δυσκαταμάχητος

English (LSJ)

[μᾰ], ον,

   A hard to overcome, D.S.3.35; νόσος (sc. πενία) Lib.Decl.34.4.

German (Pape)

[Seite 682] schwer zu bekämpfen, D. Sic. 3, 35; auch von Krankheiten, Medic.

Greek (Liddell-Scott)

δυσκαταμάχητος: -ον, δυσκόλως καταβαλλόμενος, δυσκατανίκητος, Διόδ. 3. 35.