θητικός
English (LSJ)
ή, όν,
A of or for a hireling, menial, ἔργον Arist.Rh.1367a31; βάναυσος ἢ θ. βίος Id.Pol.1278a21; -ωτέρα ργασία ib.1341b14; θ. καὶ δουλικὸν πράττειν ib.1337b21. 2 τὸ θ.,= οἱ θῆτες, the class of θῆτες, ib.1274a21,al.; θ. τελεῖν pay on the assessment of a θής at Athens, Id.Ath. 7.4, Lex ap.D.43.54; θ. τέλος Epigr. ap. Arist.Ath.7.4; τὸ θ. in an army, servants, camp-followers, etc., Arr.Tact.2.1. 3 like a θής, servile, πάντες οἱ κόλακες θ. Arist.EN1125a2, cf. Luc.Fug.12.