πολυάρατος

English (LSJ)

[ᾰρ], Ep. πολῠ-άρητος [ᾱ], ον, (ἀράομαι)

   A much-wished-for, much-desired, ἤ τίς οἱ εὐξαμένῃ π. θεὸς ἦλθεν Od.6.280, cf. 19.404, h.Cer.220: in Att. Prose, τὴν πολυάρατον σοφίαν Pl.Tht.165e.    II cursed, κολακεία, γόητες, Dam.Isid.18, 92.

German (Pape)

[Seite 659] = πολυάρητος; σοφία, Plat. Theaet. 165 e; Sp.