δυσεπίτευκτος

English (LSJ)

ον,

   A hard to accomplish, στρατεία D.S.17.93; ineffective, Vett.Val.43.12, al., Cat.Cod.Astr.1.164. Adv. -τως Vett.Val.194.27.    2 hard to treat, Hippiatr.26.

German (Pape)

[Seite 679] schwer zu erreichen, schwer gelingend; D. Sic. 17, 93.

Greek (Liddell-Scott)

δυσεπίτευκτος: ον δυσκόλως ἐπιτυγχανόμενος, δυσκατόρθωτος, Διόδ. 17. 93.