πτύον

English (LSJ)

[ῠ], τό, winnowing shovel, fan, Il.13.588 (in poet. gen. πτυόφιν), A.Fr.210, S.Fr.1084, Theoc.7.156, Porph.Antr.35:—πτέον is Att. acc.to Ael. Dion.Fr.288, Poll.1.245, etc.

German (Pape)

[Seite 811] τό, die Wurfschaufel, mit der das ausgedroschene Getreide auf der Tenne in die Höhe geworfen wurde, um es von der Spreu zu reinigen, ὅτ' ἀπὸ πλατέος πτυόφιν μεγάλην κατ' ἀλωὴν θρώσκωσιν κύαμοι, Il. 13, 588, vgl. 5, 500; πρὸς πτύοις πεπλεγμένην, Aesch. frg. 192; Soph. frg. 931; Sp. πτέον; vgl. Lob. Phryn. 321. – Auch ein Getreidemaaß; davon δίπτυον, bei den Cypriern der halbe Medimnos, Hesych.

French (Bailly abrégé)

ου (τὸ) ; gén.-dat. épq. πτυόφιν;
pelle à vanner ; van.
Étymologie: DELG étym. hypoth. cf. lat. purus, la pelle à vanner servant aussi à nettoyer le grain.

Dutch (Woordenboekgrieks.nl)

πτύον -ου, τό, ep. gen. πτυόφιν, wan.

Russian (Dvoretsky)

πτύον: τό веяльная лопата, веялка Hom., Aesch., Soph., Theocr., NT.

English (Autenrieth)

gen. πτυόφιν: winnowing shovel or fan, used to throw up grain and chaff against the wind, Il. 13.588†.

English (Strong)

from πτύω; a winnowing-fork (as scattering like spittle): fan.

English (Thayer)

πτυου, τό, frequent in classical Greek from Homer down, Attic πτεον Winer's Grammar, 24 (perhaps from the root, pu, 'to cleanse'; cf. Curtius, p. 498f)), a winnowing-shovel (A. V. fan; cf. B. D. under the word Smith's Bible Dictionary, Agriculture, at the end; Rich, Dict. of Antiq., see under the words, ventilabrum, pala 2, vannus): Luke 3:17.

Greek Monotonic

πτύον: τό (πτύω), φτυάρι που χρησιμεύει για λίχνισμα, Λατ. vannus, με το οποίο το σιτάρι μετά το θέρισμα πεταγόταν αντίθετα προς τον άνεμο και καθάριζε από τα άχυρα, σε Ομήρ. Ιλ. (σε ποιητ. γεν. πτυόφιν), σε Θεόκρ.

Greek (Liddell-Scott)

πτύον: τό, (πτύω) πτυάριον χρήσιμον εἰς λίκμησιν, Λατ. vannus δι’ οὗ ὁ σῖτος κατὰ τὸ ἁλώνισμα λικμίζεται, Ἰλ. Ν. 588 (ἐν τῇ ποιητ. γεν. πτυόφιν), Αἰσχύλ. Ἀποσπ. 208, Σοφ. Ἀποσπ. 930, Θεόκρ. 7. 156· πρβλ. λικμός, λικμάω· - μνημονεύεται καὶ ὁ τύπος πτέον ὡς Ἀττικός, Αἴλ. Διον. παρ’ Εὐστ. 948. 19, πρβλ. Λοβέκ. εἰς Φρύνιχ. 321. - Ἐκ τοῦ πτύον ἐγένετο τὸ δίπτυον, «δίπτυον· Κύπριοι μέτρον, οἱ δὲ τὸ ἡμιμέδιμνον» Ἡσύχ. ἐν λ. δίπτυον.

