Ἑκαταῖος

English (LSJ)

α, ον,

   A of Hecate, μαγίδες S.Fr.734.    II Ἑκάταιον or Ἑκάτειον (cj. in Ar.V.804, cf. Suid.), τό, statue or chapel of Hecate, placed at the entrance of houses or where three roads meet (ἐν τριόδοις), Ar.l.c., Ra.366, cf. Hsch.    2 Ἑκαταῖα, τά, v. Ἑκάτη II.

Greek (Liddell-Scott)

Ἑκᾰταῖος: -α, -ον, ὁ τῆς Ἑκάτης, Σοφ. Ἀποσπ. 651. ΙΙ. Ἑκάταιον ἢ Ἑκάτειον (Δινδ. Ἀριστοφ. Σφ. 804), τό, ἱερὸν ἢ ἄγαλμα Ἑκάτης ἱδρυμένον ἐν τοῖς προθύροις οἰκίας ἢ ἐν τριόδοις, Ἀριστοφ. Ἀσπ. 804, Βάτρ. 366, Λυσ. 64· ἴδε Ἡσύχ., Σχόλ. εἰς Ἀριστοφ. Πλ. 594. 2) Ἑκαταῖα, τά, ἴδε ἐν λ. Ἑκάτη ΙΙ.