ἀτιθάσευτος

English (LSJ)

[θᾰ], ον,

   A untamable, wild, Agatharch.74, Aesop.342, Plu.Art.25, 2.728a; κακία App.BC4.8; τοῦ νόμου τὸ λίαν ἀκριβὲς καὶ ἀ. Agath.4.21.

Greek (Liddell-Scott)

ἀτῐθάσευτος: -ον, ὃν δὲν δύναταί τις νὰ τιθασεύσῃ, ἄγριος, Πλουτ. Ἀρτοξ. 25., 2. 728A.

French (Bailly abrégé)

ος, ον :
qu’on ne peut apprivoiser, sauvage.
Étymologie: ἀ, τιθασεύω.