θητικός

English (LSJ)

θητική, θητικόν,
A of or for a hireling, menial, ἔργον Arist.Rh.1367a31; βάναυσος ἢ θ. βίος Id.Pol.1278a21; θητικωτέρα ἐργασία ib.1341b14; θητικόν καὶ δουλικὸν πράττειν ib.1337b21.
2 τὸ θητικόν = οἱ θῆτες, the class of θῆτες, ib.1274a21,al.; θ. τελεῖν pay on the assessment of a θής at Athens, Id.Ath. 7.4, Lex ap.D.43.54; θ. τέλος Epigr. ap. Arist.Ath.7.4; τὸ θητικόν in an army, servants, camp-followers, etc., Arr.Tact.2.1.
3 like a θής, servile, πάντες οἱ κόλακες θ. Arist.EN1125a2, cf. Luc.Fug.12.

German (Pape)

[Seite 1211] den θής betreffend; ἔργον, Tagelöhnerarbeit, Arist. rhet. 1, 9; τὸ θητικόν, die Klasse der θῆτες in Athen, polit. 2, 10 (vgl. Plut. Sol. 291; die Klasse der Tagelöhner, ibd. 6, 7 (das arme Volk, D. Hal. 3, 1); auch compar., ἐργασίαν θητικωτέραν ibd. 8, 8; πάντες οἱ κόλακες θητικοί eth. 4, 8, geht auf die Gesinnung, gemein; vgl. Luc. fug. 12.

French (Bailly abrégé)

ή, όν :
de mercenaire ; subst. τὸ θητικόν la classe des citoyens pauvres.
Étymologie: θής.

Russian (Dvoretsky)

θητῐκός:
1 наемный, батрацкий (ἔργον, βίος, πλῆθος Arst.);
2 раболепный, низкопоклонный (οἱ κόλακες Arst.).

Greek (Liddell-Scott)

θητικός: -ή, -όν, (θὴς) ἀνήκων ἢ ἁρμόζων εἰς μισθωτὸν ἐργάτην, ἔργον Ἀριστ. Ρητ. 1. 9, 26· βάναυσος καὶ θ. θίος ὁ αὐτ. Πολιτικ. 3. 5, 5· θητικωτέρα ἐργασία αὐτόθι 8. 6, 15· θ. καὶ δουλικὸν πράττειν αὐτόθι 8. 2, 6. 2) τὸ θητικόν, = οἱ θῆτες, ἡ τάξις τῶν θητῶν, αὐτόθι 2. 12, 6., 4. 4, 10., 6. 7, 1· ὡσαύτως ὁ φόρος ἐτέλουν οἱ θῆτες, Νόμ. παρὰ Δημ. 1067. 27, Ἀριστ. Ἀθην. Πολιτ. 9, 7. 17. 22., 10. 3, Πολυδ. Η΄, 130. 3) ὅμοιος πρὸς θῆτα, δουλικός, πάντες οἱ κόλακες θ. Ἀριστ. Ἠθ. Ν. 4. 3, 29, πρβλ. Λουκ. Δραπέτ. 12.

Greek Monolingual

θητικός, -ή, -όν (Α) θης
1. αυτός που ανήκει ή αρμόζει στους θήτες
2. το ουδ. ως ουσ. τὸ θητικόν
α) οι θήτες, η τάξη τών θητών
β) ο φόρος που πλήρωναν οι θήτες
γ) (σε εκστρατεία) επιμελητές στρατοπέδων
3. όμοιος με θήτα, δουλικός.

Greek Monotonic

θητικός: -ή, -όν (θής),
1. αυτός που ανήκει ή χαρακτηρίζει την εργασία των υπηρετών, μισθωτός, σε Αριστ.
2. τὸ θητικόν, η τάξη όσων χαρακτηρίζονταν «θῆτες», στον ίδ.

Middle Liddell

θητικός, ή, όν [θής]
1. of or for a hireling, menial, Arist.
2. τὸ θητικόν, the class of θῆτες, Arist.