Ἑλικών

English (LSJ)

ῶνος, ὁ (Ἐλ- Corinn.Supp.1.29), Helicon, a hill in Boeotia, the seat of the Muses, Hes.Op.639, etc.:—hence Ἑλῐκωνιάδες (sc. παρθένοι), αἱ,

   A dwellers on Helicon, i.e. Muses, Pi.Pae.Fr.16.14, I.2.34; Μοῦσαι Hes.Op.658, Th.1, CIG3067.10 (Teos):—also Ἑλῐκωνίδες Νύμφαι S.OT1108 (lyr.); Μοῦσαι E.HF791 (lyr.), IG4.682.13 (Hermione): sg., of a poet's reed-pen, AP9.162.    II Ἑλικωνιάς, άδος, ἡ,= ὑάκινθος, Ps.-Dsc.4.62.

Greek (Liddell-Scott)

Ἑλῐκών: -ῶνος, ὁ, ὄρος ἐν Βοιωτίᾳ περίφημον ἀπὸ τῶν χρόνων τοῦ Ἡσ. (Ἔργ. καὶ Ἥμ. 637, Θ. 2. 7, 23) ὡς τὸ κυριώτερον ἐνδιαίτημα τῶν Μουσῶν· - ὁ Ἑλικὼν νῦν ὀνομάζεται Παλαιοβοῦνι.

French (Bailly abrégé)

ῶνος (ὁ) :
Hélicon, litt. la montagne tortueuse, mont. de Béotie célèbre par le culte d’Apollon et des Muses.
Étymologie: ἕλιξ.