πορευόμενος Pl.Ly.204b; βαδίζων εἰμί Ar.Ra. 36; freq. in Hdt., ἦσαν ἱέντες 1.57, al.; even εἰσὶ διάφοροι ἐόντες 3.49 (s.v.l.):—if the Art. is joined with the Part., the noun is made emphatic, Κᾶρές εἰσι οἱ καταδέξαντες the persons who showed her were Carians, Id.1.171; αὐτὸς ἦν ὁ μαρτυρῶν A.Eu.798; δόλος ἦν ὁ φράσας S.El.197 (anap.).
C εἶναι is freq. modified in sense by the addition of Advbs., or the cases of Nouns without or with Preps.:
I εἶναι with Advbs., where the Adv. often merely represents a Noun and stands as the predicate, ἅλις δέ οἱ ἦσαν ἄρουραι Il.14.122, etc.; ἀκέων, ἀκήν εἶναι, to be silent, 4.22, Od.2.82; σῖγα πᾶς ἔστω λεώς E.Hec.532; διαγνῶναι χαλεπῶς ἦν ἄνδρα ἕκαστον Il.7.424; ἀσφαλέως ἡ κομιδὴ ἔσται will go on safely, Hdt.4.134; ἐγγύς, πόρρω εἶναι, Th.6.88, Pl.Prt.356e: freq. impers. with words implying good or ill fortune, Κουρήτεσσι κακῶς ἦν it fared ill with them, Il.9.551; εὖ γὰρ ἔσται E.Med.89, cf. Ar.Pl.1188, etc.; ἡδέως ἂν αὐτοῖς εἴη D.59.30.
II c. gen., to express descent or extraction, πατρὸς δ' εἴμ' ἀγαθοῖο Il.21.109; αἵματός εἰς ἀγαθοῖο Od. 4.611, cf. Hdt.3.71, Th.2.71, etc.; πόλεως μεγίστης εἶ X.An.7.3.19.
b to express the material of which a thing is made, ἡ κρηπίς ἐστι λίθων μεγάλων consists of... Hdt.1.93; τῆς πόλιος ἐούσης δύο φαρσέων ib.186; τοιούτων ἔργων ἐστὶ ἡ τυραννίς is made up of... Id.5.92.ή, etc.
c to express the class to which a person or thing belongs, εἶ γὰρ τῶν φίλων you are one of them, Ar.Pl.345; ἐτύγχανε βουλῆς ὤν Th.3.70; ὅσοι ἦσαν τῶν προτέρων στρατιωτῶν Id.7.44; Κριτίας τῶν τριάκοντα ὤν X.Mem.1.2.31; ἔστι τῶν αἰσχρῶν it is in the class of disgraceful things, i.e. it is disgraceful, D.2.2.
d to express that a thing belongs to another, Τροίαν Ἀχαιῶν οὖσαν A.Ag. 269; τὸ πεδίον ἦν μέν κοτε Χορασμίων Hdt.3.117, etc.: hence, to be of the party of, ἦσαν… τινὲς μὲν φιλίππου, τινὲς δὲ τοῦ βελτίστου D.9.56, cf. 37.53; to be de pendent upon, S.Ant.737, etc.; to be at the mercy of, ἔστι τοῦ λέγοντος, ἢν φόβους λέγῃ Id.OT917.
e to express one's duty, business, custom, nature, and the like, οὔτοι γυναικός ἐστι 'tis not a woman's part, A.Ag.940; τὸ ἐπιτιμᾶν παντὸς εἶναι D.1.16; τὸ δὲ ναυτικὸν τέχνης ἐστίν is matter of art, requires art, Th.1.142, cf.83.
f in LXX, to be occupied about, ἦσαν τοῦ θύειν 2 Ch.30.17; ἔσεσθαι, c. gen., to be about to, ἐσόμεθα τοῦ σῶσαί σε 2 Ki.10.11.
III with the dat., ἐστί μοι I have, freq. in Hom., etc.
2 with two dats., σφίσι τε καὶ Ἀθηναίοισι εἶναι οὐδὲν πρῆγμα that they and the Athenians have nothing to do one with another, Hdt.5.84; μηδὲν εἶναι σοὶ καὶ φιλίππῳ πρᾶγμα D.18.283; more shortly, σοί τε καὶ τούτοισι πρήγμασι τί ἐστι; Hdt.5.33; τί τῷ νόμῳ καὶ τῇ βασάνῳ; D.29.36; τί ἐμοὶ καὶ σοί; Lat. quid tecum est mihi? Ev.Marc.5.7, etc.; also ἐμοὶ οὐδὲν πρὸς τοὺς τοιούτους (sc. ἐστίν) Isoc.4.12; ἐν οἷς πρὸς τοὺς ἐναντίους ἐστὶ τῷ δήμῳ D.18.278; ἔσται αὐτῳ πρὸς τὸν θεόν, in tomb inscriptions, JHS18.113, etc.
3 with ἄσμενος, βουλόμενος, etc., added, ἐμοὶ δέ κεν ἀσμένῳ εἴη 'twould be to my delight, Il.14.108; οὐκ ἂν σφίσι βουλομένοις εἶναι Th.7.35; προσδεχομένῳ Id.6.46; θέλοντι S.OT1356 (lyr.); ἡδομένοις Pl.La.187c.
IV with Preps., εἶναι ἀπό τινος, = εἶναί τινος (supr. ΙΙ.a), X.Mem.1.6.9; εἰσὶν ἀπ' ἐναντίων αὗται πραγμάτων Pl.Phlb.12d; but εἶναι ἀπ' οἴκου to be away from... Th.1.99.
2 εἶναι ἔκ τινος to be sprung from, εἴμ' ἐκ Παιονίης, Μυρμιδόνων ἔξ εἰμι, Il.21.154, 24.397, etc.; ἔστιν ἐξ ἀνάγκης it is of necessity, i.e. necessary, Pl.Sph.256d.
3 εἶναι ἐν… to be in a certain state, ἐν εὐπαθείῃσι Hdt.1.22; ἐν ἀθυμία, etc., Th.6.46, etc.; ἐν ταραχαῖς D.18.218; εἶναι ἐν ἀξιώματι to be in esteem, Th.1.130; οἱ ἐν τέλεϊ ἐόντες those in office, Hdt.3.18, etc.; but εἶναι ἐν τέχνῃ, ἐν φιλοσοφία to be engaged in... S.OT562, Pl.Phd.59a.
b ἐν σοί ἐστι it depends on thee, Hdt.6.109, S.Ph.963; ἐν σοὶ γάρ ἐσμεν Id.OT314; so also ἐπί τινι Id.Ph.1003, X.Cyr.1.6.2, etc.
4 εἶναι διά... much like εἶναι ἐν... εἶναι διὰ φόβου, = φοβεῖσθαι, Th.6.34; εἶναι δι' ὄχλου, = ὀχληρὸν εἶναι, Id.1.73; εἶναι διὰ μόχθων X.Cyr.1.6.25; εἶναι δι' αἰτίας, = αἰτιᾶσθαι, D.H.1.70; Geom., pass through, διὰ τᾶς ἑτέρας διαμέτρου ἐόντος τοῦ ἐπιπέδου Archim.Con.Sph.20.
5 εἶναι ἐφ' ἑαυτῆς to be by oneself, D.25.23; εἶναι ἐπὶ ὀνόματος to bear a name, Id.39.21; εἶναι ἐπὶ τοῖς πράγμασιν to be engaged in... Id.2.12; εἶναι ἐπί τινα to be against him, Id.6.33; εἶναι ἐφ' ἑξήκοντα στάδια to reach sixty stadia, X.An.4.6.11; εἶναι ἐπὶ τὰς ἁφάς pass through the points of contact, Apollon. Perg.Con.4.1; εἶναι ἐπί τινι, v. supr. 3 b.
6 εἶναι πρός τινος to be in one's favour, Th.4.10,29, etc.; to suit, X.An. 1.2.11, etc.; εἶναι πρός τινι engaged in, Pl.Phd.84c, Philostr.VA5.31; πρὸς τοῖς ἰδίοις mind one's own affairs, Arist.Pol.1309a6, Ath.16.3; εἶναι πρὸς τὸ κωλύειν Plb.1.26.3; πρὸς τὸ πονεῖν Telesp.46 H.; εἶναι περί τι X.An.3.5.7, etc.
7 εἶναι παρά τινι or τινα, = παρειναι, Id.Cyr.6.2.15, Hdt.8.140.ά (s.v.l.).
8 εἶναι ὑπό τινα or τινι to be subject to... X.HG5.2.17 (s.v.l.), 6.2.4.
9 περὶ τούτων ἐστίν that is the question, Men.Epit.30.
10 εἶναι ἀπό... in Geom., to be constructed upon, Archim.Sph.Cyl.2.9, Con.Sph.7.
D ἐστί is very freq. omitted, mostly in the pres. ind. before certain predicates, as ἀνάγκη, ἄξιον, δυνατόν, εἰκός, ἕτοιμον, οἷόν τε, ῥᾴδιον, χρεών, etc., and after the neut. of Verbals in -τέος, and such forms as θαυμαστὸν ὅσον: less freq. with other persons and moods, εἰμί omitted, S.OT92, Aj.813; εἶ, Od.4.206; ἐσμέν, S.Ant.634; ἐστέ, Od.10.463; εἰσί, S.OT499 (lyr.), IG2.778 B; subj. ᾖ, Il.14.376, E.Hipp.659, Antipho 5.32; opt. εἴη, IG22.1183.12; impf. ἦν, ib.2.778 B; fut. ἔσονται, Od.14.394.
E the Inf. freq. seems redundant,
1 in phrases implying power or will to do a thing, ἑκὼν εἶναι (v. ἑκών) κατὰ δύναμιν εἶναι Is.2.32; εἰς δύναμιν εἶναι Pl.Plt.300c; τὸ ἐπ' ἐκείνοις εἶναι, quantum in illis esset, Th.8.48, X.HG3.5.9, cf. Lys.13.58; τὸ ἐπὶ σφᾶς εἶναι Th.4.28; τὸ κατὰ τοῦτον εἶναι X.An.1.6.9; κατὰ τοῦτο εἶναι Pl.Prt. 317a; τὸ τήμερον, τὸ νῦν εἶναι, Id.Cra.396e, La.201c, Theopomp. Com.98, Decr. ap. Arist.Ath.31.2, etc.
2 after Verbs of naming or choosing, σοφιστὴν ὀνομάζουσι τὸν ἄνδρα εἶναι Pl.Prt.311e; σύμμαχόν μιν εἵλοντο εἶναι Hdt.8.134; of giving, δῶκε ξεινήϊον εἶναι Il. 11.20.
F impf. ἦν is sometimes used where other languages take the pres.,
1 after ἄρα, to express a fact which is and has always been the same, δέρμα δὲ ἀνθρώπου… ἦν ἄρα σχεδὸν δερμάτων πάντων λαμπρότατον human skin then it appears is... Hdt.4.64; Κύπρις οὐκ ἄρ' ἦν θεός E. Hipp.359; ὡς ἄρ' ἦσθ' ἐμὸς πατὴρ ὀρθῶς ib.1169; ἦ πολύμοχθον ἄρ' ἦν γένος… ἁμερίων Id.IA1330; ἦ στωμύλος ἦσθα Theoc.5.79; so also when there is reference to a past thought, τουτὶ τί ἦν; what is this? Ar.Ach.157, cf. Pl.Cra.387c: so in the Aristotelian formula τὸ τί ἦν εἶναι (APo.82b38, al.), used to express the essential nature of a thing, where τί ἦν (for ἐστί) takes the place of the dat. in such phrases as τὸ ἀγαθῷ εἶναι, τὸ μεγέθει εἶναι, APr.67b12, de An.429b10.
G ἐγώ εἰμι, in LXX, pleonastic for ἐγώ, ἐγώ εἰμι οὐχ ἥμαρτον Jd. 11.27, cf. 6.18; also ἔσται πᾶς ἀποκτενεῖ με Ge.4.14.

Spanish (DGE)

