ἐγκλητέος

English (LSJ)

α, ον,

   A to be blamed, ἀμέλειαι Plu.2.1051c.    II ἐγκλητέον one must blame, τινί Plb.4.60.9; τῇ προνοίᾳ M.Ant.12.24.

Greek (Liddell-Scott)

ἐγκλητέος: α, ον ῥηματ. ἐπίθ., ἀξιοκατάκριτος, ἐπίψογος, Πλούτ. 2. 1051C.

French (Bailly abrégé)

α, ον :
digne d’être blâmé.
Étymologie: ἐγκαλέω.