ὀλοφυρτέος

English (LSJ)

α, ον, to be lamented, ἡμέρα ib.26.

Greek (Liddell-Scott)

ὀλοφυρτέος: -α, -ον, ῥηματ. ἐπίθετ. τοῦ ὀλοφύρομαι, ὃν δεῖ ὀλοφύρεσθαι, Φιλοστρ. 306.