• Alolema(s): ἔμμι Sapph.31.15, GDI 307 (Tróade V a.C.); ἐμμί IG 9(2).663 (Larisa V a.C.), Theoc.20.32; ἐμί ISmyrna 800 (VII a.C.?), Tit.Cam.181 (arc.); ε̄̓μί ICr.2.10.7 (Cidonia V a.C.); ἠμί Tit.Cam.160 (VI a.C.), ISKouklia 26 (VI/V a.C.)
• Morfología: ind. pres. 2^a sg. εἰς Od.17.388, ἐσσί Il.1.176, Pi.O.6.90, ἐσί ICr.2.12.31a (Eleuterna II a.C.), εἶσαι PIand.101.8 (V/VI d.C.); 3^a sg. ἔντι Theoc.1.17 (cód.), ἐντί IG 12(1).677.10 (Yaliso IV/III a.C.); 1^a plu. εἰμέν Il.5.873, Pi.P.3.60, ἐμέν Call.Fr.561, εἰμές Theoc.15.73, ἠμέν ICr.1.5.52.34 (Arcades III a.C.); 3^a plu. ἔασι Il.7.73, Xenoph.B 8.1, Herod.4.84, ἐντί Sophr.23, TC 79A.16 (III a.C.), IG 12.Suppl.138.11 (Mitilene III/II a.C.), ἐνθί Corinn.39.3.9, Mnemos. 23.1970.251.22 (Larisa II a.C.), ἐσσί IAssos 3.1 (IV a.C.), ἐστί IG 12(2).526a.39 (Ereso IV a.C.), 12.Suppl.3.17 (Mitilene III/II a.C.), mic. e-e-si (*ἔhενσι). Impf. 1^a sg. ἦα Il.5.808, IG 12(8).449.2 (Tasos II/III d.C.), ἔα Il.4.321, ἔον Il.23.643, Alc.405, ἦ Alc.39(a).9, E.Hel.931, ἔην IG 2².13135.6 (I/II d.C.); 2^a sg. ἔησθα Il.22.435, Hes.Op.314, ἦσθας Men.Epit.197, PFlor.382.13 (III d.C.), ἔας Hdt.1.187, ἦς Pl.Ax.365e, LXX Id.11.35B, IG 2².10073.8 (II/III d.C.), ἔης IUrb.Rom.1194.9 (I/II d.C.), 1154.2 (II/III d.C.); 3^a sg. ἦεν Il.20.348, IG 2².3764.8 (III d.C.), ἔην Il.2.217, Hes.Th.277, IUrb.Rom.1163.7 (imper.), ɛ̄ν IG 9².718.9 (Calión V a.C.), ἤην Il.11.808, ἦς Alc.67.1, Epich.101, Schwyzer 656.37 (Tegea IV a.C.), IChS 398 (Abidos), ἦ BGU 1674.7 (II d.C.), εἶε SEG 43.311A.71 (Tesalia II a.C.); 1^a plu. ἦμες Carm.Pop.24.1, ἦσμεν PMich.512.5 (III d.C.); 2^a plu. ἔατε Hdt.4.119; 3^a plu. ἔσαν Il.4.438, ἦν IDyrrh.514.15 (III a.C.), ἔον Schwyzer 644.12 (Egas III a.C.), ἦσιν Melit.Fr.Pap.59.16; impf. iter. 3^a sg. ἔσκεν Il.6.19, A.Pers.656, ἦσκε Alcm.74, 3^a plu. ἔσκον Il.7.153; impf. med. 1^a sg. ἤμην Trag.Adesp.124, Eu.Matt.25.35, PSI 362.21 (III a.C.), POxy.285.10 (I d.C.), εἴμην Hsch., 2^a sg. ἦσο Epigr.Gr.379.2 (Ezanos, imper.), Hdn.Exc.Verb.33.26, 3^a sg. ἦτο(ν) IG 10(2).2.159.4 (Pelagonia II/I a.C.), IUrb.Rom.1287.3 (imper.), ἦστο SEG 1.455 (Frigia III d.C.), 1^a plu. ἤμεθα LXX Ba.1.19, PPetr.2.4.7.3 (III a.C.), Eu.Matt.23.30, 3^a plu. ἔαντο Hsch., mic. e-e-to (*ἔhεντο (?), pero cf. imperat.). Imperat. 2^a sg. ἔσθι Hecat.361, 3^a sg. ἤστω Schwyzer 424.6 (Élide IV a.C.), ἐόντω Schwyzer 656.48 (Tegea IV a.C.), ἔστου SEG 36.548.5 (Tesalia III a.C.), ἤτω LXX Ps.103.31, BMus.Inscr.918.6 (Halicarnaso II/III d.C.), dór. según Heracl.Mil.46, ἔστωι PGrenf.1.27.3.3 (II a.C.), ἐσθέτω PMil.Vogl.202.3 (II d.C.), 3^a plu. ἔστωσαν E.Io 1131, Pl.Lg.737e, ἔστων Pl.R.502a, ὄντων Pl.Lg.879b, ἔντο Schwyzer 78.7 (Argos VI/V a.C.), ἐόντων CID 1.10.31 (IV a.C.), ἔσταν SEG 43.510.15 (Fanagoria I d.C.), ἴοδυ (dud. si por ὄντων o ἰόντων) IPamph.3.19 (IV a.C.), ἔνθω IG 7.3172.88 (Orcómeno III a.C.), ἔντων ICr.1.16.4.23 (Lato II a.C.), ἐόντωσαν FD 6.66.12 (II a.C.), ἤτωσαν RECAM 2.129.24 (I d.C.), mic. e-e-to (*ἐhέντων o *ἐhέστων (?), pero cf. impf. med.); imperat. med. 2^a sg. ἔσσο Od.3.200, Sapph.1.28, ἔσο Plu.2.241d (imitando al lacon.), M.Ant.3.5. Subj. 1^asg. ἔω Od.9.18; 3^a sg. ἔῃ Il.12.300, IKyme 11.7 (III a.C.), ἔῃσι Il.2.366, ᾖσιν Il.19.202, Hes.Op.294, ἦ Sapph.4.5, IG 5(2).3.6 (Tegea IV a.C.), ɛ̄ι IG 9².718.16 (Calión V a.C.), ἴει Sokolowski 3.72.15 (Tanagra III a.C.), εἶ IG 9(2).1229.36 (Falana II a.C.), frec. en pap. ἦν POxy.744.9 (I a.C.), BGU 300.5 (II d.C.); 3^a plu. i-o-si, IChS 217.31 (Idalion V a.C.), ὦντι ICr.2.10.1.3 (Cidonia III a.C.), ἔοντι IG 9².718.29 (Calión V a.C.), ἔωντι ICr.3.3.4.15 (Hierapitna II a.C.), ἴωνθι IG 7.3171.46 (Orcómeno III a.C.), Schwyzer 485.9 (Tespias III a.C.), ἔωσι IEryth.122.20 (II a.C.); subj. med. 1^asg. ὦμαι PBaden 48.12 (II a.C.), 3^a sg. ἦται SEG 16.255.17 (Argos II a.C.), 1^a plu. ὤμεθα PFam.Teb.37.22 (II d.C.), 3^a plu. ἔωνται FD 3.333.3 (I d.C.). Opt. 2^a sg. ἔοις Il.9.284, εἴησθα Thgn.715, 3^a sg. ἔοι Il.9.142, εἴοι POxy.1680.8 (III/IV d.C.), ἔα IO 9.2 (VI/V a.C.), 3^a plu. εἴοισαν Gonnoi 78.20, 90.19 (ambas II a.C.); opt. med. 1^a sg. εἴημαι PSI 1329.22 (III d.C.), 3^a sg. εἴοιτο Stud.Pal.20.35.7 (III d.C.). Inf. pres. ἔμεναι Il.5.602, ἔμμεναι Il.1.117, Sapph.49, IG 12(2).526A.23 (Ereso IV a.C.), ἔμμεν Pi.P.6.42, S.Ant.623, IG 9(2).517.20 (Larisa III a.C.), ἔμεν Theoc.25.116, Call.Fr.67.20, ἔμειν SIG 1166 (Dodona IV/III a.C.), εἶμεν Trat. en Th.5.77, 79, IG 9².718.15 (Calión V a.C.), εἴμμειν IG 12(1).155.100 (Rodas II a.C.), εἴμειν Stesich.102.5S., Epich.97.8, IGDS 185.19 (Agrigento III/II a.C.), εἴμεναι Ar.Ach.775, μɛ̄ν ICr.4.72.1.16 (Gortina V a.C.), ἤμην ICr.4.41.1.2 (Gortina V a.C.), graf. ἤμηιν ICr.1.9.1.79 (Dreros III a.C.), ἦμεν SEG 30.356.5 (Argos IV a.C.), ICr.1.5.52.31 (Arcades III a.C.), IMaff.31.5.16 (Tera III a.C.), ἦναι SIG 306.9 (Tegea IV a.C.), SEG 37.340.4 (Mantinea IV a.C.), εἶν Stesich.15.1.7S., SIG 135.3 (Olinto IV a.C.), ἶμεν IM 38.6 (III/II a.C.), εἶναιν IEphesos 3255.5 (II d.C.). Part. pres. masc. ἐών Il.2.699, SEG 32.356 (Egina VI a.C.), ἔων Sapph.121.1, εἴς, ac. ἔντα, etc. Lyr.Adesp.62, TEracl.1.117 (IV a.C.), formas en εὐντ- Theoc.2.3, IM 55.19 (III/II a.C.), Herod.2.85, ἐούν SEG 27.202.10 (Larisa III a.C.), mic. e-o (*ἐhών), ac. sg. i-o-ta, IChS 217.23 (Idalion V a.C.), dat. sg. οὖντι IG 12(7).67.64 (Arcesine IV/III a.C.), dat. plu. ἔντασσιν TEracl.1.104 (IV a.C.), εἴντεσσι SEG 36.548.2 (Tesalia III a.C.); fem. ἔσσα Sapph.121.2, IG 4².122.2 (Epidauro IV a.C.), Theoc.28.16, ἐοῖσα Sapph.29(h)6, IG 12(2).27.4 (Mitilene, imper.), ἔασα SEG 11.1112.3 (Arcadia VI/V a.C.), SEG 37.340.7 (Arcadia IV a.C.), ἔασσα Lyr.Alex.Adesp.9, ἐῶσα IG 7.2383.18 (Corsias II a.C.), ac. ἤσσαν SEG 9.11.17 (Cirene IV a.C.), εὖσαν AP 7.710 (Erinn.), Herod.5.16, gen. ἐόνσας SEG 29.529.8 (Larisa II/I a.C.), ἰάττας ICr.4.46B.12 (Gortina V a.C.), ἔ] νσας IG 9(2).512.22 (Larisa II a.C.), dat. ἰάτται ICr.4.72.8.47 (Gortina V a.C.), plu. ac. ἰώσας IG 7.3172.147 (Orcómeno III a.C.), gen. ἰωσάων IG 7.3172.115 (Orcómeno III a.C.); ind. fut. 2^a sg. ἔσσεαι Il.10.453, Hes.Op.310; 3^a sg. ἔσσεται Il.1.239, ἔσσετη Sokolowski 3.72.5 (Tanagra III a.C.), ἐσσεῖται Il.2.393, Hes.Op.503, 1^a plu. ἐσσόμεσθα Carm.Pop.24.3; 3^a plu. ἔσσονθη Corinn.1(a).3.24, ἔσσονται SEG 36.752.27 (Mitilene IV a.C.), ἐσσόνται TEracl.1.112, ἐσσίονται (cj., pero ἐσοῦνται cód.) Trat. en Th.5.77, mic. e-so-to (*ἔσ(σ)οντοι mejor que imperat. ἔστω); inf. fut. ἔσσεσθειν IG 9(2).517.16 (Larisa III a.C.), ἔσασθαι POxy.260.11 (I d.C.). Part. fut. masc. plu. ἐσσομένοισι Il.2.119, Od.3.204, fem. sg. ac. ἐσσομέ[ν] αν IG 9(2).1229.39 (Falana II a.C.), plu. ac. ἐσσευμένας SIG 569.21 (Cos III a.C.), dat. ἐσσομένῃσιν Od.11.433. Pres. ind. enclít., excep. 2^a sg. εἶ, 3^a plu. ἔασι y cuando las formas enclít. van en principio de frase o verso y tb. tras οὐκ, καί, εἰ, ἀλλά, τοῦτ' Hdn.Gr.1.553, tras μή EM 301.3G., cf. Eust.880.22]
A c. suj., sin pred. ser, existir
I 1de pers. y seres vivos, gener. existir, vivir οὐδὲ ... δὴν ἦν y ya no vivió mucho tiempo, Il.6.131, τεθνηῶτος ... μηδ' ἔτ' ἐόντος Od.1.289, οὐκ ἔσθ' οὗτος ἀνὴρ οὐδ' ἔσσεται Od.16.437, ἔτ' εἰσί todavía viven, Od.15.433, οὐκ εἶδον αὐτόν, ᾐσθόμην δ' ἔτ' ὄντα νιν no lo he visto pero me he enterado de que aún vive S.Ph.445, Ἱππόλυτος οὐκέτ' ἔστι E.Hipp.1162, ὡς ἂν εἶέν τε ἄνθρωποι Pl.Smp.190c, ζώντων καὶ ὄντων Ἀθηναίων D.18.72, cf. Arist.GC 318^b25, οὐκ ἤθελεν παύσασθαι ἐπὶ τοῖς υἱοῖς αὐτῆς, ὅτι οὐκ εἰσίν LXX Ie.38.15
•part. subst. οἱ ὄντες los vivos Plb.9.29.2, τῶν οὐκ ὄντων λήθη Th.2.44, cf. 45
•part. fut. ἐσσόμενοι los hombres del futuro, los venideros, Il.2.119
•tb. de divinidades θεοὶ αἰὲν ἐόντες Il.1.290, ἐγὼ εἰ. ὁ ὤν yo soy el que soy LXX Ex.3.14, Ph.1.289.
2 existir, haber, ser οὐ γὰρ ἔσαν λιμένες ... οὐδ' ἐπιωγαί Od.5.404, εἰ ἔστι ἀληθέως ref. la mítica Mesa del Sol en Etiopía, Hdt.3.17, διπλασίαν ἂν τὴν δύναμιν εἰκάζεσθαι ... ἢ ἔστιν Th.1.10, γίγνεται πάντα ἃ δή φαμεν εἶναι Pl.Tht.152d, ἂν ... ᾖ τὸ συνεστηκὸς στράτευμα D.8.17
•de ciudad ὄλωλεν οὐδ' ἔτ' ἔστι Τροία E.Tr.1292, χρὴ δὲ τήνδ' εἶναι πόλιν E.Heracl.491, δοκεῖ μοι καὶ Καρχηδόνα μὴ εἶναι Plu.Cat.Ma.27
•de abstr. οὐκ ἔστιν ᾄκισμ' οὐδὲ μηχάνημ' ὅτῳ προτρέψεταί με Ζεύς no hay tortura ni maquinación con la que Zeus pueda obligarme A.Pr.989, αὐτὸ ... ὃ ἔστι καλόν lo que es la belleza misma Pl.Smp.211c, (τὸ ἴσον) αὐτὸ ὃ ἔστιν; Pl.Phd.74b, εἰ ἔστον τούτω διττὼ τὼ βίω si existen estos dos géneros de vida Pl.Grg.500d.
3 de situaciones o sucesos tener lugar, ocurrir τά τ' ἐόντα τά τ' ἐσσόμενα πρό τ' ἐόντα lo que es, lo que va a ser y lo que había sido, e.e. el presente, el futuro y el pasado, Il.1.70, Hes.Th.38, cf. Hp.Prog.1, ἕως ἂν ὁ ... πόλεμος ᾖ mientras dure la guerra Th.1.58, ἡ ἐσβολὴ ... ἔμελλε Πελοποννησίων ἔσεσθαι Th.2.13, τῆς προδοσίας οὔσης Th.4.103, αἱ δὲ σπονδαὶ ἐνιαυτὸν ἔσονται Th.4.118, τί ἐστιν; ¿qué ocurre? Ar.Th.193, τί οὖν ἦν τοῦτο; ¿qué fue eso? Pl.Phd.58a, c. adv. de modo διαγνῶναι χαλεπῶς ἦν ἄνδρα ἕκαστον resultaba dificultoso reconocer a cada hombre, Il.7.424, ἀσφαλέως ἡ κομιδὴ ... ἔσται Hdt.4.134.
4 imperat. ἔστω frec. geom. y otras cien., en planteamientos, supuestos o soluciones sea, pongamos, concedamos πρῶτον μὲν οὖν ἔστω στερητικὴ καθόλου ἡ A B πρότασις Arist.APr.25^a14, ἔστω ἡ δοθεῖσα εὐθεῖα πεπερασμένη ἡ A B Euc.1.1, tb. plu. ἔστων γὰρ οἱ ... εἰρημένοι ἀριθμοί Archim.Aren.3.4, para introducir un ejemplo ἔστω τι μέρος τοῦ σώματος ὀδυνώμενον Gal.1.70
•c. inf. concedamos, pongamos que ἔστω τοῦτο ἀληθὲς εἶναι concedamos que esto sea verdad D.H.Comp.25.17, ἔστω γὰρ εἶναί τινα τοιοῦτον D.Chr.74.24, tb. c. adv. ἔστω καὶ τοῦτό σοι οὕτως Plu.2.987b.
II en constr. c. dat.
1 c. dat. pos. ser o haber para, tener ἅλις δέ οἱ ἦσαν ἄρουραι tenía muchas tierras, Il.14.122, ἦσαν δὲ τῷ Κροίσῳ δύο παῖδες Hdt.1.34, πολλ' ἔστιν ἀνθρώποισιν ... κακά E.Fr.204, ἡμῖν γὰρ οὐκ ἔστ' οὔτε ... δούλω no tenemos ni un par de esclavos Ar.V.58, οὐκ ἦν αὐτοῖς τόπος ἐν τῷ καταλύματι no tenían sitio en la posada, Eu.Luc.2.7
•c. part. concert. c. el dat. ἐμοὶ δέ κεν ἀσμένῳ εἴη pues debería servirme de deleite, Il.14.108, τῷ μὲν Νικίᾳ προσδεχομένῳ ἦν τὰ παρὰ τῶν Ἐγασταίων Th.6.46, οὐκ ἂν σφίσι βουλομένοις εἶναι que no sería de su agrado Th.7.35, θέλοντι κἀμοὶ τοῦτ' ἂν ἦν S.OT 1356, βουλομένοις ὑμῖν ἐστί Pl.La.187c.
2 c. dat. pos. tener que ver con o tener ... en relación con c. otro dat., de rel., unido por καί: σοὶ δὲ καὶ τούτοισι τοῖσι πρήγμασι τί ἐστι; ¿y tú qué tienes que ver con esos asuntos? Hdt.5.33, σφίσι τε καὶ Ἀθηναίοισι εἶναι οὐδὲν πρῆγμα que ellos no tenían nada que ver con los atenienses Hdt.5.84, μηδὲν εἶναι σοὶ καὶ Φιλίππῳ πρᾶγμα D.18.283
•c. πρός y ac. πρὸς τοὺς ἐναντίους ἐστὶ τῷ δήμῳ hay cuestión entre el pueblo y sus adversarios D.18.278, en imprecaciones funerar. ἔσται αὐτῷ πρὸς τὸν Θεόν (el que profane esta tumba) tendrá que habérselas con Dios, MAMA 7.276b, c (ambas Frigia, imper.)
•εἰμί se omite frec. en frases coloquiales τί ἐμοὶ καὶ σοί, γύναι; ¿qué tiene que ver conmigo, y contigo, mujer?, Eu.Io.2.4, cf. Eu.Luc.8.28, μηδὲν σοὶ καὶ τῷ δικαίῳ no te metas con el hombre justo, Eu.Matt.27.19.
III usos esp. del part.
1 de cosas y abstr. existente τὰ ὄντα χρε̄́ματα el dinero en efectivo, IG 1³.52.25 (V a.C.), τὸ δὲ ἐσόμενον δαπάνημα SEG 39.1136.8 (Olimo II a.C.), κατὰ τὴν οὖσαν ἐκκλησίαν en la iglesia local, Act.Ap.13.1, αἱ οὖσαι (ἐξουσίαι) los poderes establecidos, Ep.Rom.13.1, τῇ γ̅ το[ῦ ὄ] ντος μηνός en el día tres del mes corriente, BGU 146.4 (III d.C.)
•de pers. en funciones, presente ἐφ' ἱερέων καὶ ἱερείων ... τῶν ὄντων καὶ οὐσῶν UPZ 180a.1.4 (II a.C.), κατασπορεῖς ὄντες inspectores de simientes en funciones, PBerl.Leihg.26.A.23 (II d.C.)
•c. términos rel. c. ‘decir’ verdadero τὸν ἐόντα λέγειν λόγον contar la verdadera historia Hdt.1.95, cf. 116, εἰσόρα μὴ σκῆψιν οὐκ οὖσαν τίθης mira si no estás dando una falsa excusa S.El.584, πότερον δ' οὐκ ὄντα λόγον τοῦτον περὶ τῆς Φαίδρας ξυνέθηκα; (habla Eurípides), Ar.Ra.1052.
2 subst., en econ. τὰ ὄντα los bienes, las propiedades ἀφαιρήσεται τὰ ὄντα Pl.Grg.511a, cf. Plu.Ant.24
•τὸ ἐσόμενον ganancia futura πόρον δὲ ὑπάρχειν εἰς τὴν ἀπό δοσιν τοῦ δανείου τὸ ἐσόμενον ἐκ τῆς πρώτης ἐσομένης (sc. προσόδου) que el fondo para la devolución del préstamo sea la suma procedente del primer futuro ingreso, IMylasa 864.17 (II a.C.)
•en fil. τὸ ὄν el ser οὐ γὰρ ἄνευ τοῦ ἐόντος ... εὑρήσεις τὸ νοεῖν Parm.B 8.35, περὶ τοῦ ὄντος Protag.B 2 tít., τὸ ὂν ἀεί Pl.Ti.27d, τὸ ὂν τὸ ἁπλῶς λεγόμενον Arist.Metaph.1026^a32, passim, τὸ ὂν οὐ πάντων γένος, ἀλλὰ τῶν «ὂν» εἰδῶν el ser no es género de todas, sino de las especies que son «ser» Plot.6.2.10
•τὰ ὄντα el mundo exterior εἰ πάντα τὰ ὄντα καπνὸς γένοιτο, ῥῖνες ἂν διαγνοῖεν Heraclit.B 7, ὅ γε τῶν ὄντων πάντων λεύσσεσκεν ἕκαστον Emp.B 129.5
•c. neg. lo que no existe, la nada τὸ μὴ ὄν el no ser Gorg.B 3, τὸ μὴ ὂν τὸ ὡς ψεῦδος Arist.Metaph.1026^a35, οὐδὲν γίνεται ἐκ τοῦ μὴ ὄντος Epicur.Ep.[2].38
•tb. plu. (τὰ) ὄντα las cosas que existen οὐκ ἐξ ὄντων ἐποίησεν αὐτὰ ὁ θεός dios hizo esto no a partir de cosas existentes LXX 2Ma.7.28
•τὸ ὄν la verdad, la realidad τῷ ἐόντι χρησάμενος λέγει dice, ateniéndose a la verdad Hdt.1.30, τὰς δίκας ἀποβαίνειν κατὰ τὸ ἐόν (que) pronunciaba las sentencias conforme a la realidad, e.e., a los hechos Hdt.1.97, πᾶν τὸ ἐόν toda la verdad Hdt.9.11, τοῦ ἐόντος ἀποτεύξεται se apartará de la realidad Hp.VM 2
•τὰ ὄντα las cosas tal como son, los hechos reales μὴ ... οὐ τὰ ὄντα ἀπαγγέλλωσιν Th.7.8
•uso adverb. en dat. τῷ ὄντι en realidad, de hecho ὅτι τῷ ὄντι πεπαυμένος εἴη Pl.Prt.328d, tb. usado para introducir en la narración una alusión literaria τῷ ὄντι κλαυσιγέλως εἶχεν en realidad reían entre lágrimas X.HG 7.2.9 (alusión a δακρυόεν γελάσασα Il.6.484), κατὰ τὴν παροιμίαν ἄρα τῷ ὄντι οὐκ ἂν πᾶσα ὗς γνοίη según el refrán, en realidad ningún cerdo lo sabría Pl.La.196d.
B c. pred. nominal, en función de cópula ser
1 indic. equiv. entre suj. y pred. significar, equivaler τὸ γὰρ ‘εἴρειν’ λέγειν ἐστίν Pl.Cra.398d, Σκαιόλαν ..., ὅπερ ἐστὶ Λαιόν Plu.Publ.17, Μάξιμοι, τοῦτο δ' ἔστι μέγιστοι Plb.3.87.6, τὰ παρὰ τῶν θεῶν αὐτοῖς δεδομένα, τοῦτ' ἔστιν ἀΐδιον εἰρήνην καὶ ἐλευθερίαν Plb.13.9.4
•c. numerales τὰ δὶς πέντε δέκα ἐστίν dos veces cinco equivale a diez X.Mem.4.4.7
•de pers. meliorativo c. τις ser alguien ηὔχεις τις εἶναι τοῖσι χρήμασι σθένων E.El.939, τὸ δοκεῖν τινὲς εἶναι la opinión de ser personas importantes D.21.213, ἐν τᾷ γᾷ κἠγών τις φαίνομαι ἦμεν Theoc.11.79, λέγων εἶναί τινα ἑαυτόν diciendo que él era alguien, Act.Ap.5.36
•tb. c. τι ser algo, valer algo, significar algo τὸ ... σεμνύνεσθαι ὥς τι ὄντε al vanagloriarse como si el uno y el otro fueran algo Pl.Phdr.243a, ἐὰν δοκῶσί τι εἶναι μηδὲν ὄντες si creen ser algo no siendo nada Pl.Ap.41e
•c. οὐδέν sent. peyor. no ser nada, no significar nada ἐθελοδούλους τε καὶ οὐδὲν ὄντας Pl.R.562d.
2 a)indic. identidad entre suj. y pred. εἴμ' Ὀδυσεὺς Λαερτιάδης Od.9.19, Κᾶρες εἰσὶ οἱ καταδέξαντες fueron los carios los que empezaron Hdt.1.171, αὐτὸς ἦν ὁ μαρτυρῶν A.Eu.798, δόλος ἦν ὁ φράσας S.El.197, ἐκεῖνος εἶ σύ; E.El.581;
b) clasificando al suj. dentro de un grupo, género, etc. οὐκ ἐσμὲν ποιηταί Pl.R.378e, ὅτι οὐκ ἄρ' ἦν φιλόσοφος Pl.Phd.68c, Ἀθαναῖος δ' ἔφατ' ἦμεν Theoc.14.6, θηρίον ἐντὶ μέλισσα Theoc.19.6;
c) c. un adj. como pred. ἐκεῖνος οὐκέτ' ἔσται σοι βαρύς E.El.1119, εὐτυχεῖς δ' ἡμεῖς ἐσόμεθα E.IT 1232, ἡ μὲν τύχη καὶ Φίλιππος ἦσαν τῶν ἔργων κύριοι Aeschin.2.118, ἀλλ' οὐκ ἔστιν, ... ὡς ἐγὼ ἐμαυτὸν πείθω, ἀλλ' ἐκείνη, βελτίων pero no es mejor, en mi opinión, (esa respuesta), sino la antes mencionada Pl.Men.76e, δοκῶν τούτῳ σοφὸς εἶναι Pl.Phdr.237b, παῖδα Ποσειδάωνος ὑπερφίαλόν περ ἐόντα Theoc.22.97, c. elisión del pred. κἀγὼ γὰρ ἦ ποτ' ἀλλὰ νῦν οὐκ εἴμ' ἔτι pues en tiempos yo lo fuí mas ahora ya no soy (feliz), E.Hec.284;
d) c. pred. neutr. ref. un inf. o una or. ἡδέως ἂν αὑτοῖς εἴη ἔλαττόν τε τἀργύριον κομίσασθαι D.59.30. εὑρεῖν δ' οὐ ῥᾴδιόν ἐστι Theoc.11.4, καλὸν ἦν αὐτῷ εἰ οὐκ ἐγεννήθη ὁ ἄνθρωπος mejor hubiera sido para él no haber nacido, Eu.Matt.26.24
•es frec. omitida la forma ἐστί c. pred. del tipo ἀνάγκη o neutr. de adj. como ἀναγκαῖον, δέον, etc., οἷόν τε qq.u.
3 en impf. expr. una afirmación intemporal, frec. c. ἄρα resulta que ... es οὐκ ἄρα σοί γ' ἐπὶ εἴδεϊ καὶ φρένες ἦσαν Od.17.454, οὐκ ἄρα μοῦνον ἔην Ἐρίδων γένος Hes.Op.11, δέρμα δὲ ἀνθρώπου ... ἦν ἄρα σχέδον δερμάτων πάντων λαμπρότατον Hdt.4.64, Κύπρις οὐκ ἄρ' ἦν θεός E.Hipp.359, ὡς ἄρ' ἦσθ' ἐμὸς πατήρ E.Hipp.1169, ἦ πολύμοχθον ἄρ' ἦν γένος ... ἁμερίων E.IA 1330, ἦ στωμύλος ἦσθα Theoc.5.79
•como una referencia a un pensamiento anterior τουτὶ τί ἦν; ¿qué era esto? Ar.Ach.157, τὸ λέγειν πρᾶξίς τις ἦν περὶ τὰ πράγματα Pl.Cra.387c.
C c. gen.
I 1indic. el origen ser de, proceder de πατρὸς δ' εἴμ' ἀγαθοῖο Il.21.109, cf. Hdt.3.71, αἵματός εἰς ἀγαθοῖο Od.4.611, ἄξια ... πατέρων ὧν ἐστε Th.2.71, πόλεως μεγίστης εἶ X.An.7.3.19, tb. c. prep. y gen. εἴμ' ἐκ Παιονίης Il.21.154, cf. 24.397, ἀπὸ πάντων τούτων τοσαύτην ἡδονὴν εἶναι X.Mem.1.6.9, εἰσὶ μὲν γὰρ ἀπ' ἐναντίων Pl.Phlb.12d
•en sg. c. suj. en plu. τῆς [δ'] ἦν τρεῖς κεφαλαί de ésta salían tres cabezas Hes.Th.321.
2 indic. la pertenencia ser de, pertenecer a de lugares Τροῖαν Ἀχαιῶν οὖσαν A.A.269, τοῦτο τὸ πεδίον ἦν μέν κοτε Χορασμίων Hdt.3.117, πόλις γὰρ οὐκ ἔσθ' ἥτις ἀνδρός ἐσθ' ἑνός no es ciudad la que es propiedad de un solo hombre S.Ant.737
•fig. de pers. ser partidario de Οἰδίπους ... ἔστι τοῦ λέγοντος S.OT 917, ἦσαν ... τινὲς μὲν Φιλίππου ... τινὲς δὲ τοῦ βελτίστου D.9.56, μήτε συγγνώμης μήτ' ἄλλου μηδενός εἰσιν ἀλλ' ἢ τοῦ πλείονος (los prestamistas) no son partidarios de la indulgencia ni de ninguna otra cosa sino del más y más D.37.53.
3 indic. clasificación, categoría o caracterización del suj. ser de de pers. εἶ γὰρ τῶν φίλων Ar.Pl.345, ἐτύγχανε γὰρ καὶ βουλῆς ὤν Th.3.70, ὅσοι ἦσαν τῶν προτέρων στρατιωτῶν Th.7.44, Κριτίας ... τῶν τριάκοντα ὤν X.Mem.1.2.31, οὗτος οὐκ ἔστιν αὐτοῦ Ep.Rom.8.9
•de abstr. ὡς ἔστι τῶν αἰσχρῶν ... φαίνεσθαι D.2.2
•c. gen. de numerales indic. edad, tamaño, distancia ὅτε ἀπέθνῃσκεν ἦν ἐτῶν ὡς τριάκοντα cuando murió tenía como treinta años X.An.2.6.20, ἐντεῦθεν ἐπὶ τὸν Εὐφράτην ποταμόν, ὄντα τὸ εὖρος τεττάρων σταδίων X.An.1.4.11, el tamaño τὸ δ' ἱππικὸν διάστημα τεσσάρων ἦν σταδίων Plu.Sol.23.
4 indic. la materia o parte de que está hecho el suj. ser de, estar hecho o compuesto de ἡ κρηπὶς μὲν ἐστὶ λίθων μεγάλων Hdt.1.93, τῆς πόλιος ἐούσης δύο φαρσέων Hdt.1.186, ἐστι ἡ τυραννὶς ... καὶ τοιούτων ἔργων Hdt.5.92η, (τοὺς στεφάνους) ἴων ἢ ῥόδων ὄντας D.22.70, ὅσα μὲν οὖν ἐστιν ὕδατος Arist.Mete.383^a6.
II indic. relación en gener., de abstr. ser propio de οὔτοι γυναικός ἐστιν ἱμείρειν μάχης A.A.940, καὶ ἔστιν ὁ πόλεμος οὐχ ὅπλων τὸ πλέων, ἀλλὰ δαπάνης Th.1.83, τὸ δὲ ναυτικὸν τέχνης ἐστίν Th.1.142, τὸ ... ἐπιτιμᾶν ... παντὸς εἶναι D.1.16, οὐχ ὑμῶν ἐστιν γνῶναι χρόνους ἢ καιρούς Act.Ap.1.7.
D en 3^a pers. sg. y plu.
I c. suj. explíc. o implíc.
1 hay, había
a) sg. c. suj. plu. ἔστι δὲ μεταξὺ ... ἑπτὰ στάδιοι Hdt.1.26, cf. 7.34, ἔστι ... ἄρχοντές τε καὶ δῆμος Pl.R.463a, ἦν δ' ἐρῳδιοί τε πολλοὶ μακροκαμπυλαύχενες Epich.85, ἦν δὲ νάρκαι, βατίδες Epich.52, ἦν δ' ἀμφίπλεκτοι κλίμακες S.Tr.520, ἦν ἄρα κἀκεῖνοι ταλακάρδιοι epigr. en Aeschin.3.184;
b) c. neg. y omisión del suj. al que se refiere un relat. no hay quien οὐκ ἔσθ' ὃς ... ἀπαλάλκοι Il.22.348, οὐκ ἔστιν ὅτῳ μεῖζον μοῖραν νείμαιμ' ἢ σοί A.Pr.291, οὐκ ἔστιν οὐδεὶς ὅστις ἂν μέμψαιτό σε E.El.903;
c) plu. εἰσὶν οἵ hay quienes, equiv. al pron. indef. algunos κατεκόμιζον ... εἰσὶν οἳ καὶ χρήματα algunos llevaron incluso dinero Th.6.88, εἰσὶν οἳ ... κατὰ τὴν χώραν ἐπλανήθησαν Th.7.44, εἰσὶ μὲν ... οἳ ..., εἰσὶν δὲ καὶ οἳ ... Pl.Men.77d, εἰσὶ μὲν γὰρ οἳ ... εἰσὶ δὲ καὶ οἵους ... Pl.Grg.503a, οἱ μὲν ... οἱ δὲ ... εἰσὶ δ' οἱ ... ξυνεστράτευον Th.7.57, ἦσαν δὲ οἳ καὶ πῦρ προσέφερον había incluso quienes lanzaban fuego X.An.5.2.14, tb. c. indef. εἰσὶ γάρ τινες αὐτῶν οἳ ἀπετράποντο ἐς τὴν πόλιν Th.3.24;
d) c. verb. sg. y relat. plu. equiv. al pron. indef. algunos ἔστιν οἳ ἐτύγχανον καὶ θωράκων καὶ γέρρων X.Cyr.2.3.18, frec. c. el relat. en casos oblicuos αὐχμοί τε ἔστι παρ' οἷς μεγάλοι grandes sequías en algunas (regiones), Th.1.23, cf. 5.25
•tb. equiv. al adj. indef. τὰ ῥέεθρα τῶν ποταμῶν ἔστι ὧν las corrientes de algunos ríos Hdt.7.187, ἔστιν αἳ τῶν ῥωγμέων algunas fracturas Hp.VC 4, ᾤκισαν ... τῆς ... Ἑλλάδος ἔστιν ἃ χωρία colonizaron ciertas regiones de Grecia Th.1.12, cf. 8.65, ἔστιν ἃ καὶ πολίσματα εἷλεν Th.1.65;
e) c. ὅστις interr. ἔστιν ἥντινα δόξαν οὐχ αὑτοῦ οὗτος ἀπεκρίνατο; ¿ha contestado ése con alguna opinión ajena? Pl.Men.85b.
2 ἔστι(ν) c. conj. o adv. temp., local o modal ἔστιν ἔνθα hay casos en los que ἔστιν ἔνθα ἰσχυρῶς ὠφελοῦσι σφενδονῆται παρόντες X.Cyr.7.4.15
•ἔστιν ὅπῃ hay en lo que, e.e. en cierto respecto τὸ γὰρ λευκὸν τῷ μέλανι ἔστιν ὅπῃ προσέοικεν Pl.Prt.331d
•ἔστιν ᾗ de alguna manera, de algún modo διανοηθέντα ὡς ἔστιν ᾗ τὸ ἀνθρώπινον γένος φύσει τινὶ μετείληφεν ἀθανασίας Pl.Lg.721b
•ἔσθ' ὅτε a veces ἔσθ' ὅτε πιστόταται σιγᾶς ὁδοί Pi.Fr.180.2, cf. Th.7.21
•οὐ γὰρ ἔσθ' ὅπως no hay manera de que οὐ γὰρ ἔσθ' ὅπως τὰ θεῶν βουλεύματ' ἐρευνάσει βροτέᾳ φρενί Pi.Fr.61.3, cf. Hdt.7.102, A.A.620
•οὐ γὰρ ἔσθ' ὅπου en ningún caso οὐ γὰρ ἔσθ' ὅπου μ' ὀλεῖς S.OT 448
•οὐκ ἔσθ' ὅποι no hay donde οὐδὲ ναυκληρίαν ἔσθ' ὅποι τις αἴας στείλας ... y no hay lugar en la tierra adonde enviando alguien una expedición naval ... E.Alc.113
•οὐκ ἔσθ' ὅπως οὐ necesariamente, seguramente οὔτοι ... ἔσθ' ὅπως οὐκ ἀποθανεῖ Ar.Pax 188
•tb. c. interr. ἔσθ' ὅπως ¿hay manera de que? αὐτὸ τὸ καλὸν ... ἔσθ' ὅπως πλῆθος ἀνέξεται ἢ ἡγήσεται εἶναι; ¿hay manera de que el vulgo admita o reconozca que existe lo bello en sí? Pl.R.493e; ἔστιν ὁπόθεν ¿dónde hay manera de que? Pl.Phlb.35a.
II en constr. impers.
1 c. inf. es posible ἔστι γὰρ ἀμφοτέροισιν ὀνείδεα μυθήσασθαι Il.20.246, ἔστι μὲν εὕδειν, ἔστι δὲ τερπομένοισιν ἀκούειν Od.15.392, τοιάδε μέντοι τῶν φρενοπλήκτων ... ἔστιν ἀκοῦσαι A.Pr.1055, ἔστι μὲν τεκμήρια ὁρᾶν τὰ τρόπαια X.An.3.2.13, ἐλθεῖν μὲν εἰς γῆν ἔσθ' ... Ar.Ra.1163, μυρία ἂν εἴη λέγειν Pl.Plt.271e, ἔστιν δὲ καὶ εἰσαγγέλλειν εἰς τοὺς διαιτητάς Arist.Ath.53.6, ὅπως ἂν ᾖ ὁρᾶν IG 2².1668.91 (IV a.C.), c. un dat. ἦν ἂν τοῖς ἄλλοις ῥήτορσιν ὑμῖν ἔμ' αἰτιᾶσθαι a vosotros, los demás oradores, os sería posible acusarme D.18.272
•c. inf. c. suj. οὐδέ πῃ ἔστι ... Κρονίωνι αἵματι καὶ λύθρῳ πεπαλαγμένον εὐχετάασθαι Il.6.267, ἁδόντα δ' εἴη με τοῖς ἀγαθοῖς ὁμιλεῖν Pi.P.2.96, ἦ γάρ ποτ' ἐστὶν ἐκπεσεῖν ἀρχῆς Δία; A.Pr.757, οὐκ ἔστιν ἄνδρα γεγονέναι ἀγαθόν Aeschin.3.105
•tb. c. ὥστε e inf. ἆρ' ἔστιν ὥστε κἀγγύθεν θέαν λαβεῖν ...; S.Ph.656
•c. inf. sobreentendido εἴ τί που ἔστι Od.4.193.
2 c. adv. de modo va bien, va mal ἴτ', εὖ γὰρ ἔσται, δωμάτων ἔσω, τέκνα E.Med.89, θάρρει· καλῶς ἔσται γάρ, ἢν θεὸς θέλῃ ten ánimo, pues todo irá bien si dios quiere Ar.Pl.1188, c. dat. Κουρήτεσσι κακῶς ἦν a los Curetes les iba mal (en la batalla) Il.9.551.
E en constr. indic. una delimitación
I 1c. adv. o adj. indic. estado transitorio estar Ἀθηναίη ἀκέων ἦν Atenea estaba en silencio, Il.4.22, πάντες ἀκὴν ἔσαν Od.2.82, σῖγα πᾶς ἔστω λεώς E.Hec.532, ἔστι δ' ὅπῃ νῦν ἐστι las cosas están como ahora están A.A.67.
2 sent. local real o fig. estar
a) sent. real, c. adv. de lugar ἔνθα δ' ἔσαν Νυμφέων ... χοροὶ ἠδὲ θόωκοι Od.12.318, ἔνθά ποτ' ἔσται ἐμὸν ψυκτήριον Hes.Fr.301, τῇδε ... ἔσσεται αἰεὶ βωμός h.Ap.87, τοὺς Συρακοσίους ἐγγὺς ὄντας Th.6.88, cf. Pl.Prt.356e
•c. ἀπό y gen. estar fuera de ἵνα μὴ ἀπ' οἴκου ὦσι Th.1.99
•c. ἐπί y un subst. que expresa medida extenderse ἐστὶ ... ἐφ' ἑξήκοντα στάδια X.An.4.6.11;
b) fig., c. giros prep.: c. ἐν y dat. de abstr. estar, encontrarse ἐν εὐπαθείῃσι ἐόντας Hdt.1.22, ἐν ἀθυμίᾳ ἦσαν Th.6.46, ἐν οἵαις ἦν ταραχαῖς D.18.218, ὢν ... ἐν μεγάλῳ ἀξιώματι estando en gran predicamento Th.1.130, τοὺς ἐν τέλεϊ ἑκάστους ἐόντας a cada uno de los que desempeñan un cargo público Hdt.3.18
•c. περί y gen. estar sobre περὶ τούτων ἐστίν de esto se trata Men.Epit.72
•c. ὑπό y dat. de pers. estar sometido o sujeto a ὑπ' ἐκείνοις ἔσονται X.HG 5.2.17, τὴν Κέρκυραν μὴ ὑπ' Ἀθηναίοις εἶναι X.HG 6.2.4
•c. ἐπί y ac. de pers. estar contra ταῦτ' ἐφ' ὑμᾶς ἐστιν esas cosas están en contra de vosotros D.6.33
•c. παρά y dat. de pers. estar de parte de, estar a disposición de, ser partidario τὴν νῦν παρ' ἐμοὶ ἐοῦσαν δύναμιν Hdt.8.140α, εἰ ἤγγελλόν τινες τὰ παρ' ἡμῖν νῦν ὄντα ταῦτα ἀντίπαλα ἡμῖν προσίοντα X.Cyr.6.2.15.
II usos esp. c. giro prep.
1 dedicarse a, estar comprometido con c. ἐν y dat. de una actividad τότ' οὖν ὁ μάντις οὗτος ἦν ἐν τῇ τέχνῃ; S.OT 562, ὡς ἐν φιλοσοφίᾳ ἡμῶν ὄντων Pl.Phd.59a, c. ἐπί y dat. ὑμῶν ... ὄντων ἐπὶ τοῖς πράγμασιν D.2.12
•estar ocupado en c. πρός y dat. πρὸς τῷ εἰρημένῳ λόγῳ ἦν ὁ Σωκράτης Pl.Phd.84c, πρὸς τοῖς ἰδίοις εἶναι estar ocupado en sus propios asuntos Arist.Pol.1309^a6, cf. Ath.16.3, οἱ δὲ ... ἔφασαν καὶ πρὸς ἐπιστολαῖς εἶναι Philostr.VA 5.31, c. πρός e inf. subst. ὄντων δὲ τῶν μὲν πρὸς τὸ κωλύειν τῶν δὲ πρὸς τὸ βιάζεσθαι Plb.1.26.3, οὐκέτι οὗτος πρὸς τὸ πονεῖν ἢ ζητεῖν τι ἐστίν Teles p.46, c. περί y ac. οἱ μὲν ἄλλοι περὶ τὰ ἐπιτήδεια ἦσαν X.An.3.5.7.
2 depender de, estar en manos de c. ἐν y dat. de pers., suj. en inf. ἐν σοὶ νῦν ... ἐστιν ... καταδουλῶσαι Ἀθήνας Hdt.6.109, cf. S.Ph.963, suj. pers. ἐν σοὶ γάρ ἐσμεν S.OT 314
•c. ἐπί y dat. de pers. μὴ 'πὶ τῷδ' ἔστω τάδε que eso no esté en su mano, e.e. que no pueda hacerlo S.Ph.1003, ὅπως ... μὴ ἐπὶ μάντεσιν εἴης X.Cyr.1.6.2
•c. ἐπί y gen. del pron. refl. estar por sí mismo sin depender de nadie, estar aislado τὸ τὴν ... βουλὴν ... ἐν τῇ βασιλείῳ στοᾷ καθεζομένη ... ἐφ' ἑαυτῆς εἶναι el hecho de que la Asamblea reunida en el Pórtico real esté aislada D.25.23.
3 c. ἐπί y gen. estar en posesión de, tener ἐγὼ μέν εἰμ' ἐπὶ τοὐνόματος τούτου πάντα τὸν χρόνον yo siempre tengo ese nombre D.39.21
•c. διά y gen. de abstr. para indicar un estado transitorio διὰ φόβου εἰσί estan con miedo Th.6.34, δι' ὄχλου ... ἔσται resultará una molestia Th.1.73, ἔγνω ... δι' αἰτίας ὄντα ... τὸν Ἀσκάνιον supo que Ascanio era el sospechoso D.H.1.70
•en el sintagma ἔστι ἐξ ἀνάγκης está de necesidad, e.e. es necesario Pl.Sph.256d.
4 c. πρός y gen. de pers. estar a favor de τὰ πλείω ὁρῶ πρὸς ἡμῶν ὄντα Th.4.10, πρὸς τῶν πολεμίων τοῦτο ἐνόμιζε μᾶλλον εἶναι Th.4.29
•ser propio de, ser costumbre de οὐ γὰρ ἦν πρὸς τοῦ Κύρου τρόπου pues no entraba en las costumbres de Ciro X.An.1.2.11.
5 geom., c. ἐπί y ac. o διά y gen. pasar a través de ἐπὶ τὰς ἁφάς ἐστιν Apollon.Perg.Con.4.1, διὰ τὰς ἑτέρας διαμέτρου ἐόντος τοῦ ἐπιπέδου Archim.Con.Sph.20.
F en perífr. c. part.
1 c. part. pres. estar seguido de gerundio ἡμῖν δ' εἴνατός ἐστι περιτροπέων ἐνιαυτός y para nosotros está transcurriendo el noveno año, e.e., llevamos ya nueve años, Il.2.295, ἦν γὰρ κατὰ τὴν καπνοδόκην ἐς τὸν οἶκον ἐσέχων ὁ ἥλιος pues el sol estaba penetrando en la casa por la chimenea Hdt.8.137, ἦν δὲ τὸ δεῖπνον ποιεύμενον ἐν Θήβῃσι el banquete se estaba celebrando en Tebas Hdt.9.15, ἃν ᾖ θέλουσα πάντ' ἐμοῦ κομίζεται lo que pueda estar deseando, todo lo obtiene de mí S.OT 580, ἦν τὰ περὶ τὸ ἦτρον ψυχόμενα Pl.Phd.118a, ὅσοις τάδ' ἔστ' ἀρέσκοντα S.OT 274, cf. 708, 991, λέγων ἔστιν τις E.Hec.1179, ἐγγὺς τῆς θύρας ἤδη βαδίζων εἰμί Ar.Ra.36, ἦν γὰρ διδάσκων αὐτοὺς ὡς ἐξουσίαν ἔχων pues les estaba enseñando como quien tiene autoridad, Eu.Matt.7.29, cf. A.Pil.A.4.1, c. el part. τετληότες cuyo uso es de pres. αἰεί ... θεοὶ τετληότες εἰμέν constantemente los dioses estamos sufriendo, Il.5.873
•estar seguido de part. pasado ὡς ... πᾶσι στέρεσθαι κρατὸς ἦν προκείμενον en la idea de que a todos les estaba sentenciado perder la vida A.Pers.371, φεύγων Ὀρέστης ἐστίν Orestes está desterrado A.Ch.136, ἦ γὰρ εἴην οὐκ ἂν εὖ φρονῶν pues no estaría yo bien cuerdo S.Ai.1330.
2 c. part. de perf. o de aor., trad. por pretérito perfecto o plusperf.:
a) c. el verbo en pres. ἐκ πατρὸς μέν εἰμι Τελαμῶνος γεγώς yo he nacido de Telamón S.Ai.1299, ἔστι γὰρ δένδρον πεφυκὸς ἔκτοπόν τι Ar.Au.1473, δεδρακότες εἰσίν han hecho Th.3.68;
b) c. el verbo en impf. εἰ δ' ἦν τεθνηκώς si hubiera muerto A.A.869, ἤμην κρίνας yo había decidido, PKell.G.71.33 (IV d.C.).
3 c. part. perf. y el verbo en fut. trad. por un fut. perifrástico:
a) c. part. act. haber de, ir a ἔσται δεδορκώς va a mirar A.A.1179, ἄνδρα κατακεκτονότες ἔσεσθε habréis de quitar la vida a un hombre X.An.7.6.36, ἐσόμεθα τετευχότες τοῦ δικαίου habremos de obtener justicia, PTor.Choachiti 4.15 (II a.C.);
b) c. part. pas. τὸ δὲ καὶ τετελεσμένον ἔσται y esto también quedará cumplido, Il.2.257, ὃ ἐὰν δήσῃς ἐπὶ τῆς γῆς ἔσται δεδεμένον ἐν τοῖς οὐρανοῖς cuanto atares sobre la tierra, quedará atado en los cielos, Eu.Matt.16.19.
G usos pleonásticos y limitativos del inf., sin trad. θώρηκα ... τόν ποτέ οἱ Κινύρης δῶκε ξεινήϊον εἶναι coraza que en tiempos le dio Ciniras como regalo de hospitalidad, Il.11.20, οἱ δὲ σύμμαχόν μιν εἵλοντο εἶναι Hdt.8.134, σοφιστὴν ... ὀνομάζουσι ... τὸν ἄνδρα εἶναι Pl.Prt.311e, κατὰ δύναμιν εἶναι en la medida de sus fuerzas Is.2.32, εἰς δύναμιν εἶναι Pl.Plt.300c, τὸ μὲν ἐπ' ἐκείνοις εἶναι por lo que de éstos dependía Th.8.48, X.HG 3.5.9, cf. Th.4.28, Lys.13.58, τὸ κατὰ τοῦτον εἶναι en lo que a él se refiere X.An.1.6.9, cf. Pl.Prt.317a, τὸ δὲ νῦν εἶναι ahora Pl.La.201c, Theopomp.Com.100, Decr. en Arist.Ath.31.2, τὸ μὲν τήμερον εἶναι hoy Pl.Cra.396e.
H en hebraísmos
1 en AT estar ocupado en ἦσαν τοῦ θύειν LXX 2Pa.30.17
•tb. estar a punto de ἐσόμεθα τοῦ σῶσαί σε LXX 2Re.10.11.
2 en usos pleonásticos puede no traducirse ἐγώ εἰμι οὐχ ἥμαρτόν σοι no soy yo quien te he faltado LXX Id.11.27B, ἐγώ εἰμι καθήσομαι LXX Id.6.18, καὶ ἔσται πᾶς ὁ εὑρίσκον με ἀποκτενεῖ με LXX Ge.4.14.
3 c. otros giros c. πρός: αἱ ἀδελφαὶ αὐτοῦ οὐχὶ πᾶσαι πρὸς ὑμᾶς εἰσιν; ¿y sus hermanas no están todas entre nosotros?, Eu.Matt.13.56, ὅτι πρὸς ἑσπέραν ἐστίν porque está de anochecida, Eu.Luc.24.29.
• Diccionario Micénico: e-e-si.
• Etimología: Pres. rad. *H1es-/*H¹°s-, cf. het. eš-/aš-, cf. tb. ai. asmi, smás < *H1es-/*H¹s- sin voc. de *H1- en grado ø y lat. sum < *H1somi, est < *H1es-ti, etc. La ἐ- de ἐσμέν, etc., sería una vocalización analógica de *H1-.

