διηχής

English (LSJ)

ές,

   A conducting sound, Ar.Did.Epit.17, Plu.2.721e, Phlp.in de An.353.12, al.    II loud, βρονταί Lyd.Ost.22 (Sup.).

Greek (Liddell-Scott)

διηχής: -ές, ὁ διαβιβάζων τὸν ἦχον, Πλούτ. 2. 721Ε.

French (Bailly abrégé)

ής, ές :
qui retentit, qui résonne.
Étymologie: διηχέω.