δυσσεβέω

English (LSJ)

   A to be ungodly, S.Tr.1245; οἱ δυσσεβοῦντες A.Eu.910, E.Med.755.

German (Pape)

[Seite 688] gottlos sein, Aesch. Eum. 870 u. sonst bei Tragg.

Greek (Liddell-Scott)

δυσσεβέω: εἶμαι δυσσεβής, σκέπτομαι ἢ ἐνεργῶ ἀσεβῶς, Σοφ. Τρ. 1245· οἱ δυσσεβοῦντες Αἰσχύλ. Εὐμ. 910, Εὐρ. Μηδ. 755.