ἀεκαζόμενος

English (LSJ)

η, ον, particip. form,

   A = ἀέκων, πόλλ' ἀ. Od.13.277, cf. h.Cer.30, Od.18.135. ἀέκασσα· ἄκουσαm Hsch. ἀέκαστι, Adv., etym. of ἀέκητι, A.D.Conj.233.26, EM19.33.

Greek (Liddell-Scott)

ἀεκαζόμενος: -η, -ον, μετοχ. τύπος = ἀέκων, Ὀδ. Σ. 135, πόλλ’ ἀεκαζομένους (τὸ τοῦ Οὐεργιλίου multa reluctans) Ν. 277·

French (Bailly abrégé)

η, ον :
qui agit malgré soi.
Étymologie: ἀ, ἑκών.