Frisk Etymological English

Grammatical information: n.
Meaning: winnowing-shovel (Ν 588, A., S. in Fr., Theoc.).
Other forms: acc. to Ael. Dion. a.o. (young)att. πτέον.
Derivatives: Dimin. πτυάριον n. (Hdn., EM) and δίπτυον Κύπριοι μέτρον, οἱ δε τὸ ἡμιμέδιμνον H.
Origin: PG [a word of Pre-Greek origin]
Etymology: Of old (s. Curtius 498) compared with Skt. pávate, punā́ti purify, a.o. of corn, then also with OHG fowen (PGm. *fawjan) sieve, purify corn (Prellwitz) (further WP. 2, 13, Pok. 827), which supposes secondary πτ- as in πτέρνη, πτίσσω. The form πτέον only mentioned by grammarians and by them explained as Att. is unexplained (acc. to Kalén Quaest. gramm. gr. 13 ff. from πτύον through spontaneous change υ > ε; on this Schwyzer 183 f.), if one does not accept old full grade (with second. πτύον after πτύω?; cf. Curtius l.c.). -- The variation prob. points to a Pre-Greek word (Furnée 314).

Middle Liddell

πτύον, ου, τό, πτύω
a winnowing-shovel or fan, Lat. vannus, with which corn after threshing was thrown up against the wind to clear it of the chaff, Il. (in poet. gen. πτυόφιν), Theocr.

Frisk Etymology German

πτύον: (Ν 588, A. u. S. in Fr., Theok.),
{ptúon}
Forms: nach Ael. Dion. u.a. (jung)att. πτέον
Grammar: n.
Meaning: Worfschaufel.
Derivative: Davon das Demin. πτυάριον n. (Hdn., EM) und δίπτυον· Κύπριοι μέτρον, οἱ δὲ τὸ ἡμιμέδιμνον H.
Etymology: Seit alters (s. Curtius 498) mit aind. pávate, punā́ti läutern, reinigen, u.a. von Korn, dann auch mit ahd. fowen (urg. *fawjan) sieben, Getreide reinigen (Prellwitz) verglichen (weiteres bei WP. 2, 13, Pok. 827), was sekundäres πτ- wie in πτέρνη, πτίσσω u.a. voraussetzt. Die nur von Gramm. erwähnte und von ihnen als att. (Ael. Dion. jungatt.) bezeichnete Form πτέον ist unerklärt (nach Kalén Quaest. gramm. gr. 13 ff. aus πτύον durch spontanen Wandel υ > ε; dazu noch Schwyzer 183 f.), sofern man nicht alte Hochstufe (mit sekund. πτύον nach πτύω?; vgl. Curtius a. O.) annehmen will.
Page 2,615-616

Chinese

原文音譯：ptÚon 普替按
詞類次數：名詞（2）
原文字根：簸 鏟
字義溯源：簸箕，風扇，用風揚去糠皮；源自（πτύω）*=吐唾液），（簸散有如吐唾沫出去）
出現次數：總共（2）；太（1）；路（1）
譯字彙編：
1） 簸箕（2） 太3:12； 路3:17

English (Woodhouse)

fan for winnowing

Mantoulidis Etymological

(=φτυάρι). Ἀπό τό πτύω (=βγάζω ἔξω), ὅπου δές γιά περισσότερα παράγωγα.

Translations

winnowing shovel

Arabic: مِذْرًى‎, مِذْرَاة‎; Finnish: viskin, viskain, auskari, äyskäri; French: pelle à vanner, van; German: Worfschaufel, Worfelschaufel, Wurfschaufel, Holländerin; Greek: φτυάρι λιχνίσματος; Ancient Greek: πτύον; Hebrew: רַחַת‎; Kurdish Central Northern Latin: ventilabrum; Piedmontese: galusa, palotta, palotto, pala; Swedish: kastskovel; Turkish: çeç küreği

winnowing fan

Armenian: քամհար; Chinese Mandarin: 風車, 风车; Finnish: löyhytin; Gothic: 𐍅𐌹𐌽𐌸𐌹𐍃𐌺𐌰𐌿𐍂𐍉; Ancient Greek: ἀθηρηλοιγός, ἀθηρόβρωτον ὄργανον, βραστήρ, ἐκτίνακτρον, κάνης, λικμάς, λικμητήριον, λίκνον, λῖκνον, λικμός, πτέον, πτυάριον, πτυΐδιον, πτύον, χερσαία πλάτη; Japanese: 箕; Kikuyu: gĩtarũrũ; Latin: vannus, ventilabrum; Polish: wiejadło; Russian: веялка; Swahili: ungo, uteo; Swedish: vindsikt; Welsh: gwyntyll