ἀδιάθετος

English (LSJ)

ον,

   A not disposed or set in order, Sch.Ar.Nu.1370, etc.; στίχοι ἀ. Sch.Il.22.487.    2 having made no will, intestate, Plu.Cat.Ma.9, D.Chr.54.4, POxy.105.6 (ii A.D.), al.    b not disposed of by will, PGrenf.1.17 (ii B. C.), Sammelb.4638.5.

Greek (Liddell-Scott)

ἀδιάθετος: -ον, ὁ μὴ διατεθειμένος, μὴ διατεταγμένος, Σχόλ. εἰς Ἀριστοφ. Νεφ. 1370, κτλ.· στίχος ἀδ., Σχολ. εἰς Ἰλ. Χ. 487. 2) ὁ μὴ ποιήσας, μὴ καταλιπὼν διαθήκην, Πλουτ. Κάτων πρεσβ. 9, Δίων Χρυσ. 2. 281: - Ἐπίρρ. -τως, Ἀχμ. Ὀνειρ. 97.

French (Bailly abrégé)

ος, ον :
intestat.
Étymologie: ἀ, διατίθημι.