German (Pape)

[Seite 730] ich bin; Wurzel ἐσ; praes. 1. Pers. εἰμί, ἐμμί, Sapph. frg. bei Longin. 10, 2 u. Theocr. 20, 32; 2. εἰ, ion. u. ep. εἶς, dor. u. ep. ἐσσί, enklit., wie auch εἶς gebraucht ist, Od. 4, 611; 3. ἐστί, dor. u. äol. ἐντί, Theocr. 1, 17; Inscr.; plur. 1. ἐσμέν, ion. u. ep. εἰμέν, wie Pind. P. 3, 60; sonst dor, εἰμές, Theocr. 2, 5; ἐμέν, Callim. frg. 294; 2. ἐστέ, 3. εἰσί, ion. ἔασι, dor. ἐντί, Theocr. 5, 109; conj. ὦ, ep. ἔω u. s. w., ep. gedehnt εἴω, εἴῃς, εἴῃ, ἔῃσθα Hes. O. 312, ᾖσι, 3. sing., ib. 292; opt. εἴην u. s. w., ep. ἔοιμι, ἔοι, Her. 7, 6; εἴησθα, Theogn. 715; imp. ἴσθι, u. aus dem med. ἔσσο, Od. 1, 392 u. Sapph. frg. bei Dion. Hal. C. V. 23, Sp. auch ἔσο, 3. ἔστω, auch ἤτω, bes. Sp., wie N.T.; 3. plur. ἔστωσαν, ἔστων u. ὄντων, Plat. Legg. IX, 879 b, dor. ἐόντω, Inscr. 1704 u. öfter. – Inf. εἶναι, ep. ἔμμεν u. ἔμμεναι, auch ἔμεν, ἔμεναι, dor. auch ἦμεν, Theocr. 11, 50; ἦμες, 8, 73; εἶμεν bei Thuc. 5, 77; εἴμεναι, megarisch, Ar. Ach. 775. – Part. ὤν, οὖσα, ὄν, ep. u. ion. ἐών, dor. ἐοῖσα, Theocr. 2, 64; εὖντα, 2, 3; – impf. ἦν, ep. ἔον, Il. 23, 643, so auch 11, 762 bei Bekker für ἔην; ἔσκον oft; ion. auch ἔα, ἔας, verlängert ἦα, 3. ἦεν; auch ἔην u. ἤην, 2. ἦς, gew. ἦσθα u. poet. ἔησθα; ἦμες, wir waren, Theocr. 14, 29; ἦσαν, ion. u. dor. ἔσαν, auch ἔσσαν, Pind. Ol. 9, 57; aus dem med. ἤμην, Xen. Cyr. 6, 1, 9 u. Lys. 7, 34; die anderen Personen in guter Attischer Prosa nicht; bei Homer εἴατο (= ἦντο) Iliad. 15, 10. 24, 84 Odyss. 20, 106, var. lect. εἵατο (= ἧντο), s. Lehrs Aristarch. ed. 2 p. 331; – fut. ἔσομαι, ep. ἔσσομαι, auch Pind. P. 8, 108, wie ἔσσεται, H. Pind., u. ἐσσεῖται, Il. 2, 393. 13, 317, wie Theocr. 7, 67, ἐσσῇ, 2. Perf., 10, 5; ἔσται Pind. P. 4, 63 u. sonst gew.; part. ἐσόμενος, ep. u. dor. ἐσσόμενος. – Adj. verb. ἐστέον. – Der ganze ind. praes. mit Ausnahme von εἶ ist inklinationssähig u. wird inklinirt, wenn εἰμί logische Copula ist; ἔστι wird auch im Anfang des Satzes u. nach εἰ, εἴπερ, ὅτι, ὡς, οὐκ, μή, καί, ἆρα (ἆρ'), ἀλλά (ἀλλ'), δέ (δ') und dem apostrophirten τοῦτ' geschrieben, nicht nach τοῦτο, τοῦτ' ἔστι, τοῦτό ἐστι. – 1) vorhanden sein, existiren, von Hom. an überall; – a) wirklich sein, im Gegensatz des Scheinens; οὐ γὰρ δοκεῖν ἄριστος ἀλλ' εἶναι θέλει Aesch. Spt. 552; Xen. Cyr. 8, 1, 41; Thuc. 1, 10 διπλασίαν τὴν δύναμιν εἰκάζεσθαι ἢ ἔστιν, als sie wirklich ist; τοῦτο ὃ ἔστι, das wahre Sein, Plat. Phaed. 75 b u. öfter; bes. im partic. ὁ ἐὼν λόγος, der wahre, Her. 1, 95. 116, u. τὸ ὄν, das wahrhaft Seiende, οὐ παρὰ τὰ ὄντα δοξάζοντες Plat. Phaedr. 262 b; τὰ ὄντα ἀπαγγέλλειν Thuc. 7, 8, die Wahrheit melden; Xen. An. 4, 4, 15; τῷ ἐόντι χρῆσθαι, die Wahrheit sagen, Her. 1, 30; ὑπόθεσιν παριστάντες ὑμῖν οὐχὶ τὴν οὖσαν, nicht die wirkliche, Dem. 3, 1; τὰ ὄντα, das Vorhandene, die ganze Schöpfung, aber auch = οὐσία, χρήματα, das Vermögen, Xen. An. 7, 8, 22 Cyr. 3, 1, 3 Plut. Anton. 24; τῷ ὄντι, in der Tat, wirklich, wahrhaft, τὰ τῷ ὄντι δίκαια Plat. Phaedr. 260 a; ἡ τῷ ὄντι ξυγγένεια Henez. 244 a; verstärkt ὡς ἀληθῶς τῷ ὄντι, Phaed. 66 c; vgl. Xen. Conv. 2, 24. – b) leben; εἰ δέ κε τεθνηῶτος ἀκούσῃς μηδ' ἔτ' ἐόντος, daß er nicht mehr lebt, Od. 1, 289; οὐ δὴν ἦν, er lebte nicht lange, Il. 6, 151; ἔτι εἰσί, sie sind noch am Leben, Ot. 15, 432 u. öfter; die Götter αἰὲν ἐόντες, die Nachkommen ἐσσόμενοι, die Lebenden οἱ ὄντες, Pol. 9, 29, 2. Oft so Tragg., Νέστωρ ὁ Πύλιος ἔστιν Soph. Phil. 420; οἵδ' οὐκέτ' εἰσί Eurip. Med. 1370; οὐκέτ' εἴμ' ἐγώ Ar. Ach. 1148; Her. 3, 65; ὁ οὐκ ὤν, der Todte, Thuc. 2, 44. Vollständiger, ἐν φάει, μετὰ ζώντων εἶναι, Soph. Phil. 413. 1296; Eur. Hec. 1214; auch von Sachen, ὄλωλεν, οὐδ' ἔτ' ἔστι Τροία Troad. 1290; ὧν ὑπομνήματα ἦσαν ὄντες οἱ στέφανοι, das Bestehen der Kränze, Dem. 22, 74. – c) fortdauern, fortbestehen; ὡς ἔστιν ἡ ψυχὴ ἀποθανόντος τοῦ ἀνθρώπου Plat. Phaed. 70 b; vgl. Conv. 190 b; ὁ νῦν ἔτι ὤν Prot. 316 d; übh. dauern, ἕως ἂν ὁ πόλεμος ᾖ Thuc. 1, 58; ζώντων Ἀθηναίων καὶ ὄντων Dem. 18, 72. – d) Oft mit einem relativ. verbunden, εἰσὶν οἵ, es giebt Leute, welche, d. h. einige, manche, οὐκ ἔστιν ὅστις πλὴν ἐμοῦ κείραιτό νιν, es giebt nicht Einen, der, d. i. keiner außer mir, Aesch. Ch. 670, wie οὐκ ἔσθ' ὃς σῆς γε κύνας κεφαλῆς ἀπαλάλκοι, Od., u. so Folgde überall; οὐκ ἔστιν ὅτῳ μείζονα μοῖραν νείμαιμι Aesch. Prom. 291; ἔσθ' ὅτε, bisweilen, Soph. Ai. 56; Pind. frg. 172; τὸ γὰρ λευκὸν τῷ μέλανι ἔστιν ὅπῃ (in gewisser Beziehung) ἔοικε Plat. Prot. 331 d; ἔστιν ὁπόθεν Phil. 53 a; ἔστιν ἔνθα Xen. Cyr. 7, 4, 15; οὐκ ἔστιν, ὅτου ἕνεκα, es ist kein Grund, weswegen, An. 2, 5, 23; ἔσθ' ὅπως, auf irgend eine Art, Plat. Rep. VI, 493 e; οὐκ ἔσθ' ὅπως Pind. frg. 33; Her. 7, 102; οὐκ ἔσθ' ὅπως οὐκ ἐπιθήσεται, es ist nicht möglich, daß nicht, d. i. nothwendiger Weise, Xen. An. 2, 4, 3; vgl. οὐ γὰρ ἔσθ' ὅπου μ' όλεῖς Soph. O. R. 448; häufig steht ἔστιν auch bei folgdm plur., ἔστιν οὓς ἐπαινῶ, einige, Plat. Prot. 346 e; ἔστιν ὅτε καὶ οἷς βέλτιον τεθνάναι ἢ ζῆν, für einige u. zuweilen, Phaed. 62 a; αὐχμοὶ ἔστι παρ' οἷς μεγάλοι, bei einigen, Thuc. 1, 23; πλὴν Ἀχαιῶν καὶ ἔστιν ὧν ἄλλων ἐθνῶν 3, 92; vgl. τῶν ποταμῶν ἔστι τῶν Her. 7, 187. Hieran kann man das sogen. schema Pindaricum reihen, wo vor einem dual. oder plur. der sing. steht, ἦν δ' ἀμφίπλεκτοι κλίμακες Soph. Tr. 517; εἰ δ' ἔστι δίττω τὼ βίω Plat. Gorg. 560 d; ἔστι – ἄρχοντές τε καὶ δῆμος Rep. V, 462 e; ἦν ἄρα κἀκεῖνοι ταλακάρδιοι ep. bei Aesch. 3, 184. – Über ἄρ' ἦν vgl. ἄρα. – e) Mit dem dat. der Person, ἔστι μοι, es ist für mich da, ich habe, besitze; ἓξ δέ οἱ υἷες ἔασιν Il. 24, 399; πρὸ τοῦ μὲν αἰδὼς ἦν ἐμοὶ λέγειν τάδε, ich scheute mich, Aesch. Ag. 1177; ἦν ἧμιν Λάϊός ποθ' ἡγεμών Soph. O. R. 103; ἔστι τέκνα καὶ τῷδε Eur. Hec. 340; σκεψώμεθα τί τοῦτ' ἔσται τῇ πόλει, was dies dem Staate nützen soll, Dem. 20, 20; ἔφασαν σφίσι τε καὶ Ἀθηναίοισι εἶναι οὐδὲν πρῆγμα, sie hätten mit den Athenern Nichts zu schaffen, Her. 5, 84; vgl. Dem. 18, 283: τί τῷ νόμῳ καὶ βασάνῳ 29, 36. – Hierher gehört die Vrbdg mit dem dat. des partic., bes. der Verba wollen, wünschen, ἐμοὶ δέ κεν ἀσμένῳ εἴη, es würde mir lieb sein, Il. 14, 108; ἐμοὶ βουλομένῳ ἦν (s. βούλομαι); ἦν αὐτῷ προσδεχομένῳ, = προσεδέχετο, Thuc. 6, 46; ἔστι μοι ἡδομένῳ Antiph. 6, 8. – f) ἔστι mit folgdm inf., es findet Statt, ist möglich, geht an, εἴ τί που ἔστι, wenn es möglich ist, Od. 4, 193; bes. mit der Negation, οὐκ ἔστι Διῒ μάχεσθαι, man kann nicht mit Zeus kämpfen, Il. 21, 193; vgl. 13, 786. 15, 556. 20, 97; οὐκ ἔστ' οὐδ' ἔοικε τεὸν ἔπος ἀρνήσασθαι 14, 212; οὔ πως ἔστι, Od. 5, 137; οὐδέ πη ἔστιν, Il. 6, 267. 24, 71; θάλασσα δ' οὐκ ἔτ' ἦν ἰδεῖν, war nicht mehr zu sehen, Aesch. Pers. 411; οὐκ ἔστι πέρσαι σοι τὸ Δαρδάνου πέδον Soph. Phil. 69; oft mit der Negation. auch mit folgdm ὥστε, ἆρ' ἔστιν ὥστε κἀγγύθεν θέαν λαβεῖν 652; vgl. Eur. Hipp. 705; περὶ ὧν ἰδόντι μόνον ἐστὶν εἰδέναι Plat. Theaet. 201 b; ἄλλα μυρί' ἂν εἴη λέγειν, man könnte viel Anderes sagen, Polit. 271 e; ἐδόκει τὸ ἀπάγειν οὐκ εἶναι ἄνευ πολλῶν νεκρῶν, schien ohne großen Verlust nicht möglich, Xen. An. 5, 2, 9; ἔστι μὲν – ἔστι δέ entspricht sich so, Plat. Theaet. 192 e; Xen. Cyr. 1, 6, 11; vgl. Od. 15, 391. – Zuweilen folgt der acc. c. inf., οὔπως ἔστιν – μεθ' ὑμῖν δαίνυσθαί τ' ἀκέοντα Od. 2, 310; ἁδόντα δ' εἴη με τοῖς ἀγαθοῖς ὁμιλεῖν Pind. P. 2, 90; ἦ γάρ ποτ' ἔστιν ἐκπεσεῖν ἀρχῆς Δία Aesch. Prom, 759; vgl. Pers. 100; οὐκ ἔστι τοὺς θανόντας ἐς φάος μολεῖν Eur. Alc. 1079; τὰς ναῦς οὐκ ἔστιν ἀνελκύσαντας διαψῦξαι Thuc. 7, 12; der dat., ἔστι δὲ τερπομένοισιν ἀκούειν, Od. 15, 393. – Oft οὐκ ἔστι, οὐκ ἔστι ταῦτα, das geht nicht an, ist nicht möglich; – das partic., ἐκβῆναι οὐκ ὄν, da es nicht anging, Dem. 50, 22; vgl. χαλεπὸν ὄν, obgleich es schwer ist, 55, 35. – 2) sein als Copula, überall. Zu bemerken sind die Fälle, – a) wo das adv. dabei steht u. εἶναι eigentlich die Existenz, das adv. eine Modification derselben ausspricht; οὕτω πη τάδε, γ' ἐστὶ – ὡς ἀγορεύεις, so verhält es sich, Il. 24, 373; οὐδὲ Λυκόοργος δὴν ἦν 6, 130; διαγνῶναι χαλεπῶς ἦν ἄνδρα ἕκαστον 7, 424; Κουρήτεσσι κακῶς ἦν Il. 9, 551. Seltener in Prosa; ἡ διακομιδὴ ἀσφαλέως ἡμῖν ἔσται Her. 3, 134; ὁποτέρως ἔσται, ἐν ἀδήλῳ Thuc. 1, 78; ἔλασσον εἶναι, im Nachtheil stehen, 6, 88; vgl. 5, 23; διαφερόντως εἶναι Plat. Legg. X, 892 c. Häufig καλῶς εἶναι, Xen. An. 4, 3, 8. 7, 3, 43. Davon zu unterscheiden sind die adv., welche die Stelle fehlender adj. vertreten, ἐγγύς, πόῤῥω, ἐμποδὼν εἶναι u. ä. – b) das partic. ὤν entspricht oft dem deutschen als, wenn es eine Apposition anfügt, τοιοῦτος ὤν, als ein solcher, bes. häufig bei Altersbestimmungen u. wenn ein Substantiv od. Adjectiv mit einem Particip verbunden werden soll, ἀνὴρ συμφορῇ ἐχόμενος καὶ οὐ καθαρὸς χεῖρας ἐών Her. 1, 35. – c) mit Participien bildet es nicht selten Umschreibungen, in denen aber der Begriff des Seins von dem des Verbums aus einander zu halten ist, c. praes., Ὀρέστης φεύγων ἐστί, ist ein Fliehender, auf der Flucht, nicht = φεύγει, Aesch. Ch. 134, wie αἰδόμενός τις ἔστω Eum . 519, Einer, der im Zustande des Scheu Empfindenden verharrt; ὅτοις τάδ' ἔστ' ἀρέσκοντα Soph. O. R. 274; οὐδέν ἐστ' ἀπόν 1285; ἦ γὰρ εἴην οὐκ ἂν εὖ φρονῶν Ai. 1309; δρῶν γὰρ ἦν τοιαῦτά με 1303; ἐμοὶ μὲν ἥδ' ὁδὸς ἔσται μέλουσα Phil. 1435. – Anders mit dem Artikel, τίς δ' ἦν ὁ ἔχων, wer war der, der da hatte, der Besitzer, Xen. Cyr. 7, 2, 28; ἔσται ὁ κρίνων, der Richter 2, 3, 12; τίς ἔσται οὑπικωλύσων τάδε; Soph. Phil. 1226; ὅστις ἦν ἐκεῖνον ὁ κτανών O. R. 140; αὐτὸς ἦν ὁ μαρτυρῶν, der Zeuge, Aesch. Eum. 765; Suppl. 566 u. A. – Ganz verschieden, wo das Particip für sich zu nehmen, wie Xen. καὶ ἐνθάδ' εἰμὶ σὺν πολλῷ φόβῳ διάγων, ich bin hier, u. zwar mit großer Furcht, An. 3, 3, 2. – Καὶ τί ποτ' ἐστὶν οὗτος ἐκείνου διαφέρων, anders als διαφέρει, worin ist er (dauernd) unterschieden, Plat. Gorg. 500 c; ἔστι δὲ ὄντως ὄν Legg. X, 894 a; vgl. Her. 3, 49. 108. – Am häufigsten c. part. perf.; τετληότες εἰμέν Il. 5, 873; εἰ δ' ἦν τεθνηκώς Aesch. Ag. 843; ἐκ πατρὸς μέν εἰμι Τελαμῶνος γεγώς Soph. Ai. 1278; τίς χρόνος τοῖσδ' ἐστὶν ἐληλυθώς O. R. 735; ὧν πρότερον ἐπιστήμην εἰληφότες ἦμεν Plat. Phaed. 76 b; πόσον ἁμάρτημα φῂς εἶναι γεγονὸς ἡμῖν Crat. 274 e; δεδρακότες εἰσίν Thuc. 3, 68; βεβοηθηκότες ἦσαν Xen. An. 6, 2, 24; im pass., ὡς ἕκαστος ἦν τεταγμένος Aesch. Pers. 373; ὁθούνεκ' ἔσοιθ' ἅμ' ὠρφανισμένος Soph. Tr. 937. – C. part. aor., προδείσας εἶμί Soph. O. R. 90; οὐ σιωπήσας ἔσει 1146; τίν' αὐδὴν τήνδε γηρυθεῖσ' ἔσῃ Aesch. Suppl. 455; κατακανόντες ἔσεσθε Xen. An. 7, 6, 36. – 3) Dieses sein wird mit dem gen. u. mit vielen Präpositionen zur genauern Bestimmung des Prädicats verbunden: – a) mit dem gen., zunächst die Abkunft od. Abstammung auszudrücken; πατρὸς δ' εἴμ' ἀγαθοῖο, αἵματός εἰς ἀγαθοῖο, von gutem Vater, aus gutem Geblüt, Od. 4, 611; ὢν ἐλευθέρου πατρός Aesch. Ch. 902; πατρὸς μὲν οὖσα γένεσιν Εὐρύτου Soph. Ir. 379; τίνος εἶ σπέρματος πατρόθεν O. C. 214; γένος μέν εἰμι τῆς περιῤῥύτου Σκύρου Phil. 239; sonst mit ἐκ, z. B. ἐκ Παιονίης Il. 21, 154; ἐξ ἐλευθέρων ἀνδρῶν Soph. Tr. 300; vgl. ἐκ; – πατρὸς τίνος ἐστὶ καὶ μητρός; Plat. Conv. 203 a; οἰκίας μεγάλης καὶ εὐδαίμονος Prot. 316 b, aus einem großen Hause; so ἀπό Plat. Conv. 181 b, ἐκ Gorg. 471 a; – πόλεως ἐλαχίστης, μεγίστης εἶ, Thuc. 4, 59 Xen. An. 7, 3, 19; vgl. Thuc. 3, 70; Xen. An. 3, 1, 13; – ἐνθυμήθητε ἃ ἔσται ἐντεῦθεν, was daraus entstehen wird, 7, 1, 25. – Auch = bestehen aus, ἡ κρηπίς ἐστι λίθων μεγάλων Her. 1, 93. – b) mit dem gen., zur Bezeichnung einer Pflicht, Eigenthümlichkeit u. dgl., es ist die Sache; οὔτοι γυναικός ἐστιν ἱμείρειν μάχης Aesch. Ag. 914; vgl. Spt. 212; τό γ' αἴνιγμα οὐχὶ τοὐπιόντος ἦν ἀνδρὸς διειπεῖν, es konnte nicht der Erste Beste lösen, Soph. O. R. 393; σωφρόνων ἐστί Thuc. 1, 120; ἆρ' οὖν παντὸς ἀνδρός ἐστιν ἐκλέξασθαι Plat. Gorg. 500 a; τῶν νικώντων τὸ ἄρχειν ἐστίν, das Herrschen kommt den Siegern zu, Xen. An. 2, 1, 4; τὸ ναυτικὸν τέχνης ἐστί Thuc. 1, 142, erfordert Kunst; ἔστιν ὁ πόλεμος οὐχ ὅπλων τὸ πλέον, ἀλλὰ δαπάνης 1, 83; vgl. 5, 9; αὐτὸ τὸ σιγᾶν ὁμολογοῦντός ἐστί σου, verräth, daß du es zugiebst, Eur. I. A. 1151. Sprichwörtlich οὐ παντὸς ἀνδρὸς εἰς Κόρινθόν ἐσθ' ὁ πλοῦς, nicht Jeder kann nach Korinth fahren; τὸ ἐπιτιμᾶν παντὸς εἶναι, tadeln könne Jeder, Dem. 1, 16. – c) mit dem gen., das Eigenthum ausdrückend u. die Unterwürfigkeit; Τροίαν Ἀχαιῶν οὖσαν Aesch. Ag. 260; πόλις γάρ ἐστι πᾶσα τῶν ἡγουμένων Soph. Phil. 386; τὸ κράτος ἐστὶ τοῦ βασιλέος Her. 3, 117; Κοτύωρα ἦν ἐκείνων Xen. An. 5, 5, 7; ἔλαθον ὄντες ἀεὶ τῶν ἐπιθεμένων Plat. Polit. 307 c, eine Beute derer, die sie angriffen; vgl. Gorg. 508 d; μήτε συγγνώμης μήτ' ἄλλου μηδενός εἰσιν, ἀλλ' ἢ τοῦ πλείονος, sondern nur dem Gewinn ergeben, nehmen weder auf Mirleid noch sonst Etwas Rücksicht, Dem. 37, 53. Häufig ἑαυτοῦ εἶναι, sein eigener Herr sein. – Hieran reiht sich οὐδετέρων ὄντες, neutral, Thuc. 5, 84; τῆς αὐτῆς γνώμης εἶναι 5, 46; τούτου τοῦ τρόπου πώς εἰμ' ἀεί Ar. Plut. 246; εἶ γὰρ τῶν φίλων 345, gehörst zu den Freunden; Ἀθηναῖοί εἰσι τῶν ἡγουμένων, gehören zu den Anführern, Plat. Prot. 324 c; ἔστι γὰρ δὴ τῶν καλλίστων σοφία Conv. 204 b; ἅτε τοῦ Ἀπόλλωνος ὄντες, dem Apollo geweiht, Phaed. 75 b; ἔστι τῶν αἰσχρῶν, es gehört zu den schimpflichen Dingen, ist schimpflich, Dem. 2, 2. – Auch das Alter wird so bezeichnet, εἶναι ἐτῶν τριάκοντα, von dreißig Jahren sein, Xen. Hell. 3, 1, 14; vgl. Her. 1, 26. – d) ἔκ τινος εἶναι, s. ἐκ, bestehen; ἐξ ὀνομάτων μόνον οὐκ ἔστι ποτὲ λόγος Plat. Soph. 262 a; ἐκ πολλῶν μερῶν ὄν, daraus bestehend, 245 b; – δ ιὰ φόβου εἶναι, = φοβεῖσθαι u. ä., s. διά; – εἴς τινα, sich auf Einen beziehen; ἐλπίδες εἰς τὸν ἔπειτα χρόνον οὖσαι Plat. Phil. 39 e; Alc. I, 126 a; – ἐν τινι, häufige Umschreibung, ἐν ὀργῇ εἶναι = ὀργίζεσθαι, wie versari; ἐν τῇ τέχνῃ εἶναι, s. ἐν; – εἰ γὰρ ἐν τούτῳ εἴη, wenn es daran läge, Plat. Prot. 310 e; ἐπί τινι εἶναι, s. ἐπί; – μετά τινος u. σύν τινι, wie ἀμφί u. περί τινι εἶναι, s. diese Präpositionen. – 4) In vielen Vrbdgn liegt in εἶναι mehr als das bloße sein: – a) bedeu ten; τὸ γὰρ εἴρειν λέγειν ἐστί Plat. Crat. 398 d; οὐκοῦν τὸ ἐν ὄχλῳ τοῦτό ἐστιν ἐν τοῖς μὴ εἰδόσιν Gorg. 459 a; οἱ δοκοῦντες εἶναί τι, die sich Etwas zu sein dünken, vgl. οὐδὲν εἴμ' ἄρα, Ar. Vesp. 997; Xen. Cyr. 6, 2, 8; τὰ δὶς πέντε δέκα ἐστίν, zweimal fünf macht zehn. Bes. τοῦτ' ἔστιν, das heißt, bedeutet; ὅπερ ἐστί, was soviel bedeutet wie, Plut. Popl. 17. – b) sich befinden, aufhalten, Thuc. u. A. – c) entstehen, sich ereignen u. dgl.; ὅθεν τὰ δεινὰ πλήγματ' ἦν γενειάδων Eur. I. T 1366; αὐτίκα βοὴ ἦν Thuc. 3, 22; τί οὖν ἦν τοῦτο; wie kam das? Plat. Phaed. 58 a; ἔσται τοίνυν σοι, ἐὰν ἐμοὶ συνῇς, ἀπιέναι βελτίονι γεγονότι Prot. 318 a; vgl. Gorg. 455 d; πόθεν γὰρ ἔσται βιοτά; Soph. Phil. 1160, woher soll Lebensunterhalt kommen? ἔσται ταῦτα, das soll geschehen, Plat. Theaet. 194 d; ὡς δ' ἦσαν ἐμβολαὶ δοράτων Plut. Coriol 9. – 5) Pleonastisch tritt εἶναι scheinbar hinzu in Vrbdgn, wie τόν ποτέ οἱ Κινύρης δῶκε ξεινήϊον εἶναι, Il. 11, 20, er gab es ihm, daß es ihm ein Gastgeschenk sei, zum Gastgeschenke; bes. bei nennen, μάτρωος δ' ἐκάλεσσέ μιν ἰσώνυμον ἔμμεν Pind. Ol. 9, 64, nannte ihn, so daß er denselben Namen hatte; σοφιστὴν δή τοι ὀνομάζουσι τὸν ἄνδρα εἶναι Plat. Prot. 311 e; στρατηγὸν ἀπεδέξαντο αὐτέων εἶναι Μελάνθιον Her. 5, 97; auffallender in absoluten, bes. einschränkenden Zwischensätzen, ἐγὼ δὲ τούτοις ἅπασι κατὰ τοῦτο εἶναι οὐ ξυμφέρομαι, in dieser Beziehung, Plat. Prot. 317 a; τὸ κατὰ τοῦτον εἶναι Xen. An. 1, 6, 9, wenigstens was ihn betrifft; τὸ μὲν τήμερον εἶναι, für heute, Plat. Crat. 396 e; ἐάσωμεν τὸ νῦν εἶναι, für jetzt, Rep. VI, 506 e; Xen. An. 3, 2, 37 Cyr. 5, 3, 42; τὸ μὲν ἐπ' ἐκείνοις εἶναι ἀπολώλατε Hell. 3, 5, 9; τόγε ἐπ' ἐκείνῳ εἶναι ἐσώθης Lys. 13, 58; τὸ ἐπ' ἐμοὶ εἶναι, so viel an mir liegt, Thuc. 8, 48; τὸ παρὰ τῶν εἰδότων εἰς δύναμιν εἶναι γεγραμμένα Plat. Polit. 300 c, nach Vermögen. Bes. häufig ἑκὼν εἶναι, s. d. W. – Über die Auslassungen der Copula εἶναι sind die Grammatiken und für Homer besonders Lehrs Aristarch. ed. 2 p. 364 zu vergleichen. Derselbe p. 344 über Formen von εἶναι zu Anfang des Verses.

French (Bailly abrégé)

impf. ἦ ou ἦν, f. ἔσομαι;
pour l'ao. et le pf. on emploie les temps corresp. de γίγνομαι;
A. être :
I. être, exister : θεοὶ αἰὲν ἐόντες IL les dieux qui existent éternellement ; οἱ ὄντες, les vivants ; οἱ οὐκ ὄντες THC ceux qui ne sont plus, les morts ; ἐσσόμενοι ἄνθρωποι IL ou simpl. ἐσσόμενοι IL les hommes qui existeront plus tard, la postérité ; ἔτ' εἰσί OD ils existent encore ; οὐ δὴν ἦν IL il ne vécut pas longtemps ; τεθνηῶτος μηδ' ἔτ' ἐόντος OD qui est mort, qui n'est plus ; en parl. d'événements, de circonstances être, se produire, arriver : αὐτίκα βοὴ ἦν THC aussitôt fut jeté le cri (d'alarme) ; ἕως ἂν ὁ πόλεμος ᾖ THC pour tout le temps que durera la guerre ; τὰ τ' ἐόντα τὰ τ' ἐσσόμενα πρό τ' ἐόντα IL le présent, l'avenir et le passé (litt. les choses qui étaient auparavant) ; τῆς προδοσίας οὔσης THC à cause de la trahison (litt. attendu qu'il y avait trahison) ; en ce sens, ἔστι et εἰσί entrent dans diverses locut. suivies d'un relatif : οὐκ ἔσθ' ὃς σῆς γε κύνας κεφαλῆς ἀπαλάλκοι IL non, il n'y a pas un être qui puisse éloigner de ta tête les chiens ; ἔστιν ὅστις κατελήφθη XÉN il y eut un homme qui fut surpris ; οὐδεὶς ἦν ὅστις οὐκ ᾤετο XÉN il n'y avait personne qui ne crût ; εἰσὶν οἵ, ἦσαν οἵ, il y a, il y avait des gens qui, etc. ; εἰσί τίνες οἵ THC il y en a qui, etc. ; ἐστὶν ἅ THC il y a des choses qui ou que, etc. Le sg. ἐστί se construit même avec un suj. plur. ἔστιν οἵ (pour εἰσὶν οἵ) HDT il y a des gens qui ; ἔστιν οὕστινας ἀνθρώπους τεθαύμακας ; XÉN y a-t-il des hommes pour qui tu éprouves de l'admiration ? ἔστιν ὅτε καὶ οἷς βέλτιον τεθνάναι ἢ ζῆν PLAT il y en a même parfois qui préfèrent la mort à la vie ; de même avec un relat. ἔστιν ἔνθα XÉN, ἔστιν οὗ, ἔστιν ὅπου ATT il y a des endroits où, des circonstances où, càd en certains endroits, en certaines circonstances ; ἔσθ' ὅπως, il se peut que, en quelque manière ; οὐκ ἔστιν ὅπως, οὐκ ἔσθ' ὅπως, il n'est pas possible que, il n'y a pas moyen que, en aucune manière ; οὐκ ἔστιν ὅτου ἕνεκα XÉN il n'y a pas de raison pour que ; ἔστιν ὅτε, ἔσθ' ὅτε, il y a des cas où, il arrive que;
II. être, p. opp. à paraître : οὐ δοκεῖν ἄριστος, ἀλλ' εἶναι θέλει ESCHL il veut non paraître le meilleur, mais l'être ; διπλασίαν τὴν δύναμιν εἰκάζεσθαι ἢ ἔστιν THC on supposerait la puissance (athénienne) double de ce qu'elle est réellement ; ὤν, οὖσα, ὄν, celui, celle, ce qui est en réalité, ce qui est réel ou vrai : τὸν ἐόντα λέγειν λόγον HDT ou τῷ ἐόντι χρήσασθαι HDT dire la vérité ; τὰ ὄντα ἀπαγγέλλειν THC faire connaître à son retour le véritable état des choses ; τὸ ὄν PLAT ce qui est réellement, ce qui est réel ou vrai ; τὰ ὄντα PLAT m. sign. ; adv. • τῷ ὄντι, en réalité, réellement, véritablement ; τὰ ὄντα, les biens, les ressources, litt. ce qui existe en réalité;
III. ἐστί • impers.
1 cela est, cela a lieu : ἦν ἀμφὶ ἀγορὰν πλήθουσαν, ἦν περὶ πλήθουσαν ἀγοράν XÉN c'était à peu près l'heure où le marché est plein;
2 il est possible : ἔστι μὲν εὕδειν, ἔστι δὲ τερπομένοισιν ἀκούειν OD nous pouvons, si cela nous plaît (litt. il nous est loisible de) dormir et nous récréer à écouter (des récits) ; ἔστι τεκμήρια ὁρᾶν XÉN vous pouvez en voir des preuves ; οὐκ ἔστι Διῒ μάχεσθαι IL il n'est pas possible de lutter contre Zeus ; οὐκ ἔστι πέρσαι σοι τὸ Δαρδάνου πέδον SOPH tu ne peux bouleverser le sol (càd détruire la ville) de Dardanos ; avec une prop. inf. : οὔ πως ἔστι μεθ' ὑμῖν δαίνυσθαι ἀκέοντα OD il ne (m')est pas possible de manger à contrecœur au milieu de vous ; οὐκ ἔστι τοὺς θανόντας ἐς φάος μολεῖν EUR les morts ne peuvent venir à la lumière du jour ; abs. εἴ τί που ἔστι OD si cela est possible en quelque mesure;
B. εἰμί copulatif :
I. au sens gén. de « être », construit;
1 avec un adj. : φανερὰ ἦσαν καὶ ἵππων καὶ ἀνθρώπων ἴχνη πολλά XÉN on voyait clairement beaucoup de traces de pas de chevaux et d'hommes;
2 avec un adv. ἅλις δέ οἱ ἦσαν ἄρουραι IL (Tydée) avait une vaste étendue de champs ; ἐγγὺς ἦσαν οἱ ὁπλίται XÉN les hoplites étaient là tout près ; ὧδ' ἔστω IL qu'il en soit ainsi ; καλῶς ἔσται XÉN tout ira bien ; Κουρήτεσσιν κακῶς ἦν IL les choses allaient mal pour les Courètes;
3 avec un adj. pour marquer la qualité ou la condition : φανερὸς ἦν δημοτικὸς καὶ φιλάνθρωπος ὤν XÉN (Socrate) se montrait ouvertement ami du peuple et philanthrope;
4 avec un participe prés. pour marquer un état durable ou habituel : φεύγων Ὀρέστης ἐστίν ESCHL Oreste est en exil, càd vit en exil (φεύγει signifierait est banni en ce moment même, vient d'être banni) ; ἦ γὰρ εἴην οὐκ ἂν εὖ φρονῶν SOPH car je ne serais certes pas un être raisonnable (et non en ce moment je ne parlerais pas ou je n'agirais pas raisonnablement) ; εἰσὶ ἐόντες HDT ils se trouvent être, ils sont ; ἐστὶ ἐοῦσα HDT elle se trouve être, elle est;
5 avec un part. pf. pour marquer un état durable : ῥίγιστα τετληότες εἰμέν IL nous nous trouvons depuis longtemps supportant les plus graves ennuis ; ἐκ πατρὸς μέν εἰμι Τελαμῶνος γεγώς SOPH je me trouve avoir pour père Télamôn ; ἐποιοῦντο διαβάσεις ἐκ τῶν φοινίκων οἳ ἦσαν εκπεπτωκότες XÉN on fit des ponts avec les palmiers qui étaient là abattus;
6 avec différents cas pour marquer divers rapports :
• avec le gén. pour marquer;
-- l'origine, la descendance : πατρὸς δ' εἰμ' ἀγαθοῖο IL je suis né d'un père illustre ; αἵματος εἶς ἀγαθοῖο OD tu es d'un sang généreux;
-- le lieu d'origine : γένος μέν εἰμι τῆς περιρρύτου Σκύρου SOPH par ma naissance je suis de Skyros baignée par les flots;
-- l'âge : ἦν ἐτῶν ὡς τριάκοντα XÉN il était âgé d'environ trente ans;
-- la matière : ἦν ἡ κρηπὶς λίθου ξεστοῦ XÉN la base était faite d'une pierre polie;
-- la mesure, la grandeur : τοῦ δὲ Μαρσύου τὸ εὖρός ἐστιν εἴκοσι καὶ πέντε ποδῶν XÉN la largeur du fleuve Marsyas est de vingt-cinq pieds;
-- la valeur ou le prix : τὸ τίμημα τῆς χώρας ιξακισχιλίων ταλάντων ἐστίν DÉM le prix du territoire est de 6000 talents;
-- le tout dont on désigne une partie : Κριτίας τῶν τριάκοντα ἦν XÉN Critias était des trente (tyrans) ; ἐτύγχανε βουλῆς ὤν THC il se trouvait faire partie du sénat ; ἦσάν τινες μὲν Φιλίππου, τινὲς δὲ τοῦ βελτίστου DÉM quelques-uns étaient du parti de Philippe, quelques autres du parti le plus honnête (càd du parti du bien public) ; οὐδετέρων ὄντες THC n'étant ni d'un parti ni de l'autre, étant neutres;
-- la possession : Τροίαν Ἀχαιῶν οὖσαν ESCHL Troie aux mains des Grecs ; τὸ πεδίον ἦν μέν κοτε Χορασμίων HDT la plaine appartenait jadis aux Khorasmies;
-- la dépendance : βασιλεὺς νομίζει καὶ ὑμᾶς ἑαυτοῦ εἶναι XÉN le roi croit d'ailleurs que vous êtes en son pouvoir;
-- la fonction : οἰκονόμου ἀγαθοῦ ἐστιν εὖ οἰκεῖν τὸν ἑαυτοῦ οἶκον XÉN c'est le devoir d'un bon intendant de bien administrer sa maison ; τῶν νικώντων τὸ ἄρχειν ἐστίν XÉN c'est aux vainqueurs qu'il appartient de commander ; τὸ ναυτικὸν τέχνης ἐστίν THC la marine est affaire d'art;
-- les inclinations de l'esprit ou du caractère : τῆς αὐτῆς γνώμης εἶναι THC être du même avis;
• avec le dat. pour marquer :
-- la possession : εἰσίν μοι παῖδες IL j'ai des enfants ; ἦν ἡμῖν Λάϊός ποθ' ἡγεμών SOPH Laïus était jadis notre roi ; σοὶ κατηφείη καὶ ὄνειδος ἔσσεται IL ce sera pour toi une honte et un opprobre;
-- une idée de communauté ou de relation : ἐμοὶ οὐδέν ἐστι πρὸς τοὺς τοιούτους ISOCR je n'ai rien de commun avec de tels hommes ; μηδὲν εἶναι σοὶ καὶ Φιλίππῳ πρᾶγμα DÉM (qu')il n'y a rien de commun entre toi et Philippe ; ou simpl. sans verbe : τί ἐμοὶ καὶ σοί ; ATT quoi de commun entre toi et moi ?;
-- avec un pron. pers. au dat. accompagné d'un participe, marquant un sentiment de l'âme (désir, attente, plaisir, etc.) : ἐμοὶ δέ κεν ἀσμένῳ εἴη IL j'en serais charmé ; ἐπανέλθωμεν, εἴ σοι ἡδομένῳ ἐστίν PLAT revenons à notre sujet, si cela t'est agréable ; ἦν αὐτῷ προσδεχομένῳ THC (Nicias) s'y attendait (litt. l'événement se produisait pour Nicias s'y attendant);
7 avec diverses prépositions : εἶναι ἀμφὶ τὰ ἱερά XÉN être occupé aux sacrifices (v. ἀμφί) ; εἶναι ἀπό τινος XÉN descendre de qqn (v. ἀπό) ; εἶναι διὰ φόβου THC être en crainte, etc. (v. διά) ; πατρὸς ἐξ ἀγαθοῦ εἶναι IL être né d'un père illustre (v. ἐκ) ; οἱ ἐν τέλει ὄντες THC ceux qui sont en charge, les magistrats ; ὡς ἦν ἥλιος ἐπὶ δυσμαῖς XÉN comme le soleil était près de se coucher ; ἐπί σοι ἔσται XÉN cela sera en ton pouvoir, dépendra de toi ; βουλεύεται ὅπως μήποτε ἔτι ἔσται ἐπὶ τῷ ἀδελφῷ XÉN (Cyrus) examine comment il pourrait ne plus être sous la dépendance de son frère, etc.
II. être la même chose que, avoir la valeur ou la signification de, signifier : τοῦτ' ἔστι ATT c'est-à-dire ; ὅπερ ἐστί PLUT ce qui revient à dire, ce qui signifie ; τὰ δὶς πέντε δέκα ἐστίν XÉN deux fois cinq font litt. sont dix;
C. εἰμί explétif. -- Dans le grec class. l'inf. εἶναι paraît explétif dans diverses locut. : ἑκὼν εἶναι, ἑκόντος εἶναι, etc. (v. ἑκών) ; τὸ ἐπ' ἐμοὶ εἶναι THC autant qu'il est en moi ; τὸ κατά τοῦτον εἶναι XÉN en ce qui le regarde ; τὸ ἐπ' ἐκείνοις εἶναι ἀπολώλατε XÉN s'il n'avait tenu qu'à ceux-là (aux Lacédémoniens), vous étiez perdus ; τὸ σύμπαν εἶναι HDT en somme ; κατὰ δύναμιν εἶναι IL selon (mes, tes, ses, etc.) moyens ; dans la mesure de (mes, tes, ses, etc.) forces;
D. REM. :
I. Accentuation : À l'ind. prés. toutes les formes de εἰμί, sauf εἶ, sont enclitiques. Au sens copulatif, elles sont accentuées quand elles expriment l'existence ou une manière d'être (v. A. I. et II.). La 3ᵉ pers. du sg. n'est pas oxyton (ἐστίν), mais paroxyton (ἔστι) -- quand elle signifie « il est, il y a » : ἔστι θεός, il y a un dieu ; -- quand elle se trouve au commencement de la prop. : ἔστιν οὕτως, il en est ainsi ; -- au sens de « il est possible » (v. ci-dessus A. III.) ; -- après les particules οὐ, μή, εἰ, ὡς, καὶ ; après les formes avec élision τοῦτ' (pour τοῦτο) et ἀλλ' (pour ἀλλά);
II. Particularités de syntaxe : ἔστι et ἦν se construisent qqf avec un sujet pluriel (masc. et fém.), d'ord. au commenc. de la prop., au sens de notre « il est, il était ; il y a, il y avait » : ἔστι δὲ μεταξὺ ἑπτὰ στάδιοι HDT il y a un intervalle de sept stades ; ἔστι… ἄρχοντές τε καὶ δῆμος PLAT il y a… des magistrats et un peuple ; voy. également ci-dessus la construct. ἔστιν οἵ (v. A. I.).
Étymologie: DELG vieux verbe i.-e. athém. ; cf. skr. émi, ési, éti, etc.

