φωνοβόλος

English (LSJ)

ον,

   A causing to sound, c. gen., σάλπιγγος Hsch. s.v. σαλπιγκτής.

Greek (Liddell-Scott)

φωνοβόλος: -ον, ὁ ἐκπέμπων φωνήν, μετὰ γεν., σάλπιγγος Ἡσύχ. ἐν λ. σαλπιγκτής.