καθαρτήρ

English (LSJ)

καθαρτῆρος, ὁ, = καθαρτής, Man. 4.251; a name given to ὄροβος at Tralles, Plu.2.302b.

German (Pape)

[Seite 1282] ῆρος, ὁ, = καθαρτής; Han. 4, 251; Plut. qu. gr. 46.

French (Bailly abrégé)

ῆρος (ὁ) :
qui purifie, particul. par un sacrifice expiatoire.
Étymologie: καθαίρω.

Greek (Liddell-Scott)

κᾰθαρτήρ: ῆρος, ἡ, = καθαρτής, Πλούτ. 2. 302Α, Μανέθων 4. 25.

Russian (Dvoretsky)

κᾰθαρτήρ: ῆρος ὁ Plut. = καθαρτής.