English (Autenrieth)

2 sing. ἐσσί, εἴς (never εἶ), 1 pl. είμέν, 3 pl. ἔᾶσι, subj. ἔω, εἴω, 3 ἔῃσι, ᾖσι, 3 pl. ἔωσι, ὦσι, opt. 2 ἔοις, 3 ἔοι, inf. ἔ(μ）μεν(αι), part. ἐών, ἔοῦσα, ἐόν, ipf. ἔα, ἦα, ἔον (ἔην), 2 ἔησθα, ἦσθα, 3 ἔην, ἤην, ἦεν, du. ἤστην, pl. ἔσαν, iter. ἔσκον, fut. ἔ(ς）σομαι, ἔ(ς）σεαι, ἔ(ς）σεται, ἐ(ς）σόμεθα: as copula, meaning to be, forms of the pres. ind. are enclitic, with the exception of ἔᾶσι. But they are not enclitic in the meaning exist, be possible; so at the beginning of a sentence, and ἔστι after οὐκ, καί, εἰ, and ὡς. Ζεῦ πάτερ, ἦ ῥα ἔτ' ἔστε θεοί, ‘ye do then still exist,’ Od. 24.352; εἴ τι που ἔστι, πίθοιό μοι, ‘if it be anywise possible,’ Od. 4.193 . εἶναι is used in Hom. as elsewhere to form periphrastic tenses, τετληότες εἰμέν (=τετλήκαμεν), Il. 5.873; βλήμενος ἦν, Il. 4.211; and it is the usual verb to denote possession, εἰσίν μοι παῖδες, Il. 10.170; ὄφρα οἱ εἴη πίνειν, ‘have (a chance) to drink,’ 248; phrases, ἔνδον ἐόντων, ‘of her store’; ὅπως ἔσται τάδε ἔργα, ‘what turn affairs will take’; εἴη κεν καὶ τοῦτο, ‘this might well come to pass’; ἐμοὶ δέ κεν ἀσμένῳ εἴη, ‘it would please me well’; καὶ ἐσσομένοισι πυθέσθαι, ‘for future generations,’ ‘for posterity to hear’; εἴ ποτ' ἔην γε, ‘if indeed he ever was’—as if his existence had been but a dream after all.—Ellipsis of ἐστί is freq., of other forms rare, sc. ἔῃ, Il. 14.376.

English (Slater)

εἰμί (εἰμ（ί), [ἔσσι], ἐσσί, ἔστι（ν), ἐστί（ν), ἔσθ, εἰμέν, ἐντί, εἰσίν, ἔντι; εἴην, εἴη; ἔστω; ἐών, ἐόντα, ὄντα, ἐόντων, ἐοῖσα, ἐοῖσαν, ἐόντων; ἔμμεναι, ἔμμεν, εἶναι codd.]: fut. ἔσομαι, ἔσσομαι, ἔσεται, ἔσσεται, ἔσται; ἐσσομένας gen., ἐσσόμενον, ἐσσόμενα; ἔσσεσθαι, ἔσεσθαι: impf. ἦν, ἔσαν, ἦσαν; ἔσκεν.)
   1 be. A
   1 c. predicative adj.
   a ἄπιστον ἐμήσατο πιστὸν ἔμμεναι (O. 1.32) τὸ πόρσω δ' ἐστὶ σοφοῖς ἄβατον κἀσόφοις (O. 3.44) θεὸς εὔφρων εἴη λοιπαῖς εὐχαῖς (O. 4.13) ἠὺ δ' ἔχοντες σοφοὶ καὶ πολίταις ἔδοξαν ἔμμεν (O. 5.16) ἦν δὲ κλέος βαθύ (O. 7.52) φανερὰν ἐν πελάγει Ῥόδον ἔμμεν ποντίῳ (O. 7.56) τερπνὸν δ' ἐν ἀνθρώποις ἴσον ἔσσεται οὐδέν (O. 8.53) μάτρωος δ' ἐκάλεσσέ μιν ἰσώνυμον ἔμμεν (O. 9.64) ὁ δὲ λόγος δόξαν φέρει, λοιπὸν ἔσσεσθαι στεφάνοισί νιν ἵπποις τε κλυτὰν (P. 1.37) γένοἰ οἷος ἐσσὶ μαθών (P. 2.72) [ἀβάπτιστός εἰμι (codd.: εἶμι Schnitzer) (P. 2.80) ] σμικρὸς ἐν σμικροῖς, μέγας ἐν μεγάλοις ἔσσομαι (P. 3.107) “ἔσομαι τοῖος” (P. 4.156) δίδυμαι γὰρ ἔσαν ζωαί (P. 4.209) πόνων δ' οὔ τις ἀπόκλαρός ἐστιν οὔτ ἔσεται (P. 5.54) εὐθύτομόν τε κατέθηκεν Ἀπολλωνίαις ἀλεξιμβρότοις πεδιάδα πομπαῖς ἔμμεν ἱππόκροτον σκυρωτὰν ὁδόν (P. 5.92) ἐδόκησέν τε ὕπατος ἀμφὶ τοκεῦσιν ἔμμεν πρὸς ἀρετάν (P. 6.42) “κρυπταὶ κλαίδες ἐντὶ σοφᾶς Πειθοῦς ἱερᾶν φιλοτάτων” (P. 9.39) θεὸς εἴη ἀπήμων κέαρ (P. 10.21) θαμὰ δ' ἀλλοδαπῶν οὐκ ἀπείρατοι δόμοι ἐντί (N. 1.24) ἐστὶ δ' αἰετὸς ὠκὺς ἐν ποτανοῖς (N. 3.80) τὸ δ' ἐναντίον ἔσκεν (N. 5.31) σέο δὲ προπράον' ἔμμεν ξεῖνον ἀδελφεόν τ (Schr.: προπρεῶνα μέν codd.) (N. 7.86) ξανθοκομᾶν Δαναῶν ἦσαν μέγιστοι <¯˘¯> (N. 9.17) ἁ Μοῖσα γὰρ οὐ φιλοκερδής πω τότ' ἦν οὐδ ἐργάτις (I. 2.6) ἐσσὶ γὰρ ὦν σοφός (I. 2.12) οὐκ ἀγνῶτες ὑμῖν ἐντὶ δόμοι οὔτε κώμων (I. 2.30) ἰατὰ δ' ἐστὶ βροτοῖς σύν γ ἐλευθερίᾳ καὶ τά (ἔστι Er. Schmid) (I. 8.15) ἄλοχον εὐειδέα θέλων ἑκάτερος ἑὰν ἔμμεν (Tricl.: ἔμμεναι codex) (I. 8.29) ἦν γὰρ τὸ πάροιθε φορητὰ sc. Delos fr. 33d. 1. νεόπολίς εἰμι (Pae. 2.28) ἄνιππός εἰμι (Pae. 4.27) λίαν μοι [δέο]ς ἔμπεδον εἴη κεν (Pae. 4.49) κατεκρίθης δὲ θνατοῖς ἀγανώτατος ἔμμεν (Pae. 16.7) = fr. 147 Schr. σῶμα δ' ἐστὶ θνατόν Παρθ. 1. 1. τί ἔρδων φίλος σοι εἴην, τοῦτ αἴτημί σε (<ἂνγτ; εἴην coni. Christ) fr. 155. 3. νὸκακ ἔμμεναι fr. 169. 17.
   b with infinitive added. ἦν δ' ἐσορᾶν καλός (O. 8.19) εἲην εὑρησιεπὴς ἀναγεῖσθαι (O. 9.80) “ἐντὶ μὲν θνατῶν φρένες ὠκύτεραι κέρδος αἰνῆσαι” (P. 4.139) εἰμὶ δ' ἄσχολος ἀναθέμεν (P. 8.29) ἐμοὶ δὲ θαυμάσαι θεῶν τελεσάντων οὐδέν ποτε φαίνεται ἔμμεν ἄπιστον (P. 10.50) καὶ τὸ σιγᾶν πολλάκις ἐστὶ σοφώτατον ἀνθρώπῳ νοῆσαι (N. 5.18) αἰδοῖος μὲν ἦν ἀστοῖς ὁμιλεῖν (I. 2.37)
   c impersonal. ἀλλὰ μοιρίδιον ἦν (P. 1.55)
   2 c. pred. subs. ἦν Τάνταλος οὗτος (O. 1.55) Σικελίας ἔσαν ὀφθαλμός (O. 2.9) εἰ δ' εἴη μὲν Ὀλυμπιονίκας, τίνα κεν φύγοι ὕμνον; (O. 6.4) Φοίβου γὰρ αὐτὸν φᾶ γεγάκειν πατρός, περὶ θνατῶν δ' ἔσεσθαι μάντιν ἐπιχθονίοις ἔξοχον (O. 6.50) ἐσσὶ γὰρ ἄγγελος ὀρθός (εεσι Π: ἔστι vel εἶσι Wi†.) (O. 6.90) ἐκέλευσεν νεῦσαι μιν ἑᾷ κεφαλᾷ ἐξοπίσω γέρας ἔσσεσθαι (O. 7.68) “φάτο δΕὐρύπυλος ἔμμεναι” (P. 4.34) “οὐδὲ μὰν χαλκάρματός ἐστι πόσις Ἀφροδίτας” (P. 4.87) “Ποίαν γαῖαν, ὦ ξεῖν, εὔχεαι πατρίδ' ἔμμεν;” (P. 4.98) “καρτερὸς ὅρκος ἄμμιν μάρτυς ἔστω Ζεὺς” (P. 4.167) ἐσσὶ δ' ἰατὴρ ἐπικαιρότατος (P. 4.270) βασιλεὺς ἐσσὶ (P. 5.16) Λαπιθᾶν ὑπερόπλων τουτάκις ἦν βασιλεύς (P. 9.14) φίλτατον παρθενικαὶ πόσιν ἢ υἱὸν εὔχοντ, ὦ Τελεσίκρατες, ἔμμεν (sc. σε) (P. 9.100) πάτραν ἵν' ἀκούομεν, Τιμάσαρχε, τεὰν ἐπινικίοισιν ἀοιδαῖς πρόπολον ἔμμεναι (N. 4.79) οὐκ ἀνδριαντοποιός εἰμ (N. 5.1) ξεῖνός εἰμι (N. 7.61) φαῖμέν κε γείτον' ἔμμεναι νόῳ φιλήσαντ ἀτενέι γείτονι χάρμα πάντων ἐπάξιον (N. 7.87) ἀρχοὶ δοὐκ ἔτ' ἔσαν Ταλαοῦ παῖδες (N. 9.14) οὐ θαῦμα σφίσιν ἐγγενὲς ἔμμεν ἀεθληταῖς ἀγαθοῖσιν (N. 10.51) πάμπαν θεὸς ἔμμεναι οἰκεῖν τ' οὐρανῷ (N. 10.58) “ἐσσί μοι υἱός” (Snell ἔσσι) (N. 10.80) φαίης κέ νιν ἄνδρ' ἐν ἀεθληταῖσιν ἔμμεν Ναξίαν πέτραις ἐν ἄλλαις χαλκοδάμαντ ἀκόναν (I. 6.72) τί ἔλπεαι σοφίαν ἔμμεν (Bergk: εἶναι Stobaeus: om. Clem. Alex.) fr. 61. 1. ἐν ξυνῷ κεν εἴη συμπόταισίν τε γλυκερὸν κέντρον fr. 124. 2. εὐδαιμόνων δραπέτας οὐκ ἔστιν ὄλβος fr. 134. φὰν δ' ἔμμεναι Ζηνὸς υἱοὶ καὶ κλυτοπώλου Ποσειδάωνος fr. 243. as inf. of purpose, ποτὶ γραμμᾷ μὲν αὐτὰν στᾶσε κοσμήσαις, τέλος ἔμμεν ἄκρον (P. 9.118) Θέμιν Μοῖραι ἇγον σωτῆρος ἀρχαίαν ἄλοχον Διὸς ἔμμεν fr. 30. 6.
   3 emphatic, there is, are ἐντὶ γὰρ ἄλλαι ὁδῶν ὁδοὶ περαίτεραι (O. 9.104) ἐξ ὀνείρου δαὐτίκα ἦν ὕπαρ (O. 13.67) ἔστι δὲ φῦλον ἐν ἀνθρώποισι ματαιότατον (P. 3.21) δυσθρόου φωνᾶς ἀνακρινόμενον ποινὰ τίς ἔσται πρὸς θεῶν (P. 4.63) ὅσαι τεἰσὶν ἐπιχωρίων καλῶν ἔσοδοι, τετόλμακε (P. 5.116) ἀλλ' ἔσται χρόνος οὗτος, ὃ (P. 12.30) ἔστι δ' ἐν εὐτυχίᾳ πανδοξίας ἄκρον (N. 1.10) εἰ πόνος ἦν, τὸ τερπνὸν πλέον πεδέρχεται (N. 7.74) ἐχθρὰ δ' ἄρα πάρφασις ἦν καὶ πάλαι (N. 8.32) ἦν γε μὰν ἐπικώμιος ὕμνος δὴ πάλαι (N. 8.50) ἔστι δέ τις λόγος ἀνθρώπων (N. 9.6) ἔστι δὲ καὶ κόρος ἀνθρώπων βαρὺς ἀντιάσαι (N. 10.20) “τίς δὴ λύσις ἔσσεται πενθέων;” (N. 10.77) οὐ γὰρ ἦν πενταέθλιον (Calliergus; ἦεν, ἦς codd.) (I. 1.26) ἔστιν δ' ἀφάνεια τύχας καὶ μαρναμένων (I. 4.31) τέθμιόν μοι φαμὶ σαφέστατον ἔμμεν τάνδ' ἐπιστείχοντα νᾶσον ῥαινέμεν εὐλογίαις (Boeckh: εἶναι codd.) (I. 6.20) οὐδ' ἔστιν οὕτω βάρβαρος οὔτε παλίγγλωσσος πόλις ἅτις οὐ Πηλέος ἀίει κλέος (I. 6.24) ]ον τέλος [ἔς]ται[ (ἔσσεται Σ̆{im}) Πα. 7C. 6. ἦν γάρ τι παλαίφατον[ fr. 140a. 69. “ἦν διακρῖναι ἰδόντ' λτ;οὐγτ; πολλὸς ἐν καιρῷ χρόνος” fr. 168. 6. χρυσέων βελέων ἐντὶ τραυματίαι (ἔντι alii) fr. 223.
   4 c. dat. (= ἔχω.) πολλά μοι ὑπ' ἀγκῶνος ὠκέα βέλη ἔνδον ἐντὶ φαρέτρας (= ἐστί Boeckh, wrongly) (O. 2.84) ἔστι δὲ καί τι θανόντεσσιν μέρος κὰν νόμον ἐρδόμενον (O. 8.77) πλατεῖαι πάντοθεν λογίοισιν ἐντὶ πρόσοδοι νᾶσον εὐκλέα τάνδε κοσμεῖν (N. 6.45) εἴη μή ποτέ μοι τοιοῦτον ἦθος, Ζεῦ πάτερ (N. 8.35) “ἔστι σοι τούτων λάχος” (N. 10.85) ἔστι δὲ καὶ διδύμων ἀέθλων Μελίσσῳ μοῖρα πρὸς εὐφροσύναν τρέψαι γλυκεῖαν ἦτορ (I. 3.9) ἔστι μοι θεῶν ἕκατι μυρία παντᾷ κέλευθος (I. 4.1) “ἔσσεταί τοι παῖς, ὃν αἰτεῖς, ὦ Τελαμών” (I. 6.52) cf. also (O. 12.1) —2.
   5 be (situated) τοῖσι μὲν ἐξεύχετἐν ἄστει Πειράνας σφετέρου πατρὸς ἀρχὰν καὶ βαθὺν κλᾶρον ἔμμεν (O. 13.62) ἄτερθε δὲ πρὸ δωμάτων ἕτεροι λαχόντες Ἀίδαν βασιλέες ἱεροὶ ἐντί (P. 5.98) ἐχρῆν δέ τιν' ἔνδον ἄλσει παλαιτάτῳ Αἰακιδᾶν κρεόντων τὸ λοιπὸν ἔμμεναι (N. 7.45) ἐντί τοι φίλιπποί ταὐτόθι καὶ κτεάνων ψυχὰς ἔχοντες κρέσσονας ἄνδρες (N. 9.32) κατ' Ὄλυμπον ἄλοχος Ἥβα τελείᾳ παρὰ ματέρι βαίνοισ ἔστι, καλλίστα θεῶν (N. 10.18) cf. B. 1.
   6 be, come to pass ὤρνυεν κάρυκας ἐόντα πλόον φαινέμεν παντᾷ (P. 4.170) “χὤ τι μέλλει χὠπόθεν ἔσσεται, εὖ καθορᾷς” (P. 9.49)
   7 c. gen.
   a of origin: be descended (from) κείνων δ' ἔσαν χαλκάσπιδες ὑμέτεροι πρόγονοι (ἔσσαν byz.: ἦσαν Σ̆{1}, Turyn) (O. 9.54)
   b possessive: be of, belong to γνόντα τὸ πὰρ ποδός, οἵας εἰμὲν αἴσας (P. 3.60) ἔντι μὲν χρυσαλακάτου τεκέων Λατοῦς ἀοιδαὶ ὥριαι παιάνιδες. ἔντι[ (edd.: ἕντι codex: ἐντὶ legendum) Θρ. 3. 1—2. cf. (I. 4.31)
   8 c. ἐκ, ἀπό.
   a be, come from χρὴ δ' ἀπ Ἀθανᾶν τέκτον ἀεθληταῖσιν ἔμμεν (N. 5.49) τὸ γάρ ἐστι μόνον ἐκ θεῶν fr. 131b. 2.
   b be born of υἱὸς Δανάας· τὸν ἀπὸ χρυσοῦ φαμὲν αὐτορύτου ἔμμεναι (P. 12.18) B part.
   1 pres. part.
   a [†ἅμα (codd.: ἐόντα Maas) (O. 1.104) ] θεὸς ἐπίτροπος ἐὼν (O. 1.106) ἐμὲ πρόφαντον σοφίᾳ ἐόντα (O. 1.116) οὔτε δύσηρις ἐὼν οὔτ' ὦν φιλόνικος (O. 6.19) ὡραῖος ἐὼν καὶ καλὸς (O. 9.94) οἷος ἐὼν θρέψεν ποτὲ (P. 3.5) Ἰόλαον ὑμνητὸν ἐόντα (P. 11.61) ἐὼν καλὸς ἔρδων τ' ἐοικότα μορφᾷ (N. 3.19) Τελαμὼν Ἰόλᾳ παραστάτας ἐὼν (N. 3.37) Ἀχιλεὺς παῖς ἐὼν ἄθυρε (N. 3.44) κεῖνος γὰρ Ὀλυμπιόνικος ἐὼν (N. 6.17) πομπαῖς θεμισκόπον οἰκεῖν ἐόντα πολυθύτοις (N. 7.47) εἰ γάρ σφίσιν ἐμπεδοσθενέα βίοτον διαπλέκοις εὐδαίμον' ἐόντα (N. 7.100) θυμὸς ἄτολμος ἐών (N. 11.32) Ἰφικλέος μὲν παῖς ὁμόδαμος ἐὼν Σπαρτῶν γένει (I. 1.30) ἐὼν καλὸς (I. 2.4) θεότιμος ἐών (I. 6.13) ]βαρβι[τί]ξαι θυμὸν ἀμβλὺν ὄντα καὶ φωνὰν ἐν οἴνῳ[ (forma valde dubia: v.l. ἀμβλύνοντα) fr. 124d.
   b where the part. is concessive. σὺν δ' ἀνάγκᾳ μιν φίλον καί τις ἐὼν μεγαλάνωρ ἔσανεν (P. 1.52) καὶ φθινόκαρπος ἐοῖσα διδοῖ ψᾶφον (P. 4.265) καὶ πολυκλείταν περ ἐοῖσαν ὅμως Θήβαν ἐπασκήσει fr. 194. 4.
   c where the part. is conditional. ἀξιωθείην κεν, ἐὼν Θρασύκλου Ἀντία τε σύγγονος, Ἄργει μὴ κρύπτειν φάος ὀμμάτων (N. 10.39)
   d following φαίνομαι. θαυμαστὸς ἐὼν φάνη (O. 9.96) ἀπειρομάχας ἐών κε φανείη λόγον ὁ μὴ συνιείς (N. 4.30) cf. (P. 4.170)
   e c. adv., being (situated) cf. A. 5 supra. εὐθὺν δὲ πλόον καμάτων ἐκτὸς ἐόντα δίδοι (O. 6.104) εἶδον γὰρ ἑκὰς ἐὼν (P. 2.54) ἐὼν δ' ἐγγὺς Ἀχαιὸς οὐ μέμψεταί μ ἀνήρ (N. 7.64) “ἥμισυ μέν κε πνέοις γαίας ὑπένερθεν ἐὼν” (N. 10.87)
   f subs., n. pl., goods, possessions οὐκ ἔραμαι πολὺν ἐν μεγάρῳ πλοῦτον κατακρύψαις ἔχειν, ἀλλ' ἐόντων εὖ τε παθεῖν (N. 1.32) ]ἑκὰς ἐόντων (Pae. 4.35) m. pl., living (φάμα）· ἅ τε ὤπασεν τοιάδε τῶν τότ' ἐόντων φύλλ ἀοιδᾶν (ὡς ἄλλων ἐγκωμιακότων ποιητῶν. Σ.) (I. 4.27)
   2 fut. part.
   a ἀμφὶ πράξιος ἐσσομένας (O. 12.8)
   b subs. τά τ' ἐσσόμενα τότ ἂν φαίην σαφές (O. 13.103) ἐσσόμενον προιδεῖν συγγενὲς οἷς ἕπεται (N. 1.27) C various impersonal usages.
   a in wishes, εἴη c. (dat., acc. &) inf. εἴη σέ τε πατεῖν, ἐμέ τε ὁμιλεῖν (O. 1.115) εἴη, Ζεῦ, τὶν εἴη ἀνδάνειν (P. 1.29) φίλον εἴη φιλεῖν (P. 2.83) ἁδόντα δεἴη με τοῖς ἀγαθοῖς ὁμιλεῖν (P. 2.96) (ῥῆμα) τό μοι θέμεν Κρονίδᾳ τε Δὶ καὶ Νεμέᾳ Τιμασάρχου τε πάλᾳ ὕμνου προκώμιον εἴη (N. 4.11) εἴη μιν ἔρνεσι φράξαι χεῖρα (I. 1.64) εἴη δὲ τρίτον σωτῆρι πορσαίνοντας Ὀλυμπίῳ Αἴγιναν κάτα σπένδειν μελιφθόγγοις ἀοιδαῖς (I. 6.7) εἴη καὶ ἐρᾶν καὶ ἔρωτι χαρίζεσθαι κατὰ καιρόν fr. 127. 1.
   b c. adj., part. & inf. ἔστι δἀνδρὶ φάμεν ἐοικὸς ἀμφὶ δαιμόνων καλά (O. 1.35) ἦν ὅτι νιν πεπρωμένον ἀμπνεῦσαι καπνόν (O. 8.33) θέσφατον ἦν Πελίαν θανέμεν (P. 4.71) φαντὶ δἔμμεν τοῦτ' ἀνιαρότατον, καλὰ γινώσκοντ ἀνάγκα ἐκτὸς ἔχειν πόδα (P. 4.287) ἔστι δἐοικὸς ὀρειᾶν γε Πελειάδων μὴ τηλόθεν ὠαρίωνα νεῖσθαι (N. 2.10) συμβαλεῖν μὰν εὐμαρὲς ἦν τό τε Πεισάνδρου πάλαι αἷμἀπὸ Σπάρτας (N. 11.33) πεπρωμένον ἦν, φέρτερον πατέρος ἄνακτα γόνον τεκεῖν ποντίαν θεόν (I. 8.32)
   c = ἔξεστι,
   c acc. & inf. εἰ γὰρ ἦν ἓ τὰν ἀλάθειαν ἰδέμεν (ἑὰν codd. Σγρ: ἐὰν Σγρ: ἓ τὰν Boeckh) (N. 7.24) οὐκ ἔστι πρόσωθεν θνατὸν ἔτι σκοπιᾶς ἄλλας ἐφάψασθαι ποδοῖν (Böhmer: οὐκέτι πόρσω, οὐκ ἔστι πρόσω codd.) (N. 9.47)
   d c. dat. (& inf.?): it is one's duty ἔστι μοι πατρίδ' ἀρχαίαν κτενὶ Πιερίδ[ων (supp. Lobel: ἀγάλλειν supp. Snell, e. g.) fr. 215. 5.
   e ἔστιν ὅτε, ἦν ὅτε, there is, was a time when ἦν ὅτε σύας Βοιώτιον ἔθνος ἔνεπον fr. 83. subordinate verb suppressed: ἔστιν ἀνθρώποις ἀνέμων ὅτε πλείστα χρῆσις, ἔστι δοὐρανίων ὑδάτων sometimes (O. 11.1) —2. ἔσθ' ὅτε πιστόταται σιγᾶς ὁδοί fr. 180.
   f οὐκ ἔστιν ὅπως, it is impossible that οὐ γὰρ ἔσθ' ὅπως τὰ θεῶν βουλεύματ ἐρευνάσει βροτέᾳ φρενί fr. 61. 3. D dub. †ἔστι δέ τοι χέκωνκακίει καπνός (ἔτι coni. Heyne) fr. 185. fragg. ]έμμεν ἁλίῳ κυ[ (Pae. 6.149) ἔσσεται γὰρ ἁδυ[ (Pae. 21.13) ]ὅτ' ἦσαν [fr. 111a. 3. ἐμμεν[ ?fr. 338. 3.

English (Abbott-Smith)

εἰμί,
with various uses and significations, like the English verb to be.
I.As substantive verb.
1.Of persons and things, to be, exist: Ac 17:28, Jo 1:1, 8:58, 17:5, al; ὁ ὢν καὶ ὁ ἦν (for past ptcp.), Re 1:4, 8, 4:8, 11:17, 16:5 (v. Swete, Ap., 5; M, Pr., 228); τὰ (μὴ) ὄντα, Ro 4:17, I Co 1:28.
2.Of times, events, etc., to be, happen, take place: Mt 24:3, Mk 14:2, 15:42, Lk 21:23, Jo 4:6, 23, 5:10, al.
3.to be present, be in a place, have come: Mt 2:13, 15, Mk 1:45, 5:21, 15:40, Lk 1:80, 5:29, Jo 7:30, al.; seq. εἰς, Mk 2:1; seq. ἐκ, (ἐξ), Mt 1:20, 21:25, Mk 11:30, Jo 3:31, al.
4.Impers., ἔστι, ἦν, etc.;
(a)there is (Fr. il y a), was, etc.: Mt 16:28, Lk 16:19, Jo 3:1, 5:2, Ro 3:10, al.; c. dat. (of the possessor; Bl., §37, 3), Mt 16:22, Lk 1:7, Jo 18.10, Ro 9:2, al.; ἔστιν ὅς, ὅστις (chiefly in pl), Mt 16:28, 19:2, Mk 9:1, al.;
(b)c. inf., = ἔξεστιν (q.v.), it is possible: He 9:5, I Co 11:20, RV (but v. ICC, in l.).
II.As copula uniting subject and predicate.
1.Expressing simply identity or equivalence: Mt 5:13, 14:15, Lk 1:18, 19, Jo 1:1, 4:19, Re 3:9, al. mult.
2.Explicative, as in parable, figure, type, etc.: Mt 13:19, I Co 9:2, 10:4, 11:25, Ga 4:24, Re 17:15, al.; ταῦτ’ ἔστιν, Mt 27:46, Mk 7:2, Ro 7:18 al.; ὅ ἐστιν, Mk 3:17, Col 1:24, He 7:2, al.; akin to this is the sacramental usage: Mt 26:26-28, Mk 14:22, 24, Lk 22:19, I Co 11:24 (v. ICC on Mk, I Co, ll. c.; DB, iii, 148 f.).
3.C. gen.: qual., etc., Mk 5:42, Lk 3:23, I Co 14:33, He 12:11, al.; part., I Ti 1:20, II Ti 1:15; poss., Mt 5:3, 10, Mk 12:7, Lk 4:7; of service or partisanship, Ro 8:9, I Co 1:12, II Co 10:7, II Ti 2:19.
4.C. dat. (BL, §37, 3): Ac 1:8, 9:15, Ro 4:12, I Co 1:18, 2:14, Re 21:7, al.
5.C. ptcp., as a periphrasis for the simple verb (Bl., §62, 1, 2; M, Pr., 225 ff.);
(a)c. ptcp. pf. (cl.): Mt 10:30, Lk 9:32, Jo 3:24, Ac 21:35, I Co 15:19, al;
(b)c. ptcp. pr. (esp. in impf., as in Heb. and Aram.; Dalman, Words, 35 f.), Mt 7:29, Mk 1:22, Lk 4:31, 14:1, Ac 1:10, al. mult., id. for imper. (M, Pr., 180f., 182f.), with ellipsis of εἰμί, Ro 12:9, 10, He 13:5, al.;
(c)c. ptcp. aor. (cl), Lk 23:9.
6.Seq. εἰς (cf. Heb. הָיָה לְ), a vernac. usage (M, Pr., 71): Mt 19:5, Mk 10:8, He 8:10, al.
7.C. adv.: Mt 19:20, Mk 4:26, Lk 18:11, al.
8.Ellipses;
(a)of the copula (Bl., §30, 3): Mt 8:29, 24:32, Jo 21:22, 23, He 6:4, al.;
(b)of the predicate: ἐγώ εἰμί, Mt 14:27, Mk 6:50, al.; absol. (cf. De 32:39; אֲנִי הוּא), Mk 13:6, Jo 4:26, al. (cf. ἄπ-, ἔν-, πάρ-, συμ-πάρ-, σύν-ειμι).

