δυσμήνιτος

English (LSJ)

ον, = foreg.,

   A δένδρεα AP7.141 (Antiphil.); ψυχαί Ptol.Tetr.159 (-ίτας).

German (Pape)

[Seite 684] δένδρεα Antiphil. 37 (VII, 141), sehr verhaßt.

Greek (Liddell-Scott)

δυσμήνῑτος: -ον, ἐφ’ ὃν ἐπιπίπτει μεγάλη ὀργή, δυσμίσητος, Ἀνθ. Π. 7. 141.