εὐάμπελος

English (LSJ)

ον,

   A with fine vines, E.Fr.530.3, Str.3.3.1, al.: epith. of Dionysus, AP9.524.6.

Greek (Liddell-Scott)

εὐάμπελος: -ον, ἔχων ὡραίας ἀμπέλους, Στράβ. 152, 247, 269: - ἐπίθ. τοῦ Διονύσου, Ἀνθ. Π. 9. 524.

French (Bailly abrégé)

ος, ον :
aux belles vignes.
Étymologie: εὖ, ἄμπελος.