κεντροφόρος

English (LSJ)

ον,

   A with a sting, Id. s.v. τενθρηδών.    2 Subst., -φόρος, ὁ, = κεντρίνης 1, Opp.H.4.244.    II containing the centre of the universe, Porph. ap. Eus.PE3.11.

German (Pape)

[Seite 1418] einen Stachel tragend, Opp. Hal. 4, 244; vom Skorpion, Sp.

Greek (Liddell-Scott)

κεντροφόρος: -ον, ἔχων κέντρον, Ὀππ. Ἁλ. 4. 244.