ἀδιάπαυστος

English (LSJ)

ον,

   A not to be stilled, incessant, violent, Plb.4.39.10, Phalar.Ep.67.3. Adv. -τως Plb.1.57.1, Antyll. ap. Orib.4.11.14.

Greek (Liddell-Scott)

ἀδιάπαυστος: -ον, ὃν δὲν δύναταί τις νὰ καταπαύσῃ, ἀδιάκοπος, ὁρμητικός, Πολύβ. 4. 39, 10. - Ἐπίρρ. -τως, ὁ αὐτ. 1. 57. 1.