νησίτης

English (LSJ)

[ῑ], ου, ὁ, (νῆσος)

   A of, from, or belonging to an island, St.Byz.:—Dor. fem. νᾱσῖτις, ιδος, γῆ PEleph.20.48 (iii B.C.); σπιλάς AP7.2 (Antip. Sid.).

Greek (Liddell-Scott)

νησίτης: [ῑ], -ου, ὁ, (νῆσος) ὁ ἐκ νήσου ἢ εἰς νῆσον ἀνήκων, Στέφ. Βυζ., Δωρ. θηλ. νᾱσῖτις, -ιδος, Ἀνθ. Π. 7. 2.

French (Bailly abrégé)

ου;
adj. m.
habitant ou originaire d’une île, insulaire.
Étymologie: νῆσος.