διασπαρακτός

English (LSJ)

ή, όν,

   A torn to pieces, E.Ba.1220, Ael.NA12.7.

German (Pape)

[Seite 603] zerrissen, Eur. Bacch. 1218.

Greek (Liddell-Scott)

διασπαρακτός: -ή, -όν, κατεσπαραγμένος, εἰς τεμάχια κατεσχισμένος, Εὐρ. Βάκχ. 1220, Αἰλ. π. Ζ. 12. 7.

French (Bailly abrégé)

ή, όν :
mis en lambeaux, déchiré.
Étymologie: διασπαράσσω.