λικμητικός

English (LSJ)

λικμητική, λικμητικόν, of or for winnowing, πτύον Eust.135.43.

German (Pape)

[Seite 46] zum Getreidereinigen gehörig, worfelnd, Eust. 135, 43.

Greek (Liddell-Scott)

λικμητικός: -ή, -όν, ἀνήκων ἢ ἁρμόζων εἰς λίκμησιν, πτύον Εὐστ. 135. 43.

Greek Monolingual

-ή, -ό (AM λικμητικός, -ή, -όν) λικμώ
αυτός που ανήκει ή αναφέρεται στο λίχνισμα, λιχνιστικός, κατάλληλος για λίχνισμα («λικμητικὸν πτύον», Ευστ.).