English (Strong)

the first person singular present indicative; a prolonged form of a primary and defective verb; I exist (used only when emphatic): am, have been, X it is I, was. See also εἶ, εἴην, εἶναι, εἷς καθ’ εἷς, ἦν, ἔσομαι, ἐσμέν, ἐστέ, εἰμί0, εἰμί1, εἰμί2, εἰμί3.

Greek Monolingual

(AM εἰμί Α και αιολ. τ. ἐμμί Μ και εἶμαι)
1. υπάρχω, ζω («...ήταν ένας γέρος και μια γριά», «οὐκ ἐσθ' οὗτος ἀνήρ οὐδ' ἔσσεται» — δεν υπάρχει ούτε πρόκειται να υπάρξει)
2. (για πράγματα) υπάρχω, βρίσκομαι) («δεν είναι στάρι φέτος», «ὁ παράδεισος αὐτὸς εἰς Ρωμανίαν ἔναι», «ὄλωλεν οὐδ' ἔτ' ἐστὶ Τροία»)
3. (για καταστάσεις, περιστάσεις κ.λπ.) υπάρχω, συμβαίνω («είναι συνωμοσία», «είναι ειρήνη», «ἕως ἄν ὁ πόλεμος ᾖ» — εφόσον διαρκεί ο πόλεμος, [και σε ερώτηση] «τί είναι;» «τί ἐστίν;» τί συμβαίνει;)
4. είμαι (στην πραγματικότητα), σε αντίθεση προς το «φαίνομαι» («δεν είναι αυτό που φαίνεται» ή «αυτό που δείχνει», «διπλάσιος... ἤ ἐστι»
τὰ ὄντα
αυτά που πραγματικά υπάρχουν
ὁ Ὤν
αυτός που πραγματικά υπάρχει για πάντα, ο Θεός)
5. παρευρίσκομαι («ήμουν κι εγώ εκεί», «ὁ Λάζαρος ἦν εἷς τών ἀνακειμένων»)
6. βρίσκομαι (σε ηλικία) («ήταν είκοσι χρόνων», «ἦν ἐτῶν εἴκοσιν»)
7. προέρχομαι, κατάγομαι («είμαι από την Κόρινθο»
«τίνος είσαι;» ποιός είναι ο πατέρας σου; «πατρὸς εἴμ' ἀγαθοῖο»)
8. ανήκω, είμαι κτήμα («το σπίτι είναι του πατέρα μας», «Τροίαν Ἀχαιῶν οὖσαν»)
9. ανήκω σε τάξη, υπηρεσία, αρχή κ.λπ. («είναι της βουλής, της συνόδου, της κεντρικής επιτροπής», «ἐτύγχανε βουλῆς ὤν» — έτυχε να είναι της βουλής, να είναι βουλευτής)
10. ανήκω στην παράταξη ή στην ομάδα κάποιου, εξαρτώμαι από κάποιον («ήταν του Βενιζέλου» ή «ήταν άνθρωπος του Βενιζέλου», «ἦσαν τινὲς μὲν Φιλίππου»)
11. ανήκω στα έργα, στη συνήθεια, στη φύση, στη δικαιοδοσία κάποιου (α. «δεν είναι της σειράς μας» β. «δεν είναι του χαρακτήρα σου», γ. «οὔ τοι γυναικός ἐστιν» — δεν είναι γυναικεία δουλειά, δεν ταιριάζει σε γυναίκα)
12. είμαι απασχολημένος με κάτι («είμαι στις εξετάσεις», «είμαι στα πιάτα», «είμαι στην υποδοχή», «ἦσαν τοῦ θύειν»)
13. ως συνδετικό (με κατηγορούμενο που δηλώνει ιδιότητα του υποκειμένου) («ο τόπος είναι ιερός», «αὕτη ἐστὶ ἡ τῆς καταπαύσεως ἡμέρα», «τί ἐστὶν ἀλήθεια;»)
14. συμβαίνει, γίνεται («πώς ήταν αυτό και μάς ήρθες ξαφνικά;»)
15. είναι δυνατόν, μπορεί («δεν είναι να φύγω», «ήταν να σκοτωθούν πολλοί», «ἔστι τοῦτο μαθεῖν»)
16. (η προστακτική έστω σε συλλογισμούς, υποθέσεις κ.λπ.) ας γίνει δεκτό, ας υποτεθεί («έστω η ευθεία ΑΒ»)
17. φρ. α) «αἰχρόν ἐστι καὶ λέγειν» — είναι ντροπή και να το αναφέρει κανείς
β) «ἔστιν ὅτε» — ενίοτε, κάπου, κάπου
γ) «ἔστι δίκης ὀφθαλμός» — θα έρθει η ώρα της δίκαιης τιμωρίας
δ) «ἔσσεται ἧμαρ» — θα έρθει η ώρα σου, είναι αναπόφευκτο να συμβεί
ε) «τοῦτ' ἐστι» — δηλαδή
μσν.- νεοελλ.
1. προορίζομαι για («είναι να πεθάνει», «είναι για πολιτικός», «εἶναι διὰ ζωήν», «αυτά όλα είναι για σένα»)
2. είμαι κατάλληλος για κάτι («είναι για αξιωματικός, για κληρικός κ.λπ.»)
3. είμαι έτοιμος για κάτι («είμαι για να γράψω»
«είμαι για ταξίδι»)
4. πρόκειται να («είναι να σκοτωθούν πολλοί»)
νεοελλ.
1. έχω διάθεση καλή ή κακή («είμαι λυπημένος, χαρούμενος, οργισμένος με τους γονείς μου»)
2. είμαι άξιος για κάτι, αξίζει να κάνω ή να πάθω κάτι (α. «δεν είμαι γι' αυτή τη θέση» β. «είσαι για φίλημα» — πολύ όμορφη
γ. «για γέλια, για κλάματα, για τα πανηγύρια» — αξίζει να γελάνε κ.λπ. εις βάρος σου
δ. «είσαι για τα σίδερα» — είσαι τρελός)
3. συμπεριλαμβάνομαι («δεν είμαι στον κατάλογο»)
4. πρόκειται να («είναι να έρθει, δεν ξέρω αν θα μπορέσει»)
5. (για καιρικές συνθήκες) επικρατεί («είναι ζέστη, ομίχλη, κρύο κ.λπ.»)
6. είναι μοιραίο («όταν είναι να πεθάνεις τίποτε δεν σέ γλυτώνει»)
7. είναι δικαιολογημένο («είναι να χάνει κανείς τον νου του»)
8. φρ. α) «είμαι με το μέρος σου» ή «είμαι μαζί σου» — σέ υποστηρίζω ή συμφωνώ μαζί σου
β) «και πού είσαι ακόμα» — θα ακολουθήσουν και χειρότερα (ή και καλύτερα)
γ) «δεν είναι στα καλά του» — είναι τρελός
δ) «είμαι της γνώμης...» — έχω τη γνώμη ότι, η άποψή μου είναι...
ε) «είμαι σε θέση να...» — έχω τη δυνατότητα, μπορώ
στ) «είναι που είναι» — έχει κάποια ιδιότητα σε μεγάλο βαθμό
ζ) «είμαστε για νά 'μαστε» — είμαστε εντελώς έτοιμοι
η) «όπου νά 'ναι» ή «όπου και νά 'ναι» — σε λίγο
θ) «είναι στο χέρι μου» — εξαρτάται από μένα
ι) «είναι να τραβάς τα μαλλιά σου» — συμβαίνει κάτι εξωφρενικό
ια) «τί 'σαι συ και τί 'μαι γώ» (για αβάσιμους κομπασμούς και άκαιρες συγκρίσεις)
ιβ) «τίς εἶ;» ερώτηση σκοπού προς όποιον πλησιάζει
ιγ) «οὕτως εἴη μοι ὁ Θεὸς βοηθὸς καὶ τὸ ἱερὸν αὐτοῦ Εὐαγγέλιον» — η τελευταία φράση του όρκου τών μαρτύρων στο δικαστήριο
ιδ) (με μτχ. παθ. παρακμ.) «είμαι φαγωμένος» — έχω φάει, «είμαι διαβασμένος» — έχω διαβάσει
μσν.
φρ.
1. «εἶμαι εἰς θέλημα» — είμαι στη διάθεση κάποιου
2. «εἶμαι εἰς ὁρισμόν» — είμαι υπήκοος κάποιου
3. «εἶμαι εἰς τὴν βουλήν (σου)» — συμφωνώ με τις σκέψεις σου
αρχ.
Ι. 1. (ως συνδετικό) ισοδυναμώ, ισούμαι («τὰ δὶς πέντε δέκα ἐστίν»)
2. (με γενική κατηγορηματική) είναι κατασκευασμένο από... («ἡ κρηπίς ἐστι λίθων μεγάλων»)
3. (με δοτ. κτητ.) έχω κάτι («εἰσί μοι παῖδες» — έχω παιδιά)
II. φρ.
1. «τί ἐμοὶ καὶ σοί (ἐστι);» — τί κοινό υπάρχει ανάμεσα σε μένα και σε σένα;
2. α) «ἔστιν ὅς ἠ ὅστις» — κάποιος
β) «οὐκ ἔστιν ὅς» — κανείς
γ) «οὐκ ἔστιν ὅστις οὐ» — πάντες, όλοι
δ) «ἔστιν ὅτε» — ενίοτε, κάπου κάπου, «οὐκ ἔστιν ὅτε» — ποτέ
ε) «εἰμὶ ἐν ἀξιώματι» — μέ εκτιμούν
3. «εἰμὶ ἐν τέχνῃ, φιλοσοφίᾳ κ.λπ.» — ασχολούμαι συστηματικά
4. «εἰμὶ ἐπ' ἐμαυτοῦ» — είμαι ολομόναχος
5. «εἰμὶ ἐπί τινι» — εξαρτώμαι από κάποιον
6. «εἰμὶ ὑπό τινα» ή «εἰμί τινι» — βρίσκομαι υπό την εξουσία κάποιου
7. «εἰμὶ περί τι» — ασχολούμαι με κάτι
8. «ἔστι μοι ἀσμένῳ, βουλομένῳ κ.λπ.» — μού είναι ευχάριστο, θέλω κ.λπ.
9. «εἰμὶ ἀπ' οἴκου» — είμαι μακριά απὸ την πατρίδα
10. «εἰμὶ ἐπί τινα» — στρέφομαι εναντίον κάποιου
11. «περὶ τούτων ἐστίν» — αυτό είναι το ζήτημα
είναι (AM εἶναι)
(απρμφ. ενεστ.) «τὸ εἶναι» — η πραγματικότητα, η αληθινή ύπαρξη, σε αντίθεση με το «φαίνεσθαι»
νεοελλ.
φρ. «το είναι μου» — η ύπαρξη μου, εγώ.
[ΕΤΥΜΟΛ. Το ειμί ανάγεται σε ΙΕ ρίζα es- «είμαι». Ο τ. ειμί < ΙΕ es-mi (πρβλ. αρχ. ινδ. a-s-mi, λιθ. es-mi, χετ. ešmi, ενώ το λατ. sum αποτελεί νεώτερο σχηματισμό). Το β' εν. πρόσ. ει (επ. δωρ. εσ-σί) < ΙΕ e-si (με σίγηση του -s- μεταξύ φωνηέντων) < es-si, με απλοποίηση τών δύο -s- (πρβλ. αρχ. ινδ. asi, λιθ. esi, χετ. ešši, λατ. es) και το γ' εν. πρόσ. εστί < ΙΕ ēs-ti (πρβλ. αρχ. ινδ. as-ti, λιθ. esti, χετ. ešzi, λατ. est). Οι τύποι εσμέν (ιων. ειμέν), εστέ σχηματίστηκαν αναλογικά προς τους τύπους του ενικού αριθμού, ενώ το γ' πληθ. πρόσ. εισί (δωρ. εντί) < enti, με αντέκταση και συριστικοποίηση του -τ-, < henti < ĪEs-enti (πρβλ. αρχ. ινδ. s-anti), με ψίλωση που οφείλεται σε αναλογία προς τον ενικό αριθμό. Ο ομηρικός τ. του παρατατικού ή-α (< lEes-m) συνδέεται με αρχ. ινδ. ăsam
ο αρχ. αττικός τύπος η προήλθε από το ήα με συναίρεση, ενώ ο τ. ή-ν πήρε την κατάληξη -ν αναλογικά προς τους λοιπούς παρατατικούς και αορίστους σε -ν (έλεγον, είπον, ελάμβανον, έλαβον). Τέλος, η μτχ. ων (< sont) εμφανίζει τη μηδενισμένη βαθμίδα της αρχικής ρίζας ενώ η ομηρική μτχ. εών (< es-ont) την απαθή. Το νεοελλ. ρήμα εί-μαι σχηματίστηκε κατά τα μέσα ρήματα κεί-μαι, κάθη-μαι, στέκο-μαι, κοιμού-μαι, ξεκινώντας από τους τ. του παρατατικού (ήμην, ήσο, ήτο κ.λπ., που συνέπιπταν με τα εκαθή-μην, εκάθη-σο, εκάθη-το κ.λπ.), ο δε αναβιβασμός του τόνου εξηγείται αναλογικά προς τους μεταγενέστερους τύπους του παρατατικού (πρβλ. ήμην, ήσο, ήτο) και τους τύπους τών μέσων ρημάτων που τονίζονται στην παραλήγουσα (πρβλ. κείμαι) καθώς επίσης και αναλογικά προς το γ' ενικό πρόσ. ένι. Το γ' εν. πρόσ. είναι < μσν. έναι < αρχ. ένι «εστί, εισί», με επίδραση του είμαι, είσαι, είμεθα. Το ρ. ειμί, όπως εξάλλου και το έχω, από τους χρόνους της Κοινής, όταν ο χρόνος, η έγκλιση και το ποιόν ενεργείας αρχίζουν να εκφέρονται περιφραστικά, λειτουργεί ως βοηθητικό. Το φαινόμενο αυτό, που είναι πολύ κοινό και στις νεώτερες ευρωπαϊκές γλώσσες (πρβλ. αγγλ. I am walking, I have walked, γαλλ. J'ai mange, Je suis arrive κ.ά.) οφείλεται πιθανώς (βλ. Γ. Μπαμπινιώτη, Συνοπτική ιστορία της ελληνικής γλώσσας, Αθήνα 1985, σ. 132 κ.ε.) στο ότι οι γραμματικές σημασίες (τ.έ. η γραμματικοποιημένη δήλωση ορισμένης μορφοσυντακτικής σημασίας) τών λέξεων άρχισαν να λεξικοποιούνται, δηλ. να δηλώνονται με λέξεις αντί με γραμματικά ή λεξιλογικά μορφήματα (π.χ. το γέγραφα έγινε έχω γράψει, το γέγραμμαι είμαι γραμμένος). Το ρ. ειμί χρησιμοποιήθηκε εξάλλου ήδη από την Αρχαία για τη δήλωση της αντιθέσεως μεταξύ διάρκειας / συνέχειας και μη-διάρκειας / μη-συνέχειας στον ενεστώτα: ειμί λέγων: λέγω, ειμί ορών: ορώ, πράγμα που υποχώρησε και εξαφανίστηκε στη νέα Ελληνική, εξαιρουμένου του αρχαιοπινούς ιδιώματος της Τσακωνικής, όπου απαντούν τύποι όπως: έμι ορού (ειμί ορών), έσσι ορού (εί ορών), έννι ορού (=εστί ορών). Το νεοελλ. ρ. είμαι μπορεί να διακριθεί, ανάλογα με τη χρήση του, σε τρεις διαφορετικές κατηγορίες: συνδετικό, υπαρκτικό και βοηθητικό. Παρουσιάζει ιδιαιτερότητα στην κλίση του γι' αυτό και κατατάσσεται στα ανώμαλα-ελλιπή. Ενώ μορφολογικά εμφανίζεται ως μεσοπαθητικό, διαφέρει από τα ρήματα αυτής της κατηγορίας. Δεν σχηματίζει περιφραστικούς-σύνθετους χρόνους εκτός από τον μέλλοντα (θα είμαι) και έχει μόνο δύο μορφολογικά διακεκριμένους τύπους: είμαι και ήμουν, καθώς και τη μτχ. όντας / ών. Δεν εμφανίζει μορφολογική διάκριση μεταξύ ατελούς και τέλειου ποιού ενεργείας, όπως τα άλλα ρήματα (γράφ-ω, έ-γραψ-α), γι' αυτό και έχει υποστηριχθεί ότι σε αυτό το ρήμα έχει επέλθει εξουδετέρωση της σχέσεως μεταξύ ποιού ενεργείας και τύπου. Οι υπόλοιποι χρόνοι και τύποι του ρήματος υποκαθίστανται από συνώνυμα: υπάρχω, βρίσκομαι, γίνομαι, χρηματίζω-διατελώ, κάνω, πηγαίνω, στέκομαι, αποτελώ.
ΣΥΝΘ. άπειμι, ένειμι, έξειμι, έπειμι, μέτειμι, πάρειμι, περίειμι, πρόειμι, πρόσειμι, σύνειμι, ύπειμι, υπέρειμι].

Greek Monotonic

εἰμί: (sum), Αιολ. ἐμμί (η αρχ. ρίζα είναι το ΕΣ - ΜΙ), βʹ προσ. εἶ, Ιων. εἶς, Δωρ. ἐσσί, γʹ ενικ. ἐστί, Δωρ. ἐντί, γʹ δυϊκ. ἐστόν, αʹ πληθ. ἐσμέν, Ιων. εἰμέν, Δωρ. εἰμές, γʹ ενικ. εἰσί (-ίν), Επικ. ἐᾱσι (-ίν), Δωρ. ἐντί — προστ. ἴσθι, Επικ. επίσης σε μεσ. τύπο ἔσσο· γʹ ενικ. ἔστω (ἤτω στην Κ.Δ.)· γʹ πληθ. ἔστωσαν ή ἔστων, Αττ. ὄντων· υποτ. ὦ, ᾖς, ᾖ, Επικ. ἔω, ἐῇς, ἐῇ ή ἔῃσι, Επικ. επίσης εἴω, εἴῃς κ.λπ.· ευκτ. εἴην, -ης ή -ησθα, Επικ. ἔοις, ἔοι· βʹ δυϊκ. εἴτην αντί εἰήτην· πληθ. εἶμεν, εἶτε, εἴησαν ή εἶεν· απαρ. εἶναι, Επικ. ἔμμεναι, ἔμμεν, ἔμεναι, ἔμεν, Δωρ. εἰμέν, εἴμεναι· μτχ. ὤν, Επικ. ἐών, ἐοῦσα, ἐόν· Δωρ. ουδ. γένους πληθ. εὖντα· παρατ. ἦν ή ἔον, σε παλαιά Αττ. επίσης ἦ, συνηρ. από Ιων. ἔα, Επικ. ἔην, ἤην, ἦεν, Δωρ. ἦς· γʹ δυϊκ. ἤττην ή ἤστην· γʹ πληθ. ἦσαν, Ιων. και ποιητ. ἔσαν· ο μεσ. τύπος ἤμην συναντάται στην Κ.Δ.· Επικ. γʹ πληθ. εἴατο αντί ἦντο· Ιων. και Επικ. επίσης ἔσκον· μέλ. ἔσομαι, ἔσται, Επικ. επίσης ἔσσομαι, ἔσεται, ἔσσεται· Δωρ. βʹ και γʹ ενικ. ἐσσῇ, ἐσσεῖται (όπως αν προερχόταν από το ἐσσοῦμαι). Ολόκληρη η οριστ. ενεστ. (εκτός του βʹ ενικ. εἶ), εγκλίνεται όταν το εἰμί είναι συνδετικό· όμως το γʹ ενικ. γράφεται ἔστισε ορισμένες περιπτώσεις έμφασης, π.χ. ἔστι μοι, έχω· όταν χρησιμ. ως ρήμα υπαρκτικό διατηρεί τον τόνο σε όλα τα πρόσωπα.
Α. I. είμαι, ως υπαρκτικό ρήμα, είμαι, υπάρχω, οὐκ ἔσθ' οὗτος ἀνήρ, οὐδ' ἔσσεται, σε Ομήρ. Οδ.· τεθνηῶτος, μηδ' ἔτ' ἐόντος, στο ίδ.· οὐκέτ' ἔστι, αυτός δεν υπάρχει πια, σε Ευρ.· θεοὶ αἰὲν ἐόντες, σε Ομήρ. Ιλ.· ἐσσόμενοι, οι μεταγενέστεροι, στο ίδ.· ζώντων καὶ ὄντων Ἀθηναίων, σε Δημ.· το ίδιο λέγεται και για πόλεις κ.λπ.· ὄλωλεν, οὐδ' ἔτ' ἔστι Τροία (πρβλ. Troja fuit), σε Ευρ.
II. λέγεται για πράγματα, είμαι, υπάρχω, εἰ ἔστιν ἀληθέως (ἡ τράπεζα), σε Ηρόδ.· ἕως ἂν ὁ πόλεμος ᾖ, για όσο καιρό αυτός διαρκεί, σε Θουκ.
III. είμαι, αντίθ. προς το φαίνομαι ότι είμαι, όπως το esse προς το videri, τὸν ἐόντα λόγον, τον αληθή λόγο, σε Ηρόδ.· τὰ ὄντα ἀπαγγέλλειν, σε Θουκ.· τῷ ὄντι, Λατ. revera, πράγματι, όντως, σε Πλάτ.
IV.ακολουθ. από αναφ., οὐκ ἔστιν ὅς, κανένας, σε Ομήρ. Ιλ. κ.λπ.· εἰσὶν οἵ, Λατ. sunt qui, σε Θουκ. κ.λπ.· ἐστὶν ἅ, μερικά πράγματα, στον ίδ.· επίσης, ἔστιν οἵ, αντί εἰσὶν οἵ, σε Ηρόδ. κ.λπ.· το ίδιο και με συσχετ. μόρια, ἔστιν ἔνθα, Λατ. est ubi, σε Ξεν. κ.λπ.· ἔστιν ὅπως, κατά κάποιο τρόπο, σε Ηρόδ. κ.λπ.· ἔστιν ὅτε, ἔσθ' ὅτε, ενίοτε, κάποιες φορές, σε Σοφ. κ.λπ.
V.ἔστι, απρόσ., με απαρ., όπως το πάρεστι, είναι δυνατόν, σε Όμηρ., Αττ. Β. I. 1. είμαι, ως συνδετικό ρήμα που συνδέει το κατηγορούμενο με το υποκείμενο, και τα δύο βρίσκονται στην ίδια πτώση, σε Όμηρ. κ.λπ.
2. ενίοτε το εἶναι με μτχ. αντιπροσωπεύει περιφραστικά ρήμα, ἦν τεθνηκώς, αντί ἐτεθνήκει, σε Αισχύλ.· πεφυκός ἐστι = πέφυκε, σε Αριστοφ.
II. το απαρ. πλεονάζει σε κάποιες φράσεις, ἑκὼν εἶναι (βλ. ἑκών II)· τὸ ἐπ' ἐκείνοις εἶναι, quantum in illis esset, σε Θουκ.· τὸ σύμπαν εἶναι, σε Ηρόδ.· τὸ νῦν εἶναι, σε Πλάτ. κ.λπ.

Russian (Dvoretsky)

εἰμί: (fut. ἔσομαι, impf. ἦν и ἦ; imper. ἴσθι; conjct. ὦ; opt. εἴην; inf. εἶναι; недостающ. формы aor. и pf. восполняются соотв. формами глагола γίγνομαι)
1 быть, существовать (οὐκ ἔσθ᾽ οὗτος ἀνὴρ οὐδ᾽ ἔσσεται Hom.; οὐδ᾽ ἔτ᾽ ἔστι Τροία Eur.): οἱ ὄντες Polyb. те, которые (еще) существуют, живые; οἱ οὐκ ὄντες Thuc. те, которых (уже) нет, умершие; ἐσσόμενοι (ἄνθρωποι) Hom. потомки; ζώντων καὶ ὄντων Dem. при их жизни, перен. у них на глазах; οὐ δὴν ἦν Hom. он недолго (про)жил; πνεύματος ἤδη μὲν ὄντος, οὔπω δὲ παρόντος Arst. когда ветер уже поднялся, но еще не дошел (до нас); ἄκων ἔστιν οὓς ἐγὼ ἐπαινῶ Plat. существуют (люди), которых я не могу не хвалить; ἐμοὶ οὐδέν ἐστι πρὸς τοὺς τοιούτους Isocr. у меня нет ничего общего с ними; σοί τε καὶ τούτοισι πρήγμασι τί ἐστι; Her. что тебе до этого?;
2 (как глагол-связка; в praes. часто, но реже, чем по-русски, опускается): διαγνῶναι χαλεπῶς ἦν Hom. трудно было узнать; ἔστι γὰρ τοῦτο τὸ κεφάλαιον Plat. ведь в этом суть; καλῶς ἔσται Xen. (все) будет хорошо; ἔτι νέος ὤν Xen. будучи еще молодым; φεύγων ἐστίν Eur. он в изгнании;
3 быть, находиться, являться, оказываться: ἰατρὸν φάσκουτιν αὐτὸν εἶναι Plat. говорят, что он врач; εἶναι ἐν ἀθυμίᾳ Thuc. прийти в уныние; οἱ ἐν πάθει ὄντες Arst. охваченные страстью; οἱ ἐν τέλει ὄντες Thuc. носители власти, обладающие властью; πρὸς Διὸς εἶναι Hom. находиться под защитой Зевса; ὀνομάζειν τινὰ σοφιστὴν εἶναι Plat. называть кого-л. софистом; εἰσὶ ἀλλήλοισι διάφοροι ἐόντες ἑωυτοῖσι Her. они находятся в состоянии постоянных распрей; οὐ σιωπήσας ἔσει; Soph. не замолчишь ли ты?; ἐμοὶ δέ κεν ἀσμένῳ εἴη Hom. мне было бы (это) приятно; ἦν αὐτῷ προσδεχομένῳ Thuc. (это) не было для него неожиданностью; εἴ σοι ἡδομένῳ ἐστίν Plat. если тебе это доставит удовольствие;
4 быть, значить, составлять, равняться: τοῦτ᾽ ἐστι Xen., Plat., Arst.; то-есть; τὸ εἴρειν λέγειν ἐστίν Plat. (слово) «εἴρειν» значит «говорить»; τὰ δὶς πέντε δέκα ἐστίν Xen. дважды пять - десять;
5 бывать, происходить, случаться, тж. обстоять: τί ἔστι(ν); Soph., Arph. и τοῦτο τί ἦν; Arph. что такое?, в чем дело?; τὰ ἐόντα τὰ τ᾽ ἐσσόμενα πρό τ᾽ ἐόντα Hom. настоящее, будущее и прошлое; ἔστι δ᾽ ὅπῃ νῦν ἔστι Aesch. что есть, то есть, т. е. свершилось, ничего не поделаешь; τί οὖν ἦν τοῦτο; Plat. как это случилось?; πρὸς ἑσπέραν ἦν Xen. дело было под вечер; τὸ ἔσται καὶ τὸ μέλλον Arst. будущее и то, что (лишь) может произойти; ὧδ᾽ ἔστω Hom. или ἔστω Plat., Arst., Plut.; пусть будет или допустим; βοὴ ἦν Thuc. раздался крик;
6 (с gen. characteristicus) быть или являться свойством, возможностью, обязанностью или долгом: οἰκονομου ἀγαθοῦ ἐστιν εὖ οικεῖν τὸν ἑαυτοῦ οἶκον Xen. хороший хозяин должен хорошо управлять своим домом: παντός ἐστι Dem. всякий в состоянии, каждый может; οὐκ ἦν πρὸς τοῦ Κύρου τρόπου Xen. (это) было не в характере Кира;
7 быть сложенным, состоять: ἡ κρηπίς ἐστι λίθων μεγάλων Her. основание сложено из больших камней; οἱ στέφανοι ῥόδων ἦσαν Dem. венки были сплетены из роз;
8 действительно быть, быть подлинным или истинным: τὸ ὄν тж. pl. филос. Plat., Arst.; истинно сущее, подлинное бытие; τὸ μὴ ὄν филос. Plat., Arst. не сущее, небытие; οὐ δοκεῖν, ἀλλ᾽ εἶναι Aesch. не казаться, а (действительно) быть; τῷ ὄντι Plat. в действительности, истинно, поистине; τὸν ἐόντα λέγειν λόγον и τῷ ἐόντι χρήσασθαι Her. говорить правду; ἔστι ταῦτα Plat. да, так оно и есть; τὰ ὄντα ἀπαγγέλλειν Thuc. сообщить о действительном положении вещей; ἀφαιρεῖσθαί τινα τὰ ὄντα Plut. отнять у кого-л. имущество;
9 относиться, касаться, быть причастным, принадлежать (ἄλλο ἐστί τὸ μέγεθος καὶ τὸ μεγέθει εἶναι Arst.): ἡ ἰατρικὴ περὶ τὰ νοσήματα ἐστί Plat. врачебное искусство занимается болезнями; εἶναιἀμφί и περί τι Xen., ἔν τινι Soph., Plat. или πρός τινι Arst. быть занятым или озабоченным чем-л.; εἶναι πρός τινος Thuc. и μετά τινος или σύν τινι Xen. быть на чьей-л. стороне, стоять за кого-л.; ὅσα ὕδατός ἐστι Arst. то, что имеет природу воды; οἱ παρὰ βασιλεῖ ὄντες Xen. приближенные царя; εἶ γὰρ τῶν φίλων Arph. ведь ты - из числа (моих) друзей; Φιλίππου εἶναι Dem. быть сторонником Филиппа; τέχνης ἐστίν Thuc. это - дело искусства; τῆς αὐτῆς γνώμης εἶναι Thuc. быть одного и того же мнения; τὸ κατὰ τοῦτον εἶναι Xen. что касается его; τὸ σύμπαν εἶναι Her. в целом, вообще; κατὰ Hom. и εἰς δύναμιν εἶναι Plat. в меру возможности; τὸ νῦν εἶναι Plat. в настоящий момент, пока;
10 происходить, вести свой род (πατρὸς ἐξ ἀγαθοῦ Hom.; ἀπό τινος Xen.): ἐκ Παιονίης εἶναι Hom. быть родом из Пеонии; ἐκ πατρός εἰμι Τελαμῶνος γεγώς Soph. я - сын Теламона; αἵματος ἀγαθοῖο ἔμ(μ)εναι Hom. быть знатного происхождения;
11 (часто с gen. generis) быть: ἦν ἐτῶν ὡς τριάκοντα Xen. было ему лет сорок; ἐπὶ ὀνόματός τινος εἶναι Dem. носить какое-л. имя;
12 преимущ. impers. (= ἔξεστι) быть возможным, бывать (иногда), случаться: ἔστι μὲν εὕδειν, ἔστι δὲ τερπομένοισιν ἀκούειν Hom. можно поспать, можно и поразвлечься беседой; εἰ τί που ἔστι Hom. если позволено; ἆρ᾽ ἔστιν ὥστε …; Soph. нельзя ли …?; οὐκ ἔστι τοὺς θανόντας εἰς φάος μολεῖν Eur. мертвые не воскресают; ἔστιν ἔνθα ἰσχυρῶς ὠφελοῦσι Xen. они могут тогда приносить большую пользу; οὐκ ἔστι ὅκως κοτὲ σοὺς δέξονται λόγους Her. невозможно, чтобы они приняли твое предложение; οὐκ ἔστιν ὅπως οὐκ ἐπιθήσεται ἡμῖν Xen. не может быть, чтобы (Артаксеркс) не напал на нас; οὐκ ἔστιν ὅπως ἐγὼ εἶπον Dem. я решительно нигде не сказал; οὐκ ἐσθ᾽ ὅπου Soph. ни в коем случае; οὐκ ἔσθ᾽ ὅπως οὐ Arph. во всяком случае, при всех обстоятельствах; πόλεις ἔστιν ὅτε ὅλας σῴζει Plat. бывает, что (изобретатель) спасает целые города;
13 быть подчиненным, подвластным (ἐπί и ὑπό τινι или ὑπό τινα Xen.): Τροία Ἀχαιῶν ἐστίν Aesch. Троя - во власти ахейцев; ἐπί σοι ἔσται Xen. (это) будет зависеть от тебя τὸ ἐπ᾽ ἐμοὶ εἶναι Thuc. насколько это зависит от меня.

Greek (Liddell-Scott)

εἰμὶ: (ὑπάρχω), Αἰολ. ἐμμί, Σαπφώ 2. 15, Θεόκρ. 20. 32· β΄ πρόσ. εἶ, Ἐπ. καὶ Ἰων. εἶς, Ἰλ. ΙΙ. 515 κ. ἀλλ., ὡσαύτως Ἐπ. καὶ Δωρ. ἐσσί· γ΄ πρόσ. ἐστί, Δωρ. ἐντὶ Θεόκρ. 1. 17, κτλ.· γ΄ δυϊκὸν ἐστὸν Θουκ. 3. 112· πληθ. α΄ ἐσμέν, Ἐπ. καὶ Ἰων. εἰμὲν (καὶ παρὰ Πινδ. Π. 3. 108), Δωρ. εἰμὲς Θεόκρ.· γ΄ πληι. εἰσὶ (-ίν), Ἐπ. ἔᾱσι (-ιν), Δωρ. ἐντὶ Πίνδ., Θεόκρ.: ― Προστακτ. ἴσθι, Ἐπ. καὶ Λυρ. ὡσαύτως ἐν μέσῳ τύπῳ ἔσσο, Ὅμ., Σαπφὼ 1. 28· γ΄ ἑνικ. ἔστω (ἤτω ἐν τῇ Καιν. Διαθ. καὶ μεταγεν. Ἐπιγραφ., Συλλ. Ἐπιγρ. 2664, κ. ἀλλ.· ἀλλ’ ἐν Πλάτ. Πολ. 361C ἀναγνωστέον ἴτω), Δωρ. εἴτω, Ἡρακλείδ. παρ’ Εὐστ. 1411. 21· γ΄ πληθ. ἔστωσαν, ἀλλ’ ἔστων Ὅμ. καὶ Ἀττ., ὄντων Πλάτ. Νόμ. 879Β, Δωρ. ἐόντων Συλλ. Ἐπιγρ. 1688. 31. ― Ὑποτακτ. ὦ, ᾖς, ᾖ, Ἐπ. ἔω, ἔῃς, ἔῃ (ὡσαύτως ἔῃσι και ἐν Ἰλ. Τ. 202, Ἡσ. Ἔργ. κ. Ἡμ. 292 ᾖσι), πλὴν τούτων εὕρηται παρ’ Ὁμήρῳ καὶ εἴω, εἴῃς, κτλ., συχνάκις συγχεόμενα πρὸς τὴν εὐκτ., ἴδε Ἰλ. Ι. 245, Ὀδ. Ο. 448· Δωρ. γ΄ πληθ. ὦντι, Συλλ. Ἐπιγρ. 1840. 3, κ. ἀλλ.· ἔωντι 2556. 14· ἴωνθι 1569. 46: ― Εὐκτ. εἴην, -ης, (εἴησθα Θέογν. 715), -η, ὡσαύτως ἔοις, οι, Ὅμ., πρβλ. Ἡρόδ. 7. 6· β΄ δυϊκὸν εἴτην ἀντὶ εἰήτην Πλάτ. Παρμ. 149Ε, κτλ.· α΄ πληθ. εἶμεν Εὐρ. Ἄλκ. 921, Πλάτ.· β΄ πληθ. εἶτε Ὀδ. Φ. 195, Εὐρ. Ἀποσπ. 781. 55 (Δινδ.)· γ΄ πληθ. εἴησαν, εἶεν Ὅμ., καὶ Ἀττ.· ἔα, σύνεαν = εἴη, συνεῖεν Ἐπιγρ. ἀρχ. ἐν τῇ Συλλ. Ἐπιγρ. 11: ― Ἀπαρ. εἶναι, Ἐπ. ἔμμεναι, ἔμμεν (ὡσαύτως παρὰ Πινδ., Σοφ. Ἀντ. 623), ἔμεναι, ἔμεν· Δωρ. εἰμὲν παρὰ Θουκ. 5. 77, 79· ἦμεν Συλλ. Ἐπιγρ. 2448. V. 17., 5774. 75· Μεγαρ. εἴμεναι παρ’ Ἀριστοφ. Ἀχ. 775· εἰῆναι ἐν ἐμμέτρῳ τινὶ Ἐπιγραφ. ἐν τῇ Συλλ. Ἐπιγρ. 3709: ― Μετοχ. ὤν, Ἐπ. ἐών, ἐοῦσα, ἐόν· Δωρ. θηλ. εὖσα Σαπφὼ καὶ Ἤριννα, ἔασσα, Τίμ. Λοκρ.· Δωρ. οὐδ. πληθ. εὖντα Θεόκρ. 2. 3, Δωρ. ἐν ὀνομ. εἲς Ἡρακλείδης παρ’ Εὐστ. 1756. 13, πληθ. ἔντες Πίνακες Ἡρακλεωτ. ἐν Συλλ. Ἐπιγρ. 5774. 104: ― Παρατ. ἦν, ἔον, παρὰ δὲ τοῖς παλαιοῖς Ἀττ. καὶ ἦ, κατὰ συναίρεσιν ἐκ τοῦ Ἰων. ἔα, παρ’ Ὁμήρ. ἐκτεταμένον ἦα (γ΄ ἑνικ. ἦεν, ἀείποτε μετὰ τοῦ ἐφελκυστικοῦ ν)· ἔην ὡς α΄ ἑνικ. μόνον ἐν Ἰλ. Λ. 762 (ἔνθα ἕταιροι ἔον), ἀλλὰ συχνάκις ὡς γ΄ ἑνικ., ἐνίοτε δὲ καὶ ἤην· β΄ ἑνικ. ἦσθα (ἦς μόνον παρὰ μεταγεν.), Ἐπ. ἔησθα· γ΄ ἑνικ. ἦν, Ἐπ. ἔην, ἤην, ἦεν (ἴδε ἀνωτ.), Δωρ. ἦς Θεόκρ.· γ΄ δυϊκ. ἤτην Ἡσ. Ἀσπ. 50, Εὐρ. Ἱππ. 387, Ἀριστοφ. Ἱππ. 982, Πλάτ., κτλ., ἢ ἤστην Πλάτ., κτλ.· γ΄ πληθ. ἦσαν, Ἰων καὶ ποιητ. ἔσαν (ἐν Ἡσ. Θ. 321, 825, ἦν δὲν εἶναι πληθ. ἀντὶ τοῦ ἦσαν, ἀλλ’ εἶναι μᾶλλον σχῆμα συντάξεως, ἴδε κατωτ. V)· μέσος τις τύπος ἤμην ἀπαντᾷ παρὰ μεταγεν., οἶον ἐν τῇ Κ. Δ., ὅπου δὲ ἀπαντᾷ παρὰ τοῖς δοκίμοις Ἀττ., πιθανῶς εἶναι σφάλμα τῶν ἀντιγραφέων, ὡς παρὰ Λυσ. 111. 17, Ξεν. Κύρ. 6. 1, 9, Συλλ. Ἐπιγρ. 1656, κ. ἀλλ.· β΄ πρόσ. ἦσο 3847i (Προσθῆκαι)· Ἐπ. γ΄ πληθ. εἴατο ἀντὶ ἦντο Ὀδ. Υ. 106· ἕτερος Ἰων. καὶ Ἐπ. τύπος εἶναι ἔσκον παρ’ Αἰσχύλ. ἐν Πέρσ. 656 (ἐν λυρ. χωρίοις): - Μέλλ. ἔσομαι, ἔσται, Ἐπ. ὡσαύτως ἔσσομαι, ἔσεται, ἔσσεται· Δωρ. β΄ καὶ γ΄ ἑνικ. ἐσσῇ, ἐσσεῖται (ὡς εἰ ἐκ τύπου ἐσσοῦμαι), Ἰλ. Β. 393., Ν. 317. Θεόκρ.· γ΄ πληθ. ἐσσοῦνται παρὰ Θουκ. 5. 77· ῥημ. ἐπίθ. ἐστέον (ἴδε συνεστέον): - ἅπαντες οἱ λοιποὶ χρόνοι παραλαμβάνονται ἐκ τοῦ γίγνομαι. Ὅρα Ἑλλ. Ρημ. Veitch ἐν. λ. - Ὁλόκληρος ὁ ἐνεστὼς τῆς ὁριστικῆς ἐγκλίνεται (πλὴν τοῦ β΄ ἑνικ. εἶ), ὁπότε τὸ εἰμὶ εἶναι ἁπλὼς συνδετικόν· ἀλλὰ τὸ γ΄ ἑνικ. γράφεται ἔστι ἔν τισιν ἐμφαντικαῖς φράσεσιν, οἷον, ἔστι μοι (ἔχω), ἔστιν ὅς, ἔστιν ὅτε, καὶ ἐν ἄλλαις ὁμοίαις, ὡς καὶ ὁπόταν εὑρίσκηται ἐν ἀρχῇ προτάσεως, ἐν ἐρωτήσεσιν ἢ ὅπου ἐπιτάσσεται ταῖς λέξεσιν οὐκ, μή, καί, εἰ, μέν, ὅτι, ὡς, ἀλλά, ἢ τοῦτ’. Ὡς ὑπαρκτικὸν ῥῆμα διατηρεῖ τὸν τόνον ἁπανταχοῦ. (Ἐκ √ΕΣ: πρὸς τοὺς τύπους εἰμὶ (ἐσμί), εἶς ἢ ἐσσί, ἐστί, πλ. ἐσμέν, ἐστέ, Δωρ. ἐντί, πρβλ. τοὺς Σανσκρ. τύπους asmi, asi, asti, πληθ. smas, stha, santi· τοὺς Λατ. sum (esum), es, est, sumus, estis, sunt· τοὺς Γοτθ. im, ist· τοὺς Λίθ. esmi, esti· τοὺς Σλαυ. jesmi, jesti, κλ.: πρβλ. M. Müller ἐν Oxf. Essays 1856 σ. 12). Σημασία, εἶμαι. Α. εἰμί, ὑπάρχω, ὡς τὸ κατ’ ἐξοχὴν ὑπαρκτικὸν ῥῆμα. 1) ἐπὶ προσώπων, οὐκ ἔσθ’ οὗτος ἀνήρ, οὐδ’ ἔσσεται Ὀδ. Π. 437· ἔτ’ εἰσί, εἰσέτι ὑπάρχουσιν Ο. 432, πρβλ. Σοφ. Φ. 445, κτλ.· τεθνηῶτος..., μηδ’ ἔτ’ ἐόντος Ὀδ. Α. 287· οὐκέτ’ ἔστι, δὲν ὑπάρχει πλέον, Valck. ἐν Εὐρ. Ἱππ. 1162· οὐ δὴν ἦν, δὲν ἔζησε πολύ, Ἰλ. Ζ. 131· ὁ οὐκ ὤν, οἱ οὐκ ὄντες, ἐπὶ τῶν μὴ ὑπαρχόντων πλέον, Θουκ. 2. 44, 45· θεοὶ αἰὲν ἐόντες Ἰλ. Α. 290· ἐσσόμενοι, οἱ μεταγενέστεροι, Β. 119· κἀγὼ γὰρ ἦν ποτ’, ἀλλὰ νῦν οὐκ εἴμ’ ἔτι Εὐρ. Ἑκ. 284· ὡς ἂν εἶεν ἄνθρωποι, ὅπως ὑπάρχωσιν ἄνθρωποι, Πλάτ. Συμπ. 190C· ζώντων καὶ ὄντων Ἀθηναίων Δημ. 248, 25, πρβλ. 953. 16: - οὕτω καὶ ἐπὶ πόλεων, κλ. ὄλωλεν, οὐδ’ ἔτ’ ἔστι Τροία (πρβλ. Troja fuit), Εὐρ. Τρῳ. 1292, πρβλ. Ἡρακλ. 491· ἂν ᾖ τὸ στράτευμα, ἂν ὑπάρχῃ, Δημ. 93· ἐν τέλ. 2) εἶμαι ἔν τινι τόπῳ, ἐν τῇ Ἀττικῇ Θουκ. 2. 47, κτλ. ΙΙ. ἐπὶ πραγμάτων, εἶμαι, ὑπάρχω, εἰ ἔστιν ἀληθέως ἡ τράπεζα Ἡρόδ. 3. 17, κτλ.· ἐν ἀντιθέσει πρὸς τὸ γίγνομαι (fio), Πλάτ. Θεαίτ. 152D, κτλ. 2) ἐπὶ περιστάσεων, συμβεβηκότων κτλ., τά τ’ ἐόντα, τά τ’ ἐσσόμενα, πρό τ’ ἐόντα Ἰλ. Α. 70· ἐσβολὴ ἔσται, θὰ γείνῃ εἰσβολή, Θουκ. 2. 13, κτλ.· τῆς προδοσίας οὔσης, ὑπαρχούσης τῆς προδοσίας καὶ ἐνεργούσης, 4. 103· ἕως ἂν ὁ πόλεμος ᾖ, ἐφ’ ὅσον διαρκεῖ 1. 58· αἱ σπονδαὶ ἐνιαυτὸν ἔσονται 4. 118· τί ἔστιν; τί εἶναι; τί συμβαίνει; Ἀριστοφ. Θεσμ. 193· τί οὖν ἦν τοῦτο; πῶς συνέβη λοιπὸν τοῦτο; Πλάτ. Φαίδων 58Α· συχνάκις ἐπαναλαμβάνεται μετ’ ἀναφορικοῦ πρὸς ἀποφυγὴν θετικῆς διαβεβαιώσεως, ἔστι δ’ ὄπῃ νῦν ἔστι, τὰ πράγματα ἔχουσιν ὡς ἔχουσι, κακῶς δηλονότι, Αἰσχύλ. Ἀγ. 67, Blomf. ΙΙΙ. εἶμαι, ἀντίθ. τῷ φαίνομαι ὅτι εἶμαι, ὡς τὸ esse πρὸς τὸ videri, διπλάσιος... ἢ ἐστί, δὶς τόσος ὅσος πράγματι εἶναι, Θουκ. 1. 10· αὐτὸ ὃ ἐστί, τὸ πράγματι ὑπάρχον, Πλάτ. Συμπ. 211C, πρβλ. Φαίδωνα 75Β· συχνάκις κατὰ μετοχ., τὸν ἐόντα λέγειν λόγον, τὸν ἀληθῆ λόγον, τὸ ἀληθές, Ἡρόδ. 1. 95, 116· τῷ ἐόντι χρήσασθαι, λέγειν τὸ ἀληθές, αὐτόθι 30· τὰ ὄντα ἀπαγγέλλειν Θουκ. 7. 8, κτλ.· (ἀλλὰ τὰ ὄντα ὡσαύτως = ἡ οὐσία, δηλ. τὰ ὑπάρχοντα, Πλάτ. Γοργ. 511Α, κτλ.)· τὸ ὄν, τὸ πράγματι ὑπάρχον, ὁ αὐτ. Φαίδων 65C, κτλ.· ἐν τῷ ὄντι, Λατ. in rerum natura, ὁ αὐτ. Θεαίτ. 176Ε· τῷ ὄντι, Λατ. revera, πράγματι, τῇ ἀληθείᾳ, ὄντως, ὁ αὐτ. Πρωτ. 328D, κτλ.· (ὡσαύτως χρησιμεύει ὅπως ἐφαρμοσθῇ εἴς τινα περίστασιν ῥητὸν ἀλλαχόθεν εἰλημμένον, τῷ ὄντι κλαυσίγελως, πράγματι κλαυσίγ. (ἐκ τῆς Ἰλ. Ζ. 484), Ξεν. Ἑλλ. 7. 2, 9, πρβλ. Stallb. Φαίδωνα 60D)· κατὰ τὸ ἐόν, συμφώνως πρὸς τὸ πραγματικόν, ὀρθῶς, Ἡρόδ. 1. 97. IV. ἑπομένου ἀναφορικοῦ, οὐκ ἔστιν ὅς ἢ ὅστις, οὐδείς, οὐκ ἔσθ’ ὅς... ἀπαλάλκοι Ἰλ. Χ. 348· οὐκ ἔστιν οὐδεὶς ὅς Εὐρ. Ἠλ. 903· - οὐκ ἔστιν ὅτῳ = οὐδενί, Αἰσχύλ. Πρ. 291, πρβλ. 989· - συχνάκις κατὰ πληθ., εἰσὶν οἵ, Λατ. sunt qui, κείμενον ἀκριβῶς ὡς τὸ ἕνιοι, Θουκ. 6. 88., 7. 44, Πλάτ., κτλ.· (εἰσί τινες οἵ.., Θουκ. 3. 24)· ἔστιν ἅ Θουκ. 1. 12, 65., 2. 67, κτλ.· οὕτω καὶ τὸ ἑνικ. ῥῆμα εἶναι ἐν χρήσει ἔτι καὶ μετ’ ἀρσεν. ἢ θηλ. πληθ., ἔστιν οἵ, ἀντὶ εἰσὶν οἵ, Ἡρόδ. 7. 187, Θουκ. κτλ.· ἔστιν ἀφ’ ὧν ὁ αὐτ. 8. 65· ἔστι παρ’ οἷς, ἔστιν ἐν οἷς 1. 23., 5. 25: - ἐπὶ ἐρωτήσεων εἶναι ἐν χρήσει ἡ ἀντωνυμία ὅστις· ἔστιν ἥν τινα δόξαν... ἀπεκρίνατο; Πλάτ. Μένων 85Β: - οὕτω καὶ μετ’ ἀναφορικῶν μορίων, ἔστιν ἔνθα, Λατ. est ubi, alicubi, Ξεν. Κύρ. 7. 4, 15, κτλ.· ἔστιν ὅπῃ, ἔσθ’ ὅπου, κἄπου ἢ κἄπως, Πλάτ. Πρωτ. 331D, Αἰσχύλ. Εὐμ. 516, Σοφ. Ο. Τ. 488, κτλ.· ἔστιν ὁπόθεν, ἔκ τινος μέρους, Πλάτ. Φίλ. 35Α· ἔστιν ὅπως, κατά τινα τρόπον. Πινδ. Ἀποσπάσ. 33, Πλάτ., κτλ.· οὔ τοι μὰ τὴν γῆν ἔσθ’ ὅπως οὐκ ἀποθανεῖ, δὲν ὑπάρχει τρόπος νὰ γλυτώσῃς τὸν θάνατον, Ἀριστοφ. Εἰρ. 188· ἔστιν ὡς Πλάτ. Θεαίτ. 208D, κτλ.· ἔστιν ὅτε, ἔσθ’ ὅτε, ἐνίοτε, Πινδ. Ἀποσπ. 172. 2, Σοφ., κτλ. V. τὸ ἦν εὕρηται ἐνίοτε μετὰ πληθ. ἀρσ. καὶ θηλ., ἀλλὰ σχεδὸν μόνον ἐν ἀρχῇ περιόδου, τῆς δ’ ἦν τρεῖς κεφαλαὶ Ἡσ. Θ. 321· ἦν δ’ ἐρωδιοί τε πολλοὶ Ἐπίχ. 49 Ahr., πρβλ. 30. 31, 38· ὡσαύτως παρ’ Ἀττ., ἦν δ’ ἀμφίπλεκτοι κλίμακες Σοφ. Τρ. 520· ἐνῆν... ὑφαὶ Εὐρ. Ἴων. 1146· τὸ ἔστι σπανιώτερον εὕρηται ἐπὶ τοιαύτης συντάξεως, ἔστι δὲ μεταξὺ... ἑπτὰ στάδιοι Ἡρόδ. 1. 26, πρβλ. 7. 34, Πλάτ. Πολ. 463Α· οὕτω καὶ μετὰ ὀνομάτων δυϊκοῦ ἀριθμοῦ, Ἀριστοφ. Σφ. 58, Πλάτ. Γοργ. 500D· πρβλ. γίγνομαι ΙΙ. 4. VI. ἔστι, ἀπρόσ. μετ’ ἀπαρ., ὡς τὸ πάρεστι, εἶναι δυνατόν, ἔστι γὰρ ἀμφοτέροισιν ὀνείδεα μυθήσασθαι Ἰλ. Υ. 246· ἔστι μὲν εὕδειν, ἔστι δὲ τερπομένοισιν ἀκούειν Ὀδ. Ν. 392· εἴ τί που ἔστι (ἐνν. πιθέσθαι) Δ. 193· τοιάδε... ἔστιν ἀκοῦσαι Αἰσχύλ. Πρ. 1055· ἔστι τεκμήρια ὁρᾶν Ξεν. Αν. 3. 2, 13· ἀλλὰ συνηθέστερον οὕτως ἐν ἀρνητικαῖς προτάσεσι, Ἰλ. Ζ. 267., Ν. 786., Τ. 225. κτλ.· σπανίως εὑρίσκεται μετὰ τοῦ ὥστε πρὸ ἀπαρεμ., ἆρ’ ἔστιν ὥστε κἀγγύθεν λαβεῖν...; Σοφ. Φ. 656: - μετ’ αἰτιατ. καὶ ἀπαρ., εἴη με τοῖς ἀγαθοῖς ὁμιλεῖν Πινδ. Π. 2. 173· ἔστιν ἐκπεσεῖν ἀρχῆς Δία Αἰσχύλ. Πρ. 727: - ἐνίοτε δὲ οὐχὶ ἀπροσώπως ἐν ταύτῃ τῇ σημασίᾳ, θάλασσα δ’ οὐκέτ’ ἦν ἰδεῖν ὁ αὐτ. Πέρσ. 419. Β. εἰμί, ὡς συνδετικόν, συνδέον τὸ κατηγορούμενον μετὰ τοῦ ὑποκειμένου ἀμφοτέρων τιθεμένων ἐν τῇ αὐτῇ πτώσει: - αὕτη εἶναι ἡ κοινοτάτη τοῦ ῥήματος χρῆσις: - ἐνίοτε ἡ ἁπλουστέρα σημασία τοῦ εἶναι μεταπίπτει εἰς τὴν τοῦ σημαίνειν, ἰσοδυναμεῖν, οἷον τὸ γὰρ εἴρειν λέγειν ἐστὶν Πλάτ. Κρατ. 398D, πρβλ. Θεαίτ. 163Α, κτλ.· ἰδίως ἐν τῇ φράσει, τοῦτ’ ἔστι, hoc est· ὅπερ ἐστὶ Πλουτ. Ποπλ. 17, κτλ.· οὕτω μετ’ ἀριθμητικῶν, τὰ δὶς πέντε δέκα ἐστὶν κτλ.: - ὡσαύτως εἶναί τι, ἔχειν ἀξίαν τινά, ἔχειν σημασίαν τινὰ ἢ σπουδαιότητα, ἴδε ἐν λ. δοκέω ΙΙ. 5· οὐδὲν εἶναι Πλάτ. Πολ. 556D, κτλ. 2) ἐνίοτε τὸ εἶναι μετὰ τῆς μετοχῆς ὑπέχει τὴν χώραν τοῦ παρεμφατικοῦ ῥήματος ἐξ οὗ ἡ μετοχὴ (τὸ καλούμενον σχῆμα Χαλκιδικόν), ὡς ἅπαξ παρ’ Ὁμήρῳ μετὰ τῆς μετοχ. τοῦ πρκμ., τετληότες εἰμέν, ἀντὶ τετλήκαμεν, Ἰλ. Ε. 873· οὕτως, ἦν τεθνηκώς, ἀντὶ ἐτεθνήκει, Αἰσχύλ. Ἀγ. 869· ἔσται δεδορκὼς αὐτόθι 1179· εἰμὶ γεγὼς Σοφ. Αἴ. 1299· πεφυκός ἐστι Ἀριστοφ. Ὄρν. 1473· δεδρακότες εἰσὶν Θουκ. 3. 68, κτλ.· - ὡσαύτως μετὰ μετοχ. ἀορ., ἅπαξ παρ’ Ὁμ., βλήμενος ἦν Ἰλ. Δ. 211· οὕτω, προδείσας εἰμί, σιωπήσας ἔσει Σοφ. Ο. Τ. 90, 1146, πρβλ. Αἰσχύλ. Ἱκ. 460· κατακανόντες ἔσεσθε Ξεν. Ἀν. 7. 6, 36· (ἀλλὰ μετὰ μετοχ. ἀορ. συνηθέστερον εἶναι τὸ ἔχω): - μετὰ μετοχ. ἐνεστ., ἦν προκείμενον Αἰσχύλ. Πέρσ. 371· τί δ’ ἔστ’ ἐκείνης ὑμὶν ἐς φόβον φέρον; Σοφ. Ο. Τ. 991, πρβλ. 274, 708· λέγων ἐστί τις Εὐρ. Ἑκ. 1179· ἦν τίς σ’ ὑβρίζων ὁ αὐτ. Ἡρ. Μαιν. 313· προσέτι, εἰσὶ ἐόντες Ἡρόδ. 3. 49· ἐστὶ ἐοῦσα αὐτόθι 108: - ἂν δὲ προστεθῇ τὸ ἄρθρον εἰς τὴν μετοχήν, αὕτη καθίσταται ἐμφατική, Κᾶρές εἰσιν οἱ καταδέξαντες, οἱ καταδείξαντες αὐτὴν ἦσαν Κᾶρες, Ἡρόδ. 1. 171· αὐτὸς ἦν ὁ μαρτυρῶν Αἰσχύλ. Εὐμ. 798· δόλος ἦν ὁ φράσας Σοφ. Ἠλ. 197. 3) ἡ μετοχ. ὢν συνάπτεται πολλάκις μετ’ ὀνόματος πρὸς ἔκφρασιν ποιότητος ἢ καταστάσεως, τροποποιούσης τὸ ῥῆμα, τοιοῦτος ὤν, Ἀθηναῖοι ὄντες, κτλ. Γ. Τὸ εἶναι συχνάκις τροποποιεῖται κατὰ τὴν σημασίαν τῇ προσθήκῃ ἐπιρρημάτων ἢ πτώσεων, ὀνομάτων μετὰ προθέσεων ἢ ἄνευ τούτων. Ι. τὸ εἶναι μετ’ ἐπιρρημάτων, ἔνθα τὸ ἐπίρρ. πολλάκις παριστᾷ ἁπλῶς ὄνομα καὶ κεῖται ὡς κατηγορούμενον, ἅλις δέ οἱ ἦσαν ἄρουραι Ἰλ. Ξ. 122, κτλ.· ἀκέων, ἀκὴν εἶναι Δ. 22, Ὀδ. Β. 82· σῖγα πᾶς ἔστω λεὼς Εὐρ. Ἑκ. 532· διαγνῶναι χαλεπῶς ἦν ἄνδρα ἕκαστον Ἰλ. Η. 424· ἀσφαλέως ἡ κομιδὴ ἔσται Ἡρόδ. 4. 134· ἐγγύς, πόρρω εἶναι Θουκ. 6. 88, κτλ.· διαφερόντως εἶναι Πλάτ. Νόμ. 192C (ἂν καὶ μετὰ τοιούτων ἐπιρρ. συνηθέστερον εἶναι τὸ ῥῆμα ἔχω)· - συχνάκις ἀπροσ. μετὰ λέξεων δηλουσῶν καλὴν ἢ κακὴν τύχην, Κουρήτεσσι κακῶς ἦν Ἰλ. Ι. 551, πρβλ. Εὐρ. Μήδ. 89, Ἀριστοφ. Πλ. 1188, κτλ.· ἠδέως ἂν αὐτοῖς εἴη Δημ. 1354. 23. ΙΙ. μετὰ πτώσεων ὀνομάτων: α) μετὰ γενικῆς πρὸς δήλωσιν καταγωγῆς, πατρὸς δ’ εἴμ’ ἀγαθοῖο Ἰλ. Φ. 109· αἵματος εἶς ἀγαθοῖο Ὀδ. Δ. 611, πρβλ. Ἡρόδ. 3. 71, Θουκ. 2. 71, κτλ.· - οὐδεμία ἀνάγκη νὰ ὑπονοηθῇ ἡ λέξις παῖς (ὡς ἐν Ὀδ. Ι. 519, τοῦ γὰρ ἐγὼ παῖς εἰμί), διότι ἔχομεν παρομοίας χρήσεις μετὰ προθ., ἀπὸ ἢ ἔκ τινος, ἴδε κατωτ. IV. β) πρὸς δήλωσιν τῆς ὕλης, ἐξ ἧς ἐγένετό τι, ἡ κρηπίς ἐστι μεγάλων λίθων, ἐκ μεγάλων λίθων, Ἡρόδ. 1. 93· τῆς πόλιος ἐούσης δύο φαρσέων αὐτόθι 186· τοιούτων ἔργων ἐστὶ ἡ τυραννίς, ἐκ τοιούτων ἔργων.., αὐτόθι 5. 92, κτλ. γ) πρὸς δήλωσιν τῆς τάξεως ἢ τοῦ εἴδους, εἰς ὃ πρόσωπόν τι ἢ πρᾶγμα ἀνήκει (γεν. διαιρετική), εἶ γὰρ τῶν φίλων, εἶσαι εἷς ἐκ τῶν φίλων, Ἀριστοφ. Πλ. 345· ἐτύγχανε βουλῆς ὢν Θουκ. 3. 70· ὅσοι ἦσαν τῶν προτέρων στρατιωτῶν ὁ αὐτ. 7 48· ἔστι τῶ αἰσχρῶν, ἀνήκει εἰς τὴν τάξιν τῶν αἰσχρῶν πραγμάτων, δηλ. εἶναι αἰσχρόν, Δημ. 18. 13. δ) πρὸς δήλωσιν ὅτι πρᾶγμά τι εἶναι κτῆμά τινος, Τροίαν Ἀχαιῶν οὖσαν Αἰσχύλ. Ἀγ. 269· τὸ πεδίον ἦν μέν κοτε Χορασμίων Ἡρόδ. 3. 117, κτλ.· - ἐντεῦθεν δηλοῖ τὸ ἀνήκειν εἰς τὴν μερίδα τινός, ἦσαν... τινὲς μὲν Φιλίππου, τινὲς δὲ τοῦ βελτίστου Δημ. 125. 8, πρβλ. 982. 3· ἐξαρτῶμαι ἔκ τινος, Σοφ. Ἀντ. 737, κτλ.· τὸ ἐξαρτᾶσθαι ἐκ τῆς θελήσεώς τινος, ὑποκεῖσθαι εἰς τὴν ἐξουσίαν καὶ αὐθαιρεσίαν τινός, ἔστι τοῦ λέγοντος, ἢν φόβους λέγῃ ὁ αὐτ. Ο. Τ. 917. ε) πρὸς δήλωσιν τοῦ καθήκοντός τινος, τοῦ ἔργου, τῆς φύσεως, τῆς ἕξεως καὶ τῶν ὁμοίων, οὔτοι γυναικός ἐστι, δὲν εἶναι ἴδιον γυναικός, Αἰσχύλ. Ἀγ. 940· ἄρχοντός ἐστι τῶν ἀρχομένων ἐπιμελεῖσθαι, εἶναι καθῆκον τοῦ ἄρχοντος νά..., Ξεν. Κύρ. 2. 1, 11· τὸ δὲ ναυτικὸν τέχνης ἐστίν, ἀπαιτεῖ τέχνην, Θουκ. 1. 142, κτλ.· - ἐνίοτε τοῦτο ἐκφράζεται τῇ προσθήκῃ τῆς προθέσεως πρός, ἴδε κατωτ. IV. ΙΙΙ. μετὰ δοτ., ἔστι μοι, Λατ. est mihi, ἔχω, συχνὸν παρ’ Ὁμ. κλ. 2) μετὰ δύο δοτικῶν, σφίσι τε καὶ Ἀθηναίοισι εἶναι οὐδὲν πρῆγμα, ὅτι αὐτοὶ καὶ οἱ Ἀθηναῖοι δὲν ἔχουσιν ἀναμεταξύ των τίποτε, Ἡρόδ. 5. 84· μηδὲν εἶναι σοὶ καὶ Φιλίππῳ πρᾶγμα Δημ. 320. 7· συντομώτερον, σοί τε καὶ τούτοισι πρήγμασι τί ἐστι; Ἡρόδ. 5. 33· τί τῷ νόμῳ καὶ τῇ βασάνῳ; Δημ. 855. 6· τί ἐμοὶ καὶ σοί; Λατ. quid tecum est mihi? κτλ.· οὕτω προσέτι, ἐμοὶ οὐδέν ἐστι πρὸς τοὺς τοιούτους Ἰσοκρ. 43Β. 3) μετὰ τοῦ ἄσμενος, βουλόμενος, κλπ. κατὰ δοτικήν, ἐμοὶ δέ κεν ἀσμένῳ εἴη, «ἐμοὶ δ’ ἂν διὰ χαρίτων γένοιτο» (Θ. Γαζῆς), Ἰλ. Ξ. 108· οὕτω παρ’ Ἀττ., οὐκ ἂν σφίσι βουλομένοις εἶναι... τὸν στρατὸν ἰέναι Θουκ. 7. 35, κτλ.· καὶ τῷ μὲν Νικίᾳ προσδεχομένῳ ἦν τὰ παρὰ τῶν Ἐγεσταίων ὁ αὐτ. 6. 46· θέλοντι κἀμοὶ τοῦτ’ ἂν ἦν Σοφ. Ο. Τ. 1356· ἡδομένῳ Πλάτ. Λάχ. 187C· - καὶ κατὰ μίμησιν ἐν τῇ Λατινικῇ, quibus bellum volentibus erit, Τάκιτ. Agr. 18, πρβλ. Σαλλούστ. Jug. 4. IV. μετὰ προθ., εἶναι ἀπό τινος = εἶναί τινος (ἀνωτ. ΙΙ. 1. α), Ξεν. Ἀπομν. 1. 6, 9, Πλάτ., κλ.· προσέτι, εἶναι ἔκ τινος Ἰλ. Φ. 154, Ω. 397, κτλ.· - ἀλλ’ εἶναι ἀπ’ οἴκου, εἶναι μακρὰν τῆς πατρίδος..., Θουκ. 1. 99. 2) εἶναι ἔκ τινος, ἴδε ἀνωτ. IV. 1· ἐξ ἀνάγκης ἐστὶ Πλάτ. Σοφ. 256. 3) εἶναι ἐν..., εὑρίσκεσθαι ἔν τινι καταστάσει, ἐν εὐπαθίῃσι Ἡρόδ. 1. 22· ἐν ἀθυμίᾳ, ἐν ἐλπίδι, ἐν ἡδονῇ, ἐν δεινοῖς, κτλ., Θουκ. 6. 46, κτλ.· εἶναι ἐν ἀξιώματι ὁ αὐτ. 1. 130· οἱ ἐν τέλεϊ ἐόντες, οἱ ἄρχοντες, Ἡρόδ. 3. 18, κτλ.· - ἀλλ’ εἶναι ἐν τέχνῃ, ἐν φιλοσοφίᾳ, ἀσχολεῖσθαι εἰς..., Σοφ. Ο. Τ. 562, Πλάτ. β) ἐν σοί ἐστι, ἀπὸ σοῦ ἐξαρτᾶται, «εἶναι ’ς τὸ χέρι σου», Ἡρόδ. 6. 109. Σοφ. Φ. 963· ἐν σοὶ γὰρ ἐσμὲν ὁ αὐτ. Ο. Τ. 314· οὕτω καί, ἐπί τινι ὁ αὐτ. Φ. 1003, Ξεν. Κύρ. 1. 6, 2, κτλ. 4) εἶναι διά..., παραπλησίον τῷ εἶναι ἐν..., εἶναι διὰ φόβου = φοβεῖσθαι, Θουκ. 6. 34· εἶναι δι’ ὄχλου = ὀχληρὸν εἶναι, ὁ αὐτ. 1. 73· εἶναι διὰ μόχθων Ξεν. Κύρ. 1. 6, 25· εἶναι δι’ αἰτίας = αἰτιᾶσθαι, Διον. Ἁλ. 1. 70. 5) εἶναι ἐφ’ ἑαυτοῦ, εἶναι μόνον, Δημ. 776. 21· εἶναι ἐπὶ ὀνόματος, ἔχειν ὄνομα, ὁ αὐτ. 1000. 21· - εἶναι ἐπὶ τοῖς πράγμασιν ὁ αὐτ. 21. 19· ἴδε ἀνωτ. IV. 3· - εἶναι ἐπί τινα, εἶναι ἐναντίον τινός, ὁ αὐτ. 73. 27· εἶναι πλέον ἢ ἐφ’ ἑξήκοντα στάδια Ξεν. Ἀν. 4. 6, 11· - εἶναι ἐπί τινι, ἴδε ἀνωτ. 3. β. 6) εἶναι πρός τινος, ὑπέρ τινος, Θουκ. 4. 10, 29, κτλ.· ἴδιόν τινος, οὐ γὰρ ἦν πρὸς τοῦ Κύρου τρόπου ἔχοντα μὴ ἀποδιδόναι Ξεν. Ἀν. 1. 2, 11, κτλ.· οὕτως, εἶναι μετά τινος, σύν τινι Θουκ., κλ.· - εἶναι πρός τινι, ἀσχολεῖσθαι εἴς τι, Φιλόστρ. 213· οὕτως, εἶναι πρός τι Πολύβ. 1. 26, 3, πρβλ. Τέλητα παρὰ Στοβ. 10· εἶναι περί τι Ξεν. Ἀν. 3. 5, 7, κτλ. 7) εἶναι παρά τινι ἢ τινα = παρεῖναι, Ξεν. Κύρ. 6. 2, 15, Ἡρόδ. 8. 140. 8) εἶναι ὑπό τινα ἢ τινι, ὑποκεῖσθαί τινι, Ξεν. Ἑλλ. 5. 2, 17., 6. 2, 4. Δ. Τὸ ἐστὶ συχνάκις παραλείπεται, τὸ πλεῖστον ἐν τῷ ἐνεστῶτι ὁριστ. πρό τινων κατηγορουμένων, οἷον, ἀνάγκη, ἄξιον, δυνατόν, εἰκός, ἕτοιμον, οἷόν τε, ῥᾴδιον, χρεών, κτλ., καὶ μετὰ τὰ οὐδέτερα ῥηματικὰ εἰς -τέος, ὡς καὶ ἔν τισι φράσεσιν, ὡς θαυμαστὸν ὅσον. Ἡ παράλειψις αὐτοῦ ἐν ἄλλοις προσώποις καὶ ἑτέραις ἐγκλίσεσι δὲν εἶναι συνήθης· τὸ εἰμὶ παραλείπεται ἐν Σοφ. Ο. Τ. 92, Αἴ. 813· τὸ ἐσμὲν ἐν Ἀντ. 634· τὸ εἰσὶ ἐν Ο. Τ. 499· ἡ ὑποτακτ. ᾖ ἐν Ἰλ. Ξ. 376, ἐν Εὐρ. Ἱππ. 659, ἐν Ἀντιφῶντι 133. 14. Ε. Τὸ ἀπαρέμφατο ἐνίοτε φαίνεται ὡσεὶ πλεονάζον. 1) ἐν φράσεσιν ἔνθα ὑπονοεῖται ἡ θέλησις ἢ ἡ δύναμις τοῦ νὰ πράξῃ τίς τι, ἑκὼν εἶναι (ἴδε ἐν λ. ἑκών)· τὸ ἐπ’ ἐκείνοις εἶναι, ὅσον ἐξαρτᾶται ἐξ ἐκείνων, quantum in illis esset, Θουκ. 8. 48· τὸ ἐπὶ σφᾶς εἶναι ὁ αὐτ. 4. 28· τὸ κατὰ τοῦτον εἶναι Ξεν. Ἀν. 1. 6, 9· τὸ σύμπαν εἶναι Ἡρόδ. 7. 143· τὸ τήμερον, τὸ νῦν εἶναι Πλάτ. Κρατ. 396D, κτλ. ΙΙ. κατόπιν ῥημάτων ἐχόντων τὴν ἔννοιαν τοῦ καλεῖν, ὀνομάζειν, ἐκλέγειν, ἴδε καλέω ΙΙ. 3. 6, ὀνομάζω ΙΙ. 2· σύμμαχόν μιν εἵλοντο εἶναι Ἡρόδ. 8. 134. Ζ. ὁ παρατατ. ἦν εὕρηται ἐνίοτε ἐκεῖ ἔνθα ἄλλαι γλῶσσαι ἔχουσι τὸν ἐνεστῶτα. 1) μετὰ τὸ ἄρα πρὸς δήλωσιν πράγματος ὑπάρχοντος νῦν καὶ διατελέσαντος ἀεὶ ἀμεταβλήτου, δέρμα δὲ ἀνθρώπου... ἦν ἄρα σχεδὸν δερμάτων λαμπρότατον, φαίνεται ἄρα ὅτι εἶναι..., Ἡρόδ. 4. 64· Κύπρις οὐκ ἄρ’ ἦν θεὸς Εὐρ. Ἱππ. 359· ὡς ἄρ’ ἦσθ’ ἐμὸς πατὴρ ὀρθῶς αὐτόθι 1169· ἦ πολύμοχθον ἄρ’ ἦν γένος... ἀμερίων ὁ αὐτ. Ι. Α. 1330· ἦ στωμύλος ἦσθα Θεόκρ. 5. 79· - ὡσαύτως ὅταν ἀναφέρηταί τι εἰς σκέψιν παρελθοῦσαν, τοῦτο τί ἦν; τί εἶναι τοῦτο; Ἀριστοφ. Ἀχ. 157, πρβλ. Πλάτ. Κρατ. 387C: - οὕτω. 2) Περὶ τῆς Ἀριστοτελικῆς φράσεως, τὸ τί ἦν εἶναι, τῇ κειμένῃ πρὸς δήλωσιν τῆς οὐσιώδους φύσεως πράγματός τινος (κατὰ λέξιν, ἡ ἐρώτησις τί ἐστιν εἶναι, Λατ. quid sit esse), ἔνθα τὸ ἦν φαίνεται ὅτι συνήθως ἐπέχει τόπον τοῦ ἐστί, ἴδε Trendelenb εἰς Ἀριστ. π. ψυχ. 1. 1, 2, Bonitz Μετὰ τὰ Φυσ. 6. 4. σ. 302 κἑξ. Waitz Ὄργ. 2. σ. 399.

Middle Liddell

[The whole of the pres. ind. (except 2nd sg. εἶ) may be enclitic when εἰμί is the Copula; but the 3rd sg. is written ἔστι in certain cases of emphasis, e. g. ἔστι μοι, I have: when used as Verb Subst., it retains the accent in all persons.]
A. as Substantive Verb, to be, to exist, οὐκ ἔσθ' οὗτος ἀνήρ, οὐδ' ἔσσεται Od.; τεθνηῶτος, μηδ' ἔτ' ἐόντος Od.; οὐκέτ' ἔστι he is no more, Eur.; θεοὶ αἰὲν ἐόντες Il.; ἐσσόμενοι posterity, Il.; ζώντων καὶ ὄντων Ἀθηναίων Dem.:—so of cities, etc., ὄλωλεν, οὐδ' ἔτ' ἔστι Τροία (cf. Troja fuit), Eur.
II. of things, to be, exist, εἰ ἔστιν ἀληθέως [ἡ τράπεζα Hdt.; ἕως ἂν ὁ πόλεμος ἦι so long as it last, Thuc.
III. to be, opp. to appearing to be, as esse to videri, τὸν ἐόντα λόγον the true story, Hdt.; τὰ ὄντα ἀπαγγέλλειν Thuc.; τῶι ὄντι, Lat. revera, in reality, in fact, Plat.
IV. foll. by the Relative, οὐκ ἔστιν ὅς, no one, Il., etc.; εἰσὶν οἵ, Lat. sunt qui, Thuc., etc.; ἐστὶν ἅ some things, Thuc.; also ἔστιν οἵ, for εἰσὶν οἵ, Hdt., etc.:—so withrelat. Particles, ἔστιν ἔνθα, Lat. est ubi, Xen., etc.; ἔστιν ὅπη, ἔσθ' ὅπου, somewhere, or somehow, Plat., etc.; ἔστιν ὅπως in some manner, Hdt., etc.; ἔστιν ὅτε, ἔσθ' ὅτε, sometimes, Soph., etc.
V. ἔστι impers., c. inf., like πάρεστι, it is possible, Hom., Attic
B. to be, Copula connecting predicate with subject, both being in the same case, Hom., etc.
2. sometimes εἶναι with Part. represents finite Verb, ἦν τεθνηκώς, for ἐτεθνήκει, Aesch.; πεφυκός ἐστι = πέφυκε, Ar.
II. the Inf. is redundant in some phrases, ἑκὼν εἶναι (v. ἑκών II); τὸ ἐπ' ἐκείνοις εἶναι quantum in illis esset, Thuc.; τὸ σύμπαν εἶναι Hdt.; τὸ νῦν εἶναι Plat., etc.

Frisk Etymology German

εἰμί: {eimí}
Forms: Inf. εἶναι (ion. att.), dor. ἠμί, Inf. ἤμεν, äol. ἔμμι, Inf. ἔμμεν, -αι nur Präsensstamm (mit Futurum)
Grammar: v.
Meaning: sein.
Composita: Oft mit Präfix: ἄπ-, ἔν-, ἔξ- (ἔξεστι), ἔπ-, πάρ-, σύν- usw.
Derivative: Ableitung ἐστώ f. (zu ἐστί) = οὐσία (zu ὤν) Substanz (Archyt. Philos.), ἀπεστώ Abwesenheit (Hdt. 9, 85; συνεστώ 6, 128 v.l. zu συνεστίη), s. Schwyzer 478 m. Lit., Chantraine Formation 117; vgl. auch zu εὐεστώ; ἀπεστύς· ἀποχώρησις H. (Chantraine 291). — Vom Part. ὤν, ὄντος: οὐσία (s. oben) mit ἀπ-, ἐξ-, παρ-, συνουσία usw. von ἀπών usw.; davon z. B. συνουσιάζω mit συνουσιαστής, -αστικός u. a. m.
Etymology: Altes athematisches Wurzelpräsens mit genau entsprechenden Formen in mehreren Sprachen: εἰμί, εἶ (ep. dor. ἐσσί), ἐστί = aind. ásmi, ási, ásti, alit. esmì, esì, ẽsti, heth. ešmi, ešši (eši), ešzi, got. im, is, ist, lat. es(s), est (sum ist Neubildung) usw., idg. *es-mi, *esi (aus *es-si, das sich durch die Analogie daneben erhalten hat), *es-ti; 3. Plur. mit Schwundstufe εἰσί, dor. ἐντί aus *hεντι (Psilose nach εἰμί usw.) = aind. sánti, umbr. sent, got. usw. sind, idg. *s-enti. Ipf. 1. Sg. hom. ἦα = aind. ā́sam (mit anal. -m), idg. *ēs-m̥, 3. Sg. dor. äol. ark. kypr. ἦς = aind. (ved.) ā́s, idg. *ēs-t; weitere Flexionsformen mit vergleichendem Material bei Schwyzer 676ff.,WP. 1, 160f., Pok. 1, 340ff. ebenso wie in zahlreichen historisch-grammatischen Darstellungen und etymologischen Wörterbüchern.
Page 1,463-464

Chinese

原文音譯：‡sqi 衣士提
詞類次數：動詞（5）
原文字根：是
字義溯源：你該是，可以，住，當得，要，就；源自（εἰμί）*=是）。編號 （εἰμί）乃（εἰμί）=是）的第二人稱，單數，現在時，命令式。聖經文庫將此編號 （εἰμί）合併在 （εἰμί）中
出現次數：總共（5）；太（2）；可（1）；路（1）；提前（1）
譯字彙編：
1） 你要（1） 提前4:15；
2） 你可以（1） 路19:17；
3） 當得（1） 可5:34；
4） 就（1） 太5:25；
5） 住在（1） 太2:13
原文音譯：½mhn 誒門
詞類次數：動詞（16）
原文字根：是
字義溯源：我曾是；源自（εἰμί）=他曾是）；而 （εἰμί）出自（εἰμί）*=是）。 （εἰμί）為（εἰμί）=我是）的第一人稱，單數和複數；過去未完時態。註：聖經文庫將編號 （εἰμί）合併在編號 （εἰμί）中
出現次數：總共（29）；太（5）；可（1）；路（3）；約（4）；徒（9）；羅（1）；林前（1）；加（2）；帖前（1）；帖後（1）；多（1）
譯字彙編：
1） 我們（5） 太23:30； 太23:30； 路20:14； 約7:51； 徒20:8；
2） 我是（5） 可14:49； 約16:4； 約17:12； 徒10:30； 林前13:11；
3） 是（3） 徒11:5； 徒11:17； 徒22:20；
4） 我作（2） 太25:35； 太25:43；
5） 我們在（2） 徒27:37； 帖後3:10；
6） 我⋯住（1） 徒11:11；
7） 我⋯在（1） 約11:15；
8） 我⋯了（1） 加1:10；
9） 我們⋯是（1） 多3:3；
10） 我們⋯在（1） 帖前3:4；
11） 我的（1） 加1:22；
12） 曾經（1） 徒22:19；
13） 我（1） 太25:36；
14） 就（1） 路5:29；
15） 我們的（1） 路7:5；
16） 我們就在（1） 徒16:12；
17） 我們曾是（1） 羅7:5
原文音譯：½tw 誒拖
詞類次數：動詞（2）
原文字根：是
字義溯源：他該是；源自（εἰμί）*=是）。 （εἰμί）乃（εἰμί）=是）的第三人稱，單數，現在時，命令式。聖經文庫將編號 （εἰμί）併入在 （εἰμί）內
出現次數：總共（1）；林前（1）
譯字彙編：
1） 他該是（1） 林前16:22
原文音譯：Ãn 恩
詞類次數：動詞（454）
原文字根：是
字義溯源：他曾是；源自（εἰμί）*=是）。 （εἰμί）乃（εἰμί）=是）的第二，第三人稱，單數，複數，過去未完時態。註聖經文庫將編號 （εἰμί）合併於編號 （εἰμί）中
出現次數：總共（431）；太（35）；可（54）；路（96）；約（108）；徒（77）；羅（4）；林前（8）；林後（2）；加（6）；弗（3）；腓（2）；西（1）；來（8）；雅（3）；彼前（1）；彼後（2）；約壹（6）；啓（15）
譯字彙編：
1） 是（151）數量太多，不能盡錄；
2） 有（75） 太8:30； 太14:21； 太21:33； 太25:21； 太27:55； 太27:56； 太27:61； 可1:23； 可2:6； 可3:1； 可5:11； 可8:9； 可12:20； 可14:4； 可15:7； 路1:7； 路2:7； 路2:8； 路2:25； 路2:25； 路2:26； 路2:36； 路2:40； 路4:25； 路4:27； 路4:32； 路4:33； 路5:29； 路6:6； 路7:12； 路7:41； 路8:32； 路8:42； 路9:14； 路9:30； 路10:39； 路16:1； 路16:19； 路18:2； 路23:51； 路24:13； 約1:1； 約3:1； 約4:6； 約4:46； 約5:5； 約6:22； 約7:12； 約7:39； 約9:16； 約11:1； 約12:20； 約18:1； 約19:41； 約20:24； 徒1:13； 徒1:15； 徒2:5； 徒4:6； 徒7:22； 徒7:44； 徒9:10； 徒9:36； 徒9:36； 徒11:20； 徒12:12； 徒13:1； 徒16:1； 徒16:9； 徒17:1； 徒19:7； 徒20:8； 徒23:13； 徒27:8； 啓5:11；
3） 在（18） 可2:18； 路1:10； 路1:21； 路2:33； 路5:17； 路5:17； 路14:1； 路15:1； 約1:28； 約2:6； 約9:8； 約10:40； 約20:26； 徒8:28； 徒10:24； 徒10:38； 徒21:3； 來2:15；
4） 他是（17） 可5:5； 可10:22； 可14:54； 路4:44； 路6:12； 路13:10； 路18:23； 路19:3； 路19:47； 路21:37； 路23:8； 約1:10； 約12:6； 約18:13； 徒20:13； 來7:10； 約壹3:12；
5） 就是（8） 路4:16； 約1:1； 約1:4； 約11:2； 約11:2； 約12:1； 徒19:14； 林前10:4；
6） 曾是（7） 太26:71； 路22:56； 路22:59； 約9:18； 約9:24； 腓3:7； 約壹2:19；
7） 他們是（7） 太4:18； 太9:36； 太24:38； 可10:32； 約21:8； 徒21:29； 加2:6；
8） 乃是（6） 太3:4； 路9:45； 約19:20； 徒8:32； 徒14:26； 約壹3:12；
9） 他（6） 太19:22； 可1:13； 可1:13； 可15:41； 路11:14； 腓2:26；
10） 原是（6） 路23:19； 約20:7； 徒2:24； 徒13:46； 約壹1:2； 啓18:23；
11） 你們⋯是（5） 約9:41； 約15:19； 林前7:5； 弗2:12； 弗5:8；
12） 都是（5） 路1:7； 約10:41； 徒4:32； 徒4:33； 徒21:9；
13） 為（5） 可11:32； 路7:2； 加4:3； 來8:4； 彼後2:21；
14） 昔是（4） 啓1:4； 啓1:8； 啓4:8； 啓11:17；
15） 他在（4） 太14:23； 可1:22； 約2:23； 徒12:20；
16） 他們⋯是（3） 路1:6； 徒2:1； 徒5:12；
17） 他⋯是（3） 可4:36； 路7:39； 來8:4；
18） 先前有（3） 啓17:8； 啓17:8； 啓17:11；
19） 曾（3） 約3:26； 林後5:19； 加4:3；
20） 他本是（3） 約1:15； 約1:30； 徒1:17；
21） 他們本是（3） 可1:16； 約17:6； 徒18:3；
22） 倒是（2） 太26:24； 可14:21；
23） 你是（2） 約11:32； 約21:18；
24） 本是（2） 路5:10； 來11:38；
25） 已是（2） 羅5:13； 來7:11；
26） 你們是（2） 羅6:20； 羅6:20；
27） 是在（2） 太24:28； 徒18:25；
28） 你們曾是（2） 羅6:17； 彼前2:25；
29） 他有（2） 徒9:9； 加2:11；
30） 正是（2） 約13:30； 徒12:3；
31） 所在（2） 太2:9； 可5:40；
32） 他們乃是（2） 可6:34； 徒14:7；
33） 他們在（2） 徒1:10； 徒2:2；
34） 他所在（2） 可2:4； 約11:6；
35） 以他為（1） 徒7:20；
36） 你們成為（1） 林前5:7；
37） 他們所在（1） 徒4:31；
38） 素是（1） 徒13:7；
39） 他就（1） 徒9:28；
40） 曾在（1） 林前10:1；
41） 起了（1） 徒12:18；
42） 就（1） 徒8:13；
43） 是為（1） 徒8:27；
44） 附有（1） 徒19:16；
45） 有了（1） 彼後3:5；
46） 他們⋯在（1） 路8:40；
47） 住在（1） 太2:15；
48） 他⋯在（1） 可5:21；
49） 他⋯所在（1） 約6:62；
50） 你⋯在（1） 約11:21；
51） 他⋯有（1） 林前16:12；
52） 你們⋯曾是（1） 林前6:11；
53） 他們⋯於（1） 徒2:42；
54） 凡他（1） 太7:29；
55） 你⋯有（1） 太25:23；
56） 已有（1） 徒4:22；
57） 他本來的（1） 雅1:24；
58） 你們得以（1） 雅1:4；
59） 原有（1） 約壹1:1；
60） 是有（1） 太15:38；
61） 曾經（1） 太12:40；
62） 你曾是（1） 啓3:15；
63） 你們為（1） 林前12:2；
64） 作（1） 約18:13；
65） 住（1） 路1:80；
66） 素來是（1） 太26:69；
67） 它是（1） 可16:4；
68） 的人（1） 路4:20；
69） （是）（1） 路5:1；
70） 都（1） 路9:32；
71） 得著了（1） 路8:2；
72） 有些（1） 可15:40；
73） 素來（1） 可14:67；
74） 她是（1） 可5:42；
75） 來（1） 可1:33；
76） 這是（1） 可6:31；
77） 便（1） 可9:4；
78） 各（1） 可14:56；
79） 既是（1） 可14:40；
80） 她老是（1） 路13:11；
81） 患（1） 路14:2；
82） 用（1） 約13:5；
83） 早在（1） 約11:32；
84） 就已經是（1） 約8:44；
85） 叫（1） 約18:10；
86） 很（1） 可2:15；
87） 所在的（1） 約20:19；
88） 是用（1） 約19:20；
89） 到了（1） 約5:1；
90） 從前（1） 太22:25；
91） 有個（1） 路18:3；
92） 正（1） 路15:25；
93） 曾有（1） 路20:29；
94） 你（1） 太25:21；
95） 那是（1） 約1:39；
96） 正在（1） 路24:13；
97） 都在（1） 約21:2
原文音譯：ð,ðmen; Ãj,Ãte; Î,ðsin 哦，哦門；誒士，誒帖；誒，哦新
詞類次數：動詞（66）
原文字根：是
字義溯源：是，可能是；源自（εἰμί）*=是。註： （εἰμί）為（εἰμί）*=是）的第一，第二，第三人稱；單數，複數；現在時，假設式。聖經文庫將編號 （εἰμί）合併在 （εἰμί）內
出現次數：總共（62）；太（4）；可（2）；路（5）；約（17）；徒（1）；羅（3）；林前（11）；林後（5）；加（1）；弗（2）；腓（2）；提前（2）；提後（1）；多（2）；門（1）；雅（1）；約壹（1）；約貳（1）
譯字彙編：
1） 是（19） 太6:4； 路11:34； 路20:28； 約3:27； 約6:65； 約9:31； 約17:24； 徒5:38； 羅9:27； 林前2:5； 林前7:29； 林前7:34； 林前16:4； 林後1:9； 林後4:7； 林後13:7； 加5:10； 門1:14； 雅5:15；
2） 有（5） 路10:6； 路14:8； 林前1:10； 林前12:25； 林前14:28；
3） 可以（4） 約16:24； 腓2:28； 約壹1:4； 約貳1:12；
4） 成為（3） 林前15:28； 林後1:17； 弗5:27；
5） 能（3） 約17:21； 約17:26； 提前4:15；
6） 要（2） 約17:19； 林前1:10；
7） 在（2） 可5:18； 約14:3；
8） 他們合為（2） 約17:11； 約17:22；
9） 得以（1） 提後3:17；
10） 她們是（1） 提前5:7；
11） 你們成為（1） 腓1:10；
12） 他是（1） 多1:9；
13） 她⋯是（1） 林前7:36；
14） 我們⋯作（1） 弗4:14；
15） 他們⋯合為（1） 約17:21；
16） 它⋯是（1） 路11:34；
17） 於（1） 多3:14；
18） 所該⋯得的（1） 太20:4；
19） 你們該（1） 林後9:3；
20） 他們是（1） 約17:23；
21） 同在（1） 約3:2；
22） 他們常（1） 可3:14；
23） 你們既是（1） 太12:34；
24） 就會（1） 太6:23；
25） 我是（1） 約9:5；
26） 他（1） 約14:16；
27） 你們是（1） 羅11:25；
28） 你是（1） 羅2:25；
29） 存（1） 約15:11；
30） 卻是（1） 林前5:11
原文音譯：e„m⋯ 誒米
詞類次數：動詞（141）
原文字根：是 相當於： （אֶהְיֶה‎ / הָיָה‎）
字義溯源：是*，存在，有，住，停，成，屬，算，我是。聖經文庫將（εἰμί）=你是），（εἰμί）=存在），（εἰμί）=你們是），（εἰμί）=他是），（καθημερινός）=我曾是），（εἰμί）=是）都合併在這 （εἰμί）編號內。參讀（ἐγώ）=我）中‘我是’的說明
同源字：1） （ἄπειμι2）走開 2） （ἀπουσία）離去 3） （εἰμί）是，存在 4） （εἰμί）他們是 5） （ἑκούσιος）自願 6） （ἑκουσίως）自願地 7） （ἔνειμι）在裏面 8） （ἔξειμι1）發出 9） （ἔξεστι / ἔξειμι2）對的，是可以 10） （ἐξουσιάζω）管轄 11） （ἔπειμι）接著來 12） （ἐπιούσιος）日用的 13） （εἰμί）我們是 14） （εἰμί）將是 15） （εἰμί）你們是 16） （εἰμί）他是 17） （εἰμί）該是 18） （εἰμί）我曾是 19） （εἰμί）他曾是 20） （εἰμί）他該我 21） （εἰμί）你該是 22） （ὅς / εἰμί）就是 23） （οὐσία）物質 24） （ὁ / εἰμί / καί / ἔρχομαι）那今是與那昔是 25） （παρουσία）在近旁 26） （περιούσιος）特殊的 27） （σύνειμι1）同在 28） （τουτέστιν）就是 29） （εἰμί）是 30） （εἰμί）是的參讀 （ἀπολείπω）同義字
出現次數：總共（146）；太（15）；可（4）；路（17）；約（56）；徒（15）；羅（4）；林前（15）；林後（2）；腓（1）；西（1）；提前（2）；來（1）；彼後（1）；啓（12）
譯字彙編：
1） 是（80） 太8:9； 太14:27； 太20:7； 太22:32； 太24:5； 太26:22； 太26:25； 太28:20； 可1:7； 可6:50； 可13:6； 可14:62； 路1:18； 路1:19； 路7:8； 路19:22； 路21:8； 路22:27； 路22:70； 路24:36； 約1:20； 約1:27； 約3:28； 約3:28； 約4:26； 約6:20； 約6:35； 約6:41； 約6:48； 約6:51； 約8:12； 約8:18； 約8:23； 約8:23； 約8:24； 約8:28； 約8:58； 約9:9； 約10:7； 約10:9； 約10:11； 約10:14； 約11:25； 約13:19； 約15:1； 約15:5； 約17:14； 約17:16； 約18:5； 約18:6； 約18:8； 約18:35； 約18:37； 徒9:5； 徒10:21； 徒10:26； 徒13:25； 徒18:10； 徒20:26； 徒21:39； 徒22:3； 徒23:6； 徒26:15； 羅7:14； 羅11:1； 羅11:13； 林前1:12； 林前3:4； 林前15:9； 林前15:9； 提前1:15； 提前6:21； 啓1:8； 啓1:11； 啓1:17； 啓2:23； 啓18:7； 啓21:6； 啓22:13； 啓22:16；
2） 我是（26） 太8:8； 太27:24； 太27:43； 路3:16； 路5:8； 路7:6； 路15:19； 路15:21； 路18:11； 路22:33； 約7:28； 約7:29； 約9:5； 約10:36； 約14:9； 約17:11； 約19:21； 徒13:25； 徒25:10； 羅1:14； 林前12:15； 林前12:16； 林後12:11； 來12:21； 彼後1:13； 啓22:9；
3） 我⋯是（15） 路22:58； 約1:21； 約8:16； 約13:13； 約16:32； 約18:17； 約18:25； 林前9:1； 林前9:1； 林前9:2； 林前9:2； 林前12:15； 林前12:16； 啓3:17； 啓19:10；
4） 在（4） 約12:26； 約14:3； 約17:24； 西2:5；
5） 就是（3） 路24:39； 約14:6； 徒22:8；
6） 我就是（2） 太3:11； 林後12:10；
7） 我（2） 太11:29； 徒27:23；
8） 我⋯有（2） 約7:33； 約13:33；
9） 所在的（2） 約7:34； 約7:36；
10） 我現在所是的（1） 林前15:10；
11） 我在（1） 腓4:11；
12） 使我（1） 林前15:10；
13） 現在是（1） 啓1:18；
14） 著（1） 約11:41；
15） 就有我（1） 太18:20；
16） 作（1） 太20:15；
17） 仍是（1） 約3:13；
18） 所是的（1） 徒26:29；
19） 我仍是（1） 林前13:2
原文音譯：e„s⋯ 誒西
詞類次數：動詞（163）
原文字根：是
字義溯源：他們是；源自（εἰμί）*=是）。 （εἰμί）乃是（εἰμί）=是）的第三人稱，複數，現在時。聖經文庫將 （εἰμί）併入編號 （εἰμί）中
出現次數：總共（151）；太（22）；可（11）；路（19）；約（12）；徒（11）；羅（9）；林前（11）；林後（4）；加（5）；弗（1）；提前（4）；提後（1）；多（2）；來（4）；彼後（2）；約壹（5）；猶（3）；啓（25）
譯字彙編：
1） 是（67） 太7:13； 太7:14； 太7:15； 太10:30； 太12:5； 太12:48； 太12:48； 太13:38； 太13:38； 太13:56； 太19:12； 太19:12； 太19:12； 太20:16； 太22:14； 可4:15； 可4:16； 可4:17； 可4:20； 可8:3； 可12:25； 路8:14； 路8:15； 路11:7； 路16:10； 路20:36； 路20:36； 路21:22； 約5:39； 約6:64； 約7:49； 約10:8； 徒13:31； 徒16:17； 徒19:26； 羅1:32； 羅9:4； 羅13:3； 羅15:27； 羅16:7； 林前3:20； 林前10:18； 林前14:22； 加3:10； 加4:24； 弗5:16； 提前5:24； 提前6:1； 提前6:2； 來1:10； 來7:23； 來11:13； 彼後2:17； 約壹4:5； 約壹5:3； 猶1:12； 猶1:16； 啓2:2； 啓3:9； 啓5:6； 啓5:8； 啓7:13； 啓7:14； 啓14:4； 啓17:12； 啓19:9； 啓21:5；
2） 有（21） 太16:28； 太18:20； 可4:18； 可9:1； 路9:13； 路13:14； 約6:64； 約11:9； 約14:2； 徒19:38； 徒21:20； 徒21:23； 林前1:11； 林前8:5； 林前8:5； 林前12:4； 林前12:5； 林前12:6； 林前14:10； 多1:10； 約壹5:7；
3） 他們是（18） 太15:14； 路7:31； 路7:32； 路18:9； 約17:9； 約17:14； 約17:16； 徒23:21； 羅9:7； 羅13:6； 林後11:22； 林後11:22； 林後11:22； 提前6:2； 啓3:4； 啓7:15； 啓14:5； 啓16:6；
4） 就是（11） 路8:12； 路8:21； 路12:38； 羅2:14； 猶1:19； 啓1:20； 啓1:20； 啓4:5； 啓11:4； 啓17:9； 啓17:15；
5） 他們⋯是（11） 太19:6； 太22:30； 可10:8； 徒2:13； 徒16:38； 來1:14； 約壹2:19； 啓2:9； 啓14:4； 啓16:14； 啓17:10；
6） 乃是（4） 太17:26； 可4:18； 提後3:6； 約壹5:8；
7） 在（3） 路9:27； 約8:10； 加1:7；
8） 都是（3） 羅8:14； 林前3:8； 加3:10；
9） 有些（2） 路13:30； 路13:30；
10） 現在有的（1） 啓1:19；
11） 他們都⋯存在了（1） 太2:18；
12） 仍是（1） 彼後3:7；
13） 他們是⋯麼（1） 林後11:23；
14） 是⋯麼（1） 可6:3；
15） 他們原是（1） 徒4:13；
16） 應付（1） 路16:8；
17） 它們是（1） 約4:35；
18） 在此（1） 徒24:11；
19） 才是（1） 加3:7；
20） 這是（1） 多3:9
原文音譯：e‡hn 誒恩
詞類次數：動詞（12）
原文字根：是
字義溯源：應是，該是，可能是；源自（εἰμί）*=是）。 （εἰμί）乃是（εἰμί）=是）的期望語氣，現在時。註：聖經文庫將 （εἰμί）合併在編號 （εἰμί）中
出現次數：總共（10）；路（7）；徒（3）
譯字彙編：
1） 是（6） 路1:29； 路8:9； 路9:46； 路15:26； 路18:36； 徒10:17；
2） 他是（1） 徒21:33；
3） 願（1） 徒8:20；
4） 在（1） 路22:23；
5） 就是（1） 路3:15
原文音譯：ên, oâsa, Ôn 按，烏沙，安
詞類次數：動詞（154）
原文字根：是的
字義溯源：是的，是，有，在，原是，既是，今是，乃是，本是，雖是，若是，時；源自（εἰμί）*=是）。註：編號 （εἰμί）乃是（εἰμί）*=是）的陽性，陰性，中性之現在分詞。聖經文庫將編號 （εἰμί）合併右 （εἰμί）內
出現次數：總共（154）；太（4）；可（7）；路（14）；約（24）；徒（32）；羅（18）；林前（9）；林後（7）；加（4）；弗（8）；腓（2）；西（3）；帖前（2）；帖後（1）；提前（3）；提後（1）；多（2）；門（1）；來（5）；雅（1）；彼後（2）；啓（4）
譯字彙編：
1） 是（44） 太7:11； 太12:30； 可11:11； 可14:3； 路11:23； 路22:53； 路23:7； 路23:12； 約8:47； 約10:12； 約10:33； 約18:26； 約18:37； 約19:38； 約20:1； 約21:11； 徒8:23； 徒9:38； 徒15:32； 徒17:16； 徒19:35； 徒19:36； 徒21:8； 徒26:3； 徒27:9； 羅4:10； 羅5:8； 羅9:5； 羅16:11； 林前1:2； 林前9:21； 林後8:22； 加2:3； 加6:3； 弗2:1； 弗2:4； 弗2:13； 弗4:18； 西1:21； 西4:11； 帖前2:14； 來1:3； 來13:3； 雅3:4；
2） 有（12） 可8:1； 約5:13； 約7:50； 徒7:5； 徒7:12； 徒18:24； 徒27:2； 羅4:17； 羅4:17； 羅5:13； 來8:4； 彼後2:11；
3） 在（9） 可14:66； 路6:3； 徒18:12； 徒22:5； 徒22:9； 羅7:23； 林前9:20； 帖後2:5； 彼後1:18；
4） 今是（4） 啓1:4； 啓1:8； 啓4:8； 啓11:17；
5） 的人（4） 可2:26； 羅8:5； 羅8:8； 羅8:28；
6） 既是（4） 路20:36； 約4:9； 林前8:7； 帖前5:8；
7） 原是（4） 路13:16； 徒11:1； 徒16:3； 徒19:31；
8） 時（3） 路14:32； 路24:44； 徒9:39；
9） 他是（3） 路3:23； 約11:51； 來3:2；
10） 乃是（3） 可4:31； 弗4:18； 多3:11；
11） 本是（2） 羅11:17； 多1:16；
12） 我們是（2） 羅5:10； 林後5:4；
13） 有的（2） 林前1:28； 林前1:28；
14） 若是（2） 林前8:10； 提前3:10；
15） 雖是（2） 林前12:12； 加4:1；
16） 人（2） 徒11:22； 徒16:21；
17） 為（2） 徒28:17； 來5:8；
18） 患（2） 可5:25； 路8:43；
19） 還在（2） 太6:30； 路12:28；
20） 位（2） 約1:18； 約6:46；
21） 他本是（2） 路22:3； 林後8:9；
22） 寫信給（1） 腓1:1；
23） 都是（1） 腓1:7；
24） 我是（1） 提前1:13；
25） 的（1） 提前2:2；
26） 中時（1） 弗2:5；
27） 給（1） 弗1:1；
28） 住（1） 林後1:1；
29） 你們既是（1） 林後11:19；
30） 該（1） 林後11:31；
31） 屬於（1） 提後2:19；
32） 有了（1） 門1:9；
33） 我⋯是（1） 林前9:19；
34） 是⋯的（1） 加4:8；
35） 有⋯為（1） 弗2:20；
36） 在⋯中（1） 西2:13；
37） 在⋯時（1） 羅5:6；
38） 在⋯裏（1） 徒24:10；
39） 我曾是（1） 約9:25；
40） 已經⋯了（1） 約3:4；
41） 在⋯上的（1） 徒9:2；
42） （是）（1） 林後1:1；
43） 那裏的（1） 約9:40；
44） 原在的（1） 徒13:1；
45） 有一個（1） 徒14:13；
46） 同在的人（1） 徒20:34；
47） 屬（1） 徒24:24；
48） 於（1） 約3:31；
49） 當（1） 徒7:2；
50） 同在（1） 約12:17；
51） 已是（1） 約20:19；
52） 就是（1） 徒5:17；
53） 是個（1） 太1:19；
54） 之（1） 徒28:25；
55） 她是（1） 羅16:1；
56） 這（1） 約4:9；
57） 她已是（1） 路2:5；
58） 現有的（1） 羅13:1；
59） 對（1） 羅12:3；
60） 今（1） 羅1:7；
61） 你在（1） 約1:48；
62） 一起（1） 約11:31；
63） 作（1） 約11:49
原文音譯：eŒ 誒
詞類次數：動詞（92）
原文字根：是
字義溯源：你是；源自（εἰμί）*=是），乃（εἰμί）=是）的第二人稱，單數，現在時。註：聖經文庫將 （εἰμί）和 （εἰμί）合併為一個編號
出現次數：總共（90）；太（17）；可（10）；路（16）；約（26）；徒（4）；羅（3）；加（1）；來（3）；雅（2）；啓（8）
譯字彙編：
1） 是（49） 太2:6； 太14:28； 太16:16； 太16:18； 太26:73； 可1:11； 可1:24； 可3:11； 可8:29； 可15:2； 路3:22； 路4:41； 路15:31； 路22:58； 路22:67； 路22:70； 路23:3； 路23:37； 路23:40； 約1:19； 約1:25； 約1:42； 約1:49； 約1:49； 約3:10； 約4:12； 約4:19； 約6:69； 約7:52； 約8:25； 約8:48； 約8:53； 約9:28； 約10:24； 約11:27； 約18:17； 約18:25； 約18:37； 約19:9； 約21:12； 徒22:27； 羅9:20； 羅14:4； 來1:5； 來1:12； 來5:5； 雅4:12； 啓3:17； 啓16:5；
2） 你是（21） 太4:3； 太4:6； 太16:17； 太16:23； 太22:16； 太25:24； 太27:40； 可12:14； 可12:34； 路4:34； 路19:21； 約1:22； 徒9:5； 徒22:8； 徒26:15； 羅2:1； 啓3:1； 啓3:15； 啓3:16； 啓4:11； 啓5:9；
3） 你⋯是（7） 太14:33； 可14:70； 可14:70； 路4:3； 路4:9； 加4:7； 啓2:9；
4） 是⋯麼（4） 路23:39； 約1:21； 約1:21； 約18:33；
5） 是⋯嗎（3） 太26:63； 太27:11； 可14:61；
6） 就是⋯麼（2） 路7:19； 路7:20；
7） 你（2） 太2:6； 太5:25；
8） 你就⋯是（1） 雅4:11；
9） 就⋯是（1） 約19:12
原文音譯：eŒnai 誒乃
詞類次數：形容詞（126）
原文字根：是
字義溯源：存在，是；源自（εἰμί）*=是）， （εἰμί）乃（εἰμί）=是）的現在不定式。聖經文庫將 （εἰμί）合併於編號 （εἰμί）
出現次數：總共（128）；太（6）；可（8）；路（25）；約（3）；徒（21）；羅（15）；林前（10）；林後（5）；加（4）；弗（3）；腓（4）；帖前（1）；提前（5）；提後（1）；多（6）；來（3）；雅（3）；彼前（2）；約壹（1）；啓（2）
譯字彙編：
1） 是（60） 太16:13； 太16:15； 可6:49； 可8:27； 可8:29； 路2:6； 路2:44； 路2:49； 路4:41； 路5:12； 路6:40； 路9:18； 路9:20； 路11:1； 路11:8； 路11:30； 路19:11； 路20:20； 路20:41； 路23:2； 徒2:12； 徒4:32； 徒8:9； 徒8:37； 徒13:25； 徒17:18； 徒17:20； 徒18:3； 徒18:5； 徒18:15； 徒18:28； 徒19:1； 徒27:4； 徒28:6； 羅1:20； 羅1:22； 羅2:19； 羅4:16； 羅6:11； 羅7:3； 羅16:19； 林前7:7； 林前7:26； 林前7:32； 林前10:6； 林前14:37； 林後7:11； 林後10:7； 加2:6； 加6:3； 腓3:8； 帖前2:6； 提前3:2； 多1:7； 來12:11； 雅1:26； 彼前5:12； 約壹2:9； 啓2:9； 啓3:9；
2） 作（11） 太19:21； 可9:35； 路14:26； 路14:27； 路14:33； 羅4:11； 羅4:13； 羅8:29； 林後11:16； 提前1:7； 來5:12；
3） 在（9） 太17:4； 可9:5； 路8:38； 路9:33； 約17:5； 羅3:9； 林前11:19； 林前12:23； 腓1:23；
4） 有（8） 太22:23； 可12:18； 可14:64； 路20:27； 徒17:7； 徒23:8； 林前3:18； 林前11:16；
5） 為（8） 太20:27； 可10:44； 路22:24； 徒5:36； 羅3:26； 腓2:6； 提前6:5； 雅4:4；
6） 要（6） 林後5:9； 提前2:12； 提前6:18； 提後2:24； 多2:4； 多3:1；
7） 都是（2） 腓4:11； 彼前1:21；
8） 乃是（2） 徒16:13； 羅14:14；
9） 成為（2） 羅15:16； 弗1:4；
10） 成（2） 徒13:47； 雅1:18；
11） 得以（1） 弗3:6；
12） 使（1） 弗1:12；
13） 討（1） 多2:9；
14） 讓⋯作（1） 林後9:5；
15） 被稱（1） 來11:4；
16） 該是（1） 多3:2；
17） 留（1） 加4:21；
18） 要有（1） 多2:2；
19） 是用（1） 徒17:29；
20） 乃（1） 路20:6；
21） （是）（1） 路9:18；
22） 本是（1） 路2:4；
23） 還（1） 約1:46；
24） 出來（1） 約7:4；
25） 就得（1） 林前7:25；
26） 是被（1） 羅9:3；
27） 是對（1） 徒16:15；
28） 的（1） 加2:9
原文音譯：œsomai 誒所買
詞類次數：動詞（193）
原文字根：是
字義溯源：將是；源自（εἰμί）*=是）。 （εἰμί）乃是（εἰμί）=是）的各人稱，單數，複數，未來時
出現次數：總共（189）；太（47）；可（17）；路（47）；約（7）；徒（13）；羅（5）；林前（4）；林後（7）；弗（2）；腓（1）；西（1）；帖前（1）；提前（1）；提後（5）；來（7）；雅（2）；彼前（1）；彼後（1）；約壹（2）；約貳（2）；猶（1）；啓（15）
譯字彙編：
1） 有（18） 太12:11； 太24:3； 太24:40； 可13:4； 路1:33； 路1:34； 路17:34； 路17:35； 路17:36； 路21:7； 路21:11； 徒11:28； 弗6:3； 啓21:4； 啓21:4； 啓21:25； 啓22:3； 啓22:5；
2） 要（16） 太5:22； 太5:48； 可13:25； 路1:66； 路11:19； 路12:55； 路15:7； 路17:30； 路21:24； 路22:69； 林後6:18； 來1:5； 來1:5； 來2:13； 啓10:9； 啓21:3；
3） 是（13） 太6:23； 太24:27； 太24:39； 太27:64； 路2:10； 路12:52； 路17:26； 路17:31； 徒3:23； 羅9:26； 約貳1:2； 約貳1:3； 啓21:7；
4） 必有（8） 太24:7； 太24:21； 可13:8； 可13:8； 可13:19； 路21:11； 彼後2:1； 猶1:18；
5） 將要（6） 太20:16； 可10:31； 路13:30； 路13:30； 羅4:18； 提後3:2；
6） 將是（5） 太16:19； 太16:19； 太18:18； 太18:18； 可12:7；
7） 也是（4） 太13:40； 太13:49； 太24:37； 路17:24；
8） 他要（3） 太22:13； 太24:51； 太25:30；
9） 要成（3） 太19:5； 可10:7； 林前6:16；
10） 必（3） 路6:35； 羅6:5； 林後13:11；
11） 我要（3） 林後6:18； 來8:10； 來8:12；
12） 要受（3） 太5:21； 太5:22； 太5:22；
13） 你們是（3） 路11:48； 約8:37； 林前14:9；
14） 你要（3） 路5:10； 路23:43； 徒13:11；
15） 將有（3） 路21:23； 徒23:30； 羅15:12；
16） 所受的（3） 太10:15； 太11:22； 太11:24；
17） 你們要（3） 太10:22； 可13:13； 彼前1:16；
18） 要作（2） 林後6:16； 啓21:3；
19） 必要⋯了（2） 太13:42； 太13:50；
20） 成就（2） 可11:24； 徒27:25；
21） 必要（2） 太8:12； 路13:28；
22） 必是（2） 徒7:6； 林後11:15；
23） 要在（2） 約12:26； 約14:17；
24） 在（2） 太6:21； 路12:34；
25） 是要（2） 路10:12； 路10:14；
26） 你們⋯要（2） 太24:9； 路21:17；
27） 都是（2） 路4:7； 徒24:15；
28） 她是（2） 太22:28； 可12:23；
29） 如此（2） 太12:45； 徒27:10；
30） 我在（2） 可9:19； 路9:41；
31） 必⋯有（1） 啓22:3；
32） 去（1） 提後2:2；
33） 必在（1） 提後3:9；
34） 有⋯了（1） 啓10:6；
35） 要到（1） 提後4:3；
36） 就可（1） 提後2:21；
37） 我們要（1） 帖前4:17；
38） 算是（1） 林後12:6；
39） 可（1） 太6:5；
40） 成（1） 弗5:31；
41） 就必（1） 腓4:9；
42） 存有（1） 來3:12；
43） 就（1） 西2:8；
44） 你就是（1） 提前4:6；
45） 乃是（1） 雅1:25；
46） 所有的（1） 啓22:12；
47） 我是（1） 啓21:7；
48） 得著（1） 啓22:14；
49） 他們⋯要（1） 約6:45；
50） 你們⋯必作（1） 路6:35；
51） 我⋯同在（1） 太17:17；
52） 他們必作（1） 啓20:6；
53） 我們必是（1） 約壹3:2；
54） 要成為（1） 雅5:3；
55） 就必⋯成了（1） 可11:23；
56） 我們將是（1） 約壹3:2；
57） 你要⋯作（1） 徒22:15；
58） 你們⋯是（1） 約8:39；
59） 要⋯作（1） 徒1:8；
60） 他們要（1） 來8:10；
61） 那時（1） 徒2:21；
62） 他必使（1） 路1:14；
63） 生（1） 可14:2；
64） 就必為（1） 可10:44；
65） 他將為（1） 路1:15；
66） 你必成（1） 路1:20；
67） 都要（1） 路1:45；
68） 要為（1） 路1:32；
69） 就必作（1） 可10:43；
70） 他必作（1） 可9:35；
71） 將要成為（1） 太19:30；
72） 要得著（1） 太19:27；
73） 也將（1） 太12:40；
74） 他將是（1） 太20:26；
75） 他該是（1） 太23:11；
76） 就要（1） 太12:27；
77） 乃是要（1） 路3:5；
78） 就必是（1） 路11:36；
79） 臨到（1） 太16:22；
80） 當（1） 徒2:17；
81） 會（1） 徒27:22；
82） 要有（1） 羅9:9；
83） 我必以（1） 林前14:11；
84） 就是（1） 林前11:27；
85） 我便是（1） 約8:55；
86） 你們就是（1） 約8:36；
87） 要歸（1） 路12:20；
88） 就會（1） 太6:22；
89） 你是（1） 路14:13；
90） 作（1） 路19:46；
91） 光景（1） 路22:49；
92） 要顯（1） 路21:25；
93） 我要作（1） 林後6:16
原文音譯：œstw 誒士拖
詞類次數：動詞（16）
原文字根：是
字義溯源：該是，是，要，當，都當，就當，就說，存在，任其；源自（εἰμί）*=是）。 （εἰμί）乃是（εἰμί）=是）的第三人稱，單數，複數，現在時，命令式
出現次數：總共（16）；太（3）；路（1）；徒（4）；林後（1）；加（2）；提前（1）；雅（2）；彼前（1）；啓（1）
譯字彙編：
1） 要（3） 路12:35； 雅1:19； 彼前3:3；
2） 就說（2） 太5:37； 雅5:12；
3） 當（2） 徒13:38； 徒28:28；
4） 他就當（2） 加1:8； 加1:9；
5） 任其（1） 林後12:16；
6） 該是（1） 提前3:12；
7） 它們⋯存在（1） 啓4:11；
8） 都當（1） 徒4:10；
9） 看他是（1） 太18:17；
10） 他將是（1） 太20:27；
11） 是（1） 徒1:20
原文音譯：™smšn 誒士門
詞類次數：動詞（53）
原文字根：是
字義溯源：我們是；源自（εἰμί）*=是）。 （εἰμί）乃是（εἰμί）=是）的第一人稱，複數，現在時
出現次數：總共（53）；可（1）；路（2）；約（4）；徒（9）；羅（5）；林前（5）；林後（8）；加（2）；弗（3）；腓（1）；帖前（1）；來（4）；約壹（8）
譯字彙編：
1） 是（16） 約9:28； 約9:40； 徒2:32； 徒3:15； 徒5:32； 徒10:39； 徒14:15； 徒23:15； 林後3:5； 林後6:16； 林後10:11； 林後13:6； 腓3:3； 來10:39； 約壹4:6； 約壹4:17；
2） 我們是（15） 可5:9； 路17:10； 約8:33； 羅6:15； 林前3:9； 林前10:17； 林後2:15； 林後2:17； 加3:25； 弗2:10； 弗4:25； 弗5:30； 來10:10； 約壹3:2； 約壹5:19；
3） 我們⋯是（12） 路9:12； 徒17:28； 羅8:12； 羅8:16； 林前10:22； 林前15:19； 加4:31； 帖前5:5； 約壹2:5； 約壹3:1； 約壹3:19； 約壹5:20；
4） 我們有（1） 來4:2；
5） 我們⋯在（1） 徒16:28；
6） 我們⋯成為（1） 羅12:5；
7） 就是（1） 來3:6；
8） 我們為（1） 林後1:14；
9） 原為（1） 約10:30；
10） 存留（1） 徒17:28；
11） 都是（1） 羅14:8；
12） 我們就是（1） 林前15:19；
13） 使（1） 林後1:24
原文音譯：™st⋯ 誒士提
詞類次數：動詞（906）
原文字根：是
字義溯源：他是；源自（εἰμί）*=是）。 （εἰμί）乃是（εἰμί）=是）的第三人稱，單數，現在時
出現次數：總共（903）；太（118）；可（73）；路（103）；約（171）；徒（74）；羅（41）；林前（69）；林後（14）；加（18）；弗（22）；腓（4）；西（19）；帖前（2）；帖後（5）；提前（11）；提後（7）；多（3）；門（1）；來（14）；雅（17）；彼前（6）；彼後（5）；約壹（72）；約貳（3）；約叄（2）；啓（29）
譯字彙編：
1） 是（541）數量太多，不能盡錄；
2） 有（68） 太7:9； 太13:57； 可7:4； 可9:21； 可12:31； 可12:32； 路1:61； 路6:32； 路6:33； 路6:34； 路6:43； 路7:23； 路11:34； 路12:24； 路14:22； 約4:35； 約5:2； 約5:32； 約5:45； 約6:31； 約6:45； 約7:18； 約8:50； 約11:10； 約12:14； 約12:35； 約16:32； 約18:39； 約21:25； 徒13:15； 徒18:10； 徒19:2； 徒19:35； 徒20:35； 徒25:5； 羅3:10； 羅3:11； 羅3:11； 羅3:12； 羅3:12； 羅3:18； 羅4:15； 羅9:2； 羅10:12； 羅13:1； 林前15:12； 林前15:13； 林前15:44； 林前15:44； 林後11:10； 林後12:13； 加5:23； 加6:15； 弗1:18； 弗5:18； 弗6:9； 西3:1； 西3:25； 提前1:20； 提後1:15； 提後2:17； 提後2:20； 來4:13； 約壹3:5； 約壹4:18； 約壹5:16； 約壹5:17； 啓5:2；
3） 就是（65） 太1:23； 太6:22； 太7:12； 太11:6； 太11:14； 太12:30； 太13:19； 太13:37； 太26:48； 可3:35； 可7:11； 可7:34； 可9:40； 可14:44； 路7:27； 路8:11； 路9:50； 路11:23； 路11:34； 約1:33； 約1:41； 約3:6； 約3:6； 約3:29； 約4:29； 約5:31； 約6:29； 約6:63； 約8:34； 約8:54； 約9:37； 約10:1； 約13:26； 約14:21； 約15:12； 約17:17； 徒17:3； 徒21:28； 羅9:8； 羅10:8； 林前9:3； 林前11:14； 林後4:3； 林後4:4； 弗4:10； 西3:5； 提前3:15； 雅4:17； 約壹2:7； 約壹2:22； 約壹3:4； 約壹3:15； 約壹4:8； 約壹4:10； 約壹4:12； 約壹4:16； 約壹5:3； 約壹5:6； 約貳1:6； 約貳1:6； 約貳1:7； 啓13:10； 啓14:12； 啓17:18； 啓19:8；
4） 他是（31） 太12:6； 太22:42； 太24:26； 太26:66； 太27:42； 太28:6； 可2:1； 可13:29； 路6:47； 路6:48； 路9:38； 約5:27； 約7:12； 約7:27； 約8:54； 約9:25； 約9:29； 約9:30； 約10:13； 徒2:25； 徒9:26； 徒21:33； 徒23:34； 羅4:21； 羅13:4； 羅13:4； 提後1:12； 提後4:11； 來8:6； 約壹1:9； 啓17:14；
5） 乃是（25） 太23:9； 太23:10； 路20:14； 約3:19； 約6:63； 約8:54； 徒7:38； 羅16:5； 林前4:4； 林前7:22； 林前7:22； 林前11:5； 林前12:22； 林後7:15； 加4:25； 弗5:13； 腓1:28； 西2:3； 提前1:5； 提前4:10； 多1:6； 雅2:17； 雅4:12； 啓13:18； 啓19:10；
6） 他⋯是（16） 太22:32； 太22:45； 可12:27； 可12:37； 路20:38； 路20:44； 路22:59； 約12:9； 徒19:34； 徒23:5； 徒23:27； 加5:3； 來5:13； 約壹2:9； 約壹2:22； 約壹2:29；
7） 這是（16） 太9:13； 太12:7； 太18:8； 太18:9； 太27:6； 可9:42； 可9:43； 可9:45； 可9:47； 可12:33； 路22:38； 約5:10； 徒2:15； 羅1:16； 約壹2:18； 啓13:18；
8） 都是（14） 太15:20； 路11:41； 路15:31； 羅13:1； 羅14:23； 加4:24； 西2:22； 多3:8； 雅1:17； 雅4:16； 彼前4:11； 約壹2:8； 約壹5:17； 啓21:16；
9） 在（11） 太6:21； 可14:14； 可16:6； 路12:34； 路22:11； 約6:24； 約7:11； 約8:19； 約9:12； 徒10:6； 西1:6；
10） 便是（8） 林前6:16； 林前11:15； 林前12:15； 林前12:16； 林前15:17； 提前6:6； 約壹2:4； 約壹2:15；
11） 算（7） 約6:9； 林前3:5； 林前3:5； 林前3:7； 林前10:19； 林前10:19； 來2:6；
12） 為（5） 路9:48； 林前4:3； 林後2:3； 弗5:10； 帖後3:17；
13） 那是（4） 太5:35； 太23:16； 太23:18； 路14:35；
14） 就（3） 徒19:36； 約壹1:8； 約壹1:10；
15） 如今⋯有（3） 啓17:8； 啓17:8； 啓17:11；
16） （是）（2） 太5:48； 徒23:19；
17） 原是（2） 弗3:13； 西2:17；
18） 他就是（2） 彼後1:9； 約壹4:20；
19） 作了（2） 西1:7； 約壹2:2；
20） 作（2） 太2:2； 來9:5；
21） 也是（2） 約3:8； 弗5:12；
22） 才是（2） 林後10:18； 約壹3:7；
23） 真（2） 可9:5； 路9:33；
24） 卻是（2） 太13:32； 路18:27；
25） 要（2） 太26:18； 可3:29；
26） 她是（2） 林前7:39； 林前7:40；
27） 正是（2） 可10:14； 路18:16；
28） 成了（1） 西1:27；
29） 乃成為（1） 林前6:17；
30） 都有（1） 提前4:8；
31） 哉（1） 提前3:16；
32） 存（1） 弗4:21；
33） 卻（1） 林前14:26；
34） 似（1） 林後1:18；
35） 是在（1） 林前6:18；
36） 仍是（1） 林前12:12；
37） 給（1） 提後1:6；
38） 就作（1） 約壹5:6；
39） 是⋯麼（1） 可6:3；
40） 使⋯麼（1） 太20:15；
41） 就是⋯了（1） 太12:50；
42） 他⋯在（1） 路24:6；
43） 就⋯是（1） 約8:31；
44） 這⋯是（1） 約壹2:18；
45） 有⋯了（1） 約11:39；
46） 有了（1） 啓21:1；
47） 還在（1） 啓17:10；
48） “他是”（1） 來11:6；
49） 他作了（1） 來9:15；
50） 是要（1） 彼前2:15；
51） 他所是（1） 約壹3:2；
52） 以為（1） 林前2:14；
53） 就有了（1） 約壹3:10；
54） 才能用（1） 來5:14；
55） 末（1） 約12:48；
56） 可（1） 路6:40；
57） （要有）（1） 路5:34；
58） 是有（1） 路1:36；
59） 叫（1） 路8:30；
60） 只有（1） 路10:42；
61） 夠（1） 路14:31；
62） 都（1） 路14:17；
63） （屬）（1） 可15:16；
64） 看為（1） 可12:11；
65） 真是（1） 太17:4；
66） （那是）（1） 太15:26；
67） 仍（1） 太9:15；
68） 只是（1） 太20:26；
69） 此（1） 可4:26；
70） 他所在之處（1） 可6:55；
71） 是：（1） 可5:41；
72） 就是：（1） 約2:17；
73） 是了（1） 約4:23；
74） 這在（1） 徒4:19；
75） 當（1） 徒2:14；
76） 得著（1） 約19:24；
77） 現是（1） 徒5:25；
78） 還是（1） 徒20:10；
79） 她就是（1） 羅7:3；
80） 會是（1） 徒21:22；
81） 受（1） 約12:31；
82） 他在（1） 約11:57；
83） 甚（1） 約6:60；
84） 就是了（1） 約5:25；
85） 每當（1） 約8:44；
86） 牠是（1） 約8:44；
87） 是他（1） 約9:36；
88） 著（1） 約9:4；
89） 在乎（1） 羅14:17
原文音譯：™stš 誒士帖
詞類次數：動詞（92）
原文字根：是
字義溯源：你們是；源自（εἰμί）*=是）。 （εἰμί）乃是（εἰμί）=是）的第二人稱，複數，現在時
出現次數：總共（92）；太（12）；可（4）；路（9）；約（14）；徒（3）；羅（4）；林前（17）；林後（7）；加（8）；弗（4）；西（1）；帖前（4）；來（2）；雅（1）；約壹（2）
譯字彙編：
1） 是（27） 太5:13； 太5:14； 太10:20； 太23:8； 太23:28； 可7:18； 可13:11； 路13:25； 路16:15； 路22:28； 路24:48； 約8:23； 約8:23； 約8:44； 約13:10； 約15:3； 徒3:25； 羅15:14； 林前1:30； 林前5:2； 林前9:2； 加3:28； 加4:28； 帖前4:9； 帖前5:4； 帖前5:5； 約壹4:4；
2） 你們⋯是（21） 約8:47； 約10:26； 約13:11； 林前3:3； 林前3:3； 林前3:4； 林前3:16； 林前5:7； 林前6:19； 林前15:17； 林後1:7； 林後3:3； 林後7:3； 加3:26； 加4:6； 弗2:5； 弗2:8； 弗2:19； 弗2:19； 西2:10； 來12:8；
3） 你們是（19） 太8:26； 太23:31； 可4:40； 可9:41； 路6:22； 路11:44； 路13:27； 約10:34； 約13:35； 約15:19； 徒7:26； 羅6:14； 林前3:9； 林前4:8； 林前14:12； 林後13:5； 加3:3； 雅4:14； 約壹2:14；
4） 就是（9） 太11:10； 太27:46； 約13:17； 約15:14； 羅6:16； 林前3:17； 林前12:27； 林後3:2； 帖前2:20；
5） 你們就是（3） 加3:29； 加5:18； 來12:8；
6） 是⋯麼（2） 太15:16； 林前9:1；
7） 活（1） 林後13:5；
8） 你們⋯有（1） 林後2:9；
9） 是：（1） 加5:19；
10） 難道你們是（1） 林前6:2；
11） 所是的（1） 徒22:3；
12） 的（1） 路9:55；
13） 你們就（1） 太5:11；
14） 在（1） 路24:38；
15） 你們（1） 約15:27；
16） （是）（1） 太3:15；
17） 有（1） 羅1:6
原文音譯：Ð ên ka⋯ Ð Ãn 何 按 開 何 恩
詞類次數：片語（5）
原文字根：那-昔是-與-那-今是
字義溯源：昔在今在，那今是與那昔是；此字在英文欽定本係一片語，編號 （ὁ / εἰμί / καί / ἔρχομαι）；中文和合本在 啓11:17與16:5，則用（ὁ）=那）和（εἰμί）=昔是）和（καί）=與）和（ὁ）=那）和（εἰμί）=今是）五個單字；而 啓1:4,8及4:8此三處經文便用：（那-今是-和-那-昔是-那-要來的）七個單字組成
出現次數：總共（1）；啓（1）
譯字彙編：
1） 那今是與那昔是（1） 啓16:5
原文音譯：Ó esti 何 誒士提
詞類次數：動詞（11）
原文字根：就 是
字義溯源：就是，亦即，這是；由（ὅς / ὅσγε）*=誰，這）與（εἰμί）*=是）組成。註：和合本與聖經文庫常將編號 （ὅς / εἰμί）分成 （ὅς / ὅσγε）與 （εἰμί）兩個編號）
出現次數：總共（1）；啓（1）
譯字彙編：
1） 亦即（1） 啓21:17

Mantoulidis Etymological

(=εἶμαι, ὑπάρχω). Ἀπό ρίζα ἐσ + κατάληξη -μί → μέ ἀφομοίωση τοῦ σ σέ μ → ἐμμί καί μέ ἁπλοποίηση τῶν δύο μ καί ἀντέκταση → ἐμί → εἰμί.
Παράγωγα: ἐσθλός, ἐτεός (=ἀληθινός), ἐτεόν (=ἀληθινά), Ἐτεόκρητες (=γνήσιοι Κρῆτες), ἔτυμος καί ἐτήτυμος (=ἀληθινός), ἐτυμολογία (=ἀνάλυση λέξης γιά νά βρεθεῖ ἡ ἀρχή της), εὐεστώ (=καλή κατάσταση), συνεστώ (=συναναστροφή), συνεστέον (=πρέπει νά συναναστρέφεται κανείς), ἴσως τό ἑτοῖμος ἤ ἕτοιμος, ἐύς, ὁ (=γενναῖος), ὄντως (=ἀληθινά), τό παρόν, οὐσία (=περιουσία, πραγματικότητα, φύση), ἀπουσία, παρουσία, ἐξουσία, συνουσία, οὐσιαστικός, οὐσιώδης, περιούσιος (=ἐξαίρετος), περιουσία.

Léxico de magia

1 existir, ser característica permanente de la divinidad ἀποσκεδασθῆτω μου πᾶσα φλόξ, πᾶσα δύναμις οὐσίας, προστάγματι Αὐτοῦ ἀεὶ ὄντος que se aleje de mí toda llama, todo poder de entidad mágica, por orden de Aquel que existe eternamente P XIII 301 ἐπικαλοῦμαί <σε> τὸν ἐν τῷ οὐρανῷ μέγιστον θεόν, κύριον ἰσχυρόν, μεγασθενῆ Ἰάω ... ὁ ὤν te invoco a ti, el dios más grande en el cielo, señor fuerte, Iao que tienes gran fuerza, el que es P XIII 1021 P XIII 1048 2 residir, estar aludiendo al lugar de la divinidad ὁ ὢν ἐπάνω τοῦ οὐρανοῦ, ἄνεχε tú que estás sobre el cielo, ven P XII 111

Translations

be

Albanian: jam; Apache Western Apache: naiágúóli); Arabic: كَانَ; Egyptian Arabic: يبقى; South Levantine Arabic: كان; Armenian: լինել, եմ; Aromanian: escu, hiu; Assyrian Neo-Aramaic: ܗܵܘܹܐ; Asturian: tar; Basque: egon; Belarusian: быць; Bourguignon: étre; Bouyei: ius; Breton: bezañ; Bulgarian: съм; Catalan: ésser, ser, estar; Chinese Dungan: зэ; Mandarin: 在; Classical Nahuatl: cah; Cornish: bos, bôs; Czech: být; Dalmatian: saite; Danish: være; Dutch: zijn, staan, zitten, liggen, wezen, zich bevinden; Elfdalian: wårå; Emilian: êser; Erzya: улемс; Esperanto: esti; Estonian: olema; Evenki: би; Faroese: vera; Finnish: olla; Franc-Comtois: étre; Franco-Provençal: estar, étre, étar; French: être; Old French: ester, estre; Middle French: estre; Friulian: jessi, sei; Galician: estar; Georgian: ყოფნა, არის; German: sein, sich befinden; Gothic: 𐍅𐌹𐍃𐌰𐌽; Greek: είμαι; Ancient Greek: εἰμί; Haitian Creole: se; Hebrew: הָיָה; Hindi: होना; Hungarian: van; Icelandic: vera; Ido: esar; Indonesian: berada; Ingrian: olla; Irish: bí; Old Irish: at·tá; Istriot: ièsi; Istro-Romanian: fi; Italian: essere; Japanese: 在る, 居る; Jarawa: ʈʰi; Jeju: 잇다, 싯다, 이시다, 시다, 엇다, 읏다; Kabyle: ili; Khmer: នៅ; Korean: 있다, 계시다, 없다; Kurdish Northern Kurdish: bûn; Ladin: vester; Lao: ຢູ່; Latgalian: byut; Latin: sum, sto; Latvian: būt; Ligurian: êse; Lithuanian: būti; Livonian: vȱlda; Lombard: vèss; Low German Münsterländisch: sien, syn; German Low German: wesen, sin, liggen, stahn, sitten, sien; Middle Low German: wesen, sîn; Lü: ᦊᦴᧈ; Luxembourgish: sinn; Macedonian: е, се наоѓа; Malay: berada; Jawi: براد; Manx: bee; Mazanderani: بوئن; Megleno-Romanian: ire; Middle English: been; Middle Korean: 잇다〮, 없〯다〮; Nahuatl: cah; Ngazidja Comorian: uhundriha; Norman: être; North Frisian Föhr-Amrum: wees; Hallig and Mooring: weese; Helgoland: wees; Sylt: wiis; Wiedingharde: wjizze; Northern Sami: leat; Northern Norwegian Norwegian Bokmål: være; Norwegian Nynorsk: vera, vere; Occitan: èsser, èstre, estar; Okinawan: 有ん, 居ん; Old Church Slavonic Cyrillic: бꙑти; Old English: bēon, wesan; Old Frisian: wesa; Old Korean: 有叱, 無叱; Old Norse: vera; Old Prussian: būtwei; Old Saxon: wesan, sīn; Pennsylvania German: sei; Persian: هَسْت, بودَن; Picard: ète; Piedmontese: esse; Pipil: nemi; Polish: być; Portuguese: estar; Quechua: tiyay, kai; Romanian: fi; Romansch: esser; Russian: быть, находиться; Sardinian Campidanese: èsseri; Logudorese: èssere; Saterland Frisian: weese; Scottish Gaelic: bi; Serbo-Croatian Cyrillic: би̏ти, налазити се; Roman: bȉti, nalaziti se; Sicilian: èssiri; Skolt Sami: leeʹd; Slovak: byť; Slovene: biti; Slovincian: bëc; Sorbian Lower Sorbian: byś; Upper Sorbian: być; Spanish: estar; Swahili: kuwa; Swedish: vara, ligga, stå, sitta, finnas; Tamil: இரு, அமர்; Thai: อยู่; Turkish: bulunmak, olmak; Ukrainian: бути; Urdu: ہونا; Venetan: èser; Vietnamese: ở; Welsh: bod; West Frisian: wêze; White Hmong: nyob nov; Yiddish: זײַן; Yoruba: wà, sí; Zazaki: bı; Zhuang: youq; ǃXóõ: ǀîi