φάλαρον

English (LSJ)

[φᾰ], τό, (φάλος)

   A boss or disc, mostly in pl., once in Hom., βάλλετο δ' αἰεὶ κὰπ φάλαρ' εὐποίηθ', of metal bosses on a helmet, Il. 16.106; βασιλείου τιάρας φάλαρον πιφαύσκων A.Pers.662(lyr.).    II pl., cheek-pieces of a horse's head-stall (expld. by παραγναθίδες Hsch., τὰ τῶν γνάθων σκεπάσματα Phot.), Hdt.1.215, E.Supp.586, X.HG 4.1.39, Ptol.Euerg.9J.; but φάλαρα is a gloss in ἀμπυκτήρια φ. πώλων S.OC1069 (lyr.); cf. Lat. phalerae.    2 bandages for the cheek, Heliod. ap. Orib.48.44, Sor.Fasc.18.    III metaph., ornaments, Plu.2.528a, D.Chr.78.26.

German (Pape)

[Seite 1253] τό, s. φάλαρα.

Greek (Liddell-Scott)

φάλαρον: τό, ἴδε φάλαρα.