στεφών

English (LSJ)

ὑψηλός, ἀπόκρημνος, Hsch.: as substantive, summit of range of hills, ὡς ὁ σ. περιφέρει κύκλῳ Schwyzer 709.8 (Ephesus, iii B.C.).

Greek (Liddell-Scott)

στεφών: «ὑψηλός, ἀπόκρημνος» Ἡσύχ.

Greek Monolingual

Α
(κατά τον Ησύχ.)
1. «ὑψηλός, ἀπόκρημνος»
2. ως ουσ. κορυφή βουνού.
[ΕΤΥΜΟΛ. < στέφω + κατάλ. -ών (πρβλ. ταφών)].