ἀχυρόομαι

Greek (Liddell-Scott)

ἀχῠρόομαι: παθ. σκεπάζομαι δι’ ἀχύρων, περὶ ὀρχήστρας τῶν θεάτρων, διὰ τί ὅταν ἀχυρωθῶσιν αἱ ὀρχῆστραι, ἧττον οἱ χοροὶ γεγώνασιν ; Ἀριστ. Προβλ. 11. 25· ― μᾶζαν ἠχυρωμένην, μεμιγμένην μετ’ ἀχύρων, Πολίοχος ἐν Ἀδήλ. 1, πρβλ. Ἀντιφ. ἐν Ἀδηλ. 1.