γαιήϊος

English (LSJ)

α, ον,
A sprung from Gaia or Earth, Τιτυόν, Γαιήϊον υἱόν Od.7.324, cf. AP14.23.
II earthly, βίου βροτέου γ. δεσμά Nonn. D. 37.4; μελέων γ. ἄχθος Eranos 13.88.

French (Bailly abrégé)

ος, ον :
né de la terre.
Étymologie: γαίη.

German (Pape)

der Erde angehörig, adjektiv. zu γαῖα, Hom. einmal, Od. 7.324 Τιτυὸν γαιήϊον υἱόν, = τὸν τῆς γῆς υἱόν, den Sohn der Erde; Od. 11.576 Τιτυὸν γαίης ἐρικυδέος υἱόν; vgl. Σθένελον Καπανήϊον υἱόν Il. 5.108, Σθένελος, Καπανῆος ἀγακλειτοῦ φίλος υἱός 2.564, Ἀγαμεμνονέην ἄλοχον Od. 3.264, Γοργείην κεφαλὴν δεινοῖο πελώρου 11.634. Mit Anspielung auf Homer Aenigm. 29 (XIV.23) γαιήϊος υἱός.

Russian (Dvoretsky)

γαιήϊος: рожденный землей (υἱός Hom., Anth.).

Dutch (Woordenboekgrieks.nl)

γαιήϊος -α -ον γαῖα geboren uit de grond of uit Gaea:. Τιτυόν, γαιήϊον υἱόν Tityus, de zoon van Gaea Od. 7.324.