ἐπιχειρητέον

English (LSJ)

or ἐπιχειρ-έα,

   A one must attempt, Pl.Ap.19a ; μείζοσι Isoc.Ep.9.18.    2 ἐπιχειρητέα one must attack, Th.1.118, 2.3.    3 one must argue dialectically, πρός τι to a conclusion, Arist. Top.120b8.    II ἐπιχειρ-ητέος, α, ον, to be attempted, ὅμως δὲ καὶ τοῦτο ἐ. Antipho 2.2.4.

Greek (Liddell-Scott)

ἐπιχειρητέον: ἢ -έα, ῥημ. ἐπίθ., πρέπει τις νὰ προσβάλῃ, τινὶ Θουκ. 1. 118., 2. 3· πρέπει τις νὰ ἐπιχειρήσῃ, Πλάτ. Ἀπολ. 18E. ΙΙ. ἐπιχειρητέος, α, ον, ὃν πρέπει νὰ ἐπιχειρήσῃ τις, ὅμως δὲ καὶ τοῦτο ἐπ. Ἀντιφῶν 